ยายเลื่อนเก้าอี้

       สวัสดีค่ะ เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับครอบครัวผู้เขียน ในปี พ.ศ 2541 ในขณะที่ผู้เขียนอายุ 11 ปี ในตอนนั้น ยายของผู้เขียนได้ล้มเจ็บเป็นอัมพาตเป็นผู้ป่วยติดเตียงไม่สามารถลุกขยับเดินได้มาหลายปีแล้ว ตอนนั้นครอบครัวของผู้เขียนอยู่ด้วยกัน 4 คน คือ ยาย แม่ พี่ชายคนรอง และผู้เขียน ส่วนพ่อและพี่ชายคนโตไปทำงานต่างประเทศ

       ทุกๆเย็นหลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ พี่ชายคนรองของผู้เขียนก็จะออกจากบ้านไปหาเพื่อนฝูง (ซึ่งเป็นเหมือนเรื่องปกติของ ชายหนุ่มอีสานเมื่อ 20 ปีก่อน ) ภาษาอีสาน คือ ไปหาคุยสาว แล้วจะกลับมา ช่วง 4 ทุ่ม 5 ทุ่มแล้วแต่บ้างคืน เวลากลับไม่แน่นอน  วันนั้นพี่ชายคนรองของผู้เขียนกลับมาประมาณ 5 ทุ่มครึ่ง พอกลับมาถึงบ้านแล้ว ก็ขึ้นไปนอนบนบ้าน (บ้านของผู้เขียน เป็นบ้านสองชั้น ครึ่งปูนครึ่งไม้ ผู้เขียนและแม่ นอนอยู่ชั้นล่าง เฝ้ายาย) ส่วนพี่ชายคนรองนอนบนบ้านคนเดียว หลังจากนั้น ประมาณเที่ยงคืนครึ่ง เกือบๆตี 1 ในขณะที่ผู้เขียนกำลังหลับ แม่ของผู้เขียนได้เขย่าตัวขึ้น แม่ถามว่า ได้ยินเสียงอะไรไหม….. ผู้เขียนก็เงียบ เงี่ยหูฟัง

“เสียงมากจากไหนก็ช่างเถอะแม่ ถ้าหากเป็นอย่างนี้เราไม่ได้นอนแน่ๆ แม่ไม่ต้องสนใจหรอก มานอนเถอะ”

เสียงพี่ชายร้องบอกแม่

         คืนนั้นง่วงก็แสนจะง่วง แต่ก็ข่มตาไม่หลับ เพราะเสียงลากเก้าทั้งคืน จนถึงตี4 พระตีระฆังเสียงนั้นก็เงียบหายไป ตอนเช้า ก่อนที่ผู้เขียนจะไปโรงเรียนผู้เขียนจะต้องไปหายายก่อน ….พอยายเห็นหน้าแม่และผู้เขียน ยายก็สั่งเสียบอกให้แม่ดูแลลูกและหลานให้ดีๆ เพื่อนๆมาชวนไปเที่ยว จะไปเที่ยวกับเพื่อน ยายถามว่า เพื่อนยายมาเต็มเมื่อคืนไม่เห็นเหรอ ยายมีก็มา ?? “ ยายได้ลากเก้าอี้ให้เพื่อนนั่งทั้งคืน” ผู้เขียนกับแม่ได้แต่มองหน้ากัน ….ทันใดนั้นพี่ชายของผู้เขียนก็ได้กระโดดมุดมุ้งยายเข้ามานั่งข้างๆ ผู้เขียนร้องไห้ “บอกไม่ให้ยายไป ให้ยายอยู่กับผู้เขียน”แล้วยายก็พูดอะไรอีก ตอนนี้ผู้เขียนจำไม่ได้แล้ว แม่ได้ไปถามคนเฒ่าคนแก่แถวบ้านว่ายายมีเพื่อนชื่อมีไหม เพราะว่าแม่ไม่รู้จัก ยายแถวบ้านบอกว่า ยายของผู้เขียนเคยมีเพื่อนสนิทชื่อมี แต่ตายไปหลายสิบปีแล้ว   หลังจากนั้นประมาณ สองอาทิตย์ยายของผู้เขียนก็ได้เสียชีวิตลงอย่างสงบ ในวัย 75 ปี

เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นจริงกับครอบครัวผู้เขียน และหลังจากที่ยายเสียชีวิตลง ก็ได้เกิดเหตุการณ์แปลกๆขึ้นในบ้าน ทำให้ ทุกๆคนในบ้าน รวมถึงตา และลูกพี่ลูกน้อง  พร้อมใจกัน

                                                         1 ….2….3…..วิ่งมาแล้ว

                                                         กราบ สวัสดีค่ะ แล้วพบกันใหม่ค่ะ

ภาพประกอบจาก pixabay/ภาพปก/ ภาพที่1 / ภาพที่2 / ภาพที่3