ผีนำทาง

           ป้อมกับสนขับรถหลงทางมาไกลมาก เข้ามาในป่าสน ป้อมเป็นคนขับพยายามขับรถเลาะชายเขาไปเรื่อยๆ หวังว่าทางจะไปจรดที่ถนนใหญ่ หรือผ่านบ้านคนสักหลังก็ยังดี ฟ้าก็เริ่มมืดแล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะออกไปจากป่าแห่งนี้ได้ โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณ ทำให้ไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากใครได้ ท้อฟ้าก็มืดเต็มทียิ่งทำให้มองไม่เห็นทางข้างหน้าว่าเป็นอย่างไร

สนจึงคุยกับป้อมว่า " เราจะทำยังไงกันดี ขับมาค่อนวันบ้านสักหลังยังไม่เห็น นี่ถ้าเราไม่เชื่อจีพีเอส คงไม่ต้องมาหลงแบบนี้ "
ป้อมจึงตอบว่า " ใจเย็นๆ เพื่อน กูเห็นแสงไฟข้างหน้าน่าจะมีบ้านคนอยู่เดี๋ยวเราลองจอดถามทางดู "
ไม่นาป้อมก็ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านไม้เก่า ๆ หลังหนึ่ง หน้าบ้านมีศาลเล็ก ๆ อยู่ใต้ต้นโพธิ์ใหญ่ ทั้งสองพากันเดินลงจากรถเพื่อไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าของบ้าน

            ป้อมกับสนเห็นมีชายวัยกลางคนนั่งอยู่หน้าบ้านจึงเข้าไปสอบถามเส้นทาง ฝ่ายช่ายวัยกลางคนเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนหลงทางมาหากบอกทางไป ทั้งสองคนนี้ก็คงจะไปไม่ถูกอีกแน่ จึงบอกกับป้อมและสนว่า ให้ขับรถตามเดี๋ยวตนจะขี่มอเตอร์ไซต์นำทางให้ เพราะคืนนี้เดือนมืดกลัวจะหลงกันไปใหญ่  ป้อมกับสนก็ดีใจมากที่จะมีคนพาออกไปจากป่าแห่งนี้ และรีบขับรถตามชายใจดีคนนั้นไปทันที ระหว่างที่ขับรถตามมอเตอร์ไซต์อยู่นั้น สนก็เห็นข้างทางมีชาวบ้านเดินสวนไปมาเป็นระยะ ทั้งที่แถวนี้ก็ไม่เห็นจะมีหมู่บ้านหรือบ้านคน และพยายามมองว่าคนเดินออกมาจากไหนกันแต่คนเหล่านั้นก็เดินหายไปในความมืด

            ป้อมขับรถมาเทียบใกล้ ๆ กลับมอเตอร์ไซต์ของชายคนนั้นเพื่อจะขอบคุณ แต่ทั้งสองก็ต้องขนหัวลุกเมื่อชายคนนั้นถอดหมวกกันน็อคออก แล้วหัวของเขาได้หลุดติดออกมากับหมวกกันน็อคด้วย  และยกมือขึ้นมาโบกลาทั้งสอง  ป้อมเห็นดังนั้นจึงรีบเหยียบคันเร่งออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ทั้งสนและป้อมตกใจกันเหงื่อท่วมตัว พอขับรถขึ้นมาที่ถนนใหญ่ได้ ทั้งสองก็จอดรถให้หายตกใจ และลองหันกลับไปมองทางที่ขับรถออกมา ปรากฎว่าทางเส้นนั้นได้หายไปแล้วมีแต่เพียงต้นหญ้าและต้นไม้เต็มไปหมด  ป้อมจึงขับรถไปต่อและไม่เคยผ่านมาแถวนั้นอีกเลย