อื่นๆ
แขกที่ไม่ได้รับเชิญ

- สวัสดีครับมีใครเป็นเหมือนเราไหม เวลาไปบ้านงานศพหรืองานโศกเศร้าต่างๆ ไม่สามารถที่จะกินอาหารหรือกับข้าวที่นั่นได้ ทุกครั้งเวลากินเรามักจะมีอาการปวดท้อง หรือท้องเสีย บางทีเราก็อ้วก แต่คนอื่นๆ เขาไม่เป็นกัน แม้ว่าการทำอาหารจะสะอาดและกรรมวิธีที่ปลอดภัย แต่เราก็ยังรู้สึกแบบนั้น เราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว เราเลยเลี่ยงที่จะกินอาหารบ้านงานทุกอย่าง หรือแม้แต่น้ำเปล่า เราก็ห่อไปกินเองด้วยทุกครั้ง จนวันหนึ่งเราบังเอิญได้เห็นในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่เห็นกัน เป็นการกระทำของสิ่งลี้ลับ
เหตุการณ์มีอยู่ว่า ตอนนั้นเป็นงานศพของตา คนในหมู่บ้าน เราก็ได้ไปช่วยงาน และได้เดินไปเอาอาหารในครัวมาให้คนที่มาในงาน และพอเข้าไปในครัวก็มีแม่บ้านกับชาวบ้านกำลังปรุงอาหารอยู่ และเราก็ได้เห็นผี เขามีหน้าตาที่ดำมองไม่เห็นว่านี่คือใคร มีเพียงลำตัวของเขาที่เห็นชัด ถ้ามองปกติก็เหมือนคนทั่วไป แต่พอมองที่ใบหน้าแล้ว นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้เขาผู้นั้นต่างจากคน คนในครัวเองก็อาจจะไม่รู้ว่ามีสิ่งลี้ลับอยู่ที่นี่ แต่เมื่อผมมองดีๆ กลับพบว่ามี 3 ตน ยืนอยู่ที่หน้าเตาแก็ส พร้อมกับทำท่าถุยน้ำลายลงไปที่หม้อข้าวนั้น พวกเขาทำทุกหม้อ ตอนนั้นผมเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง เลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขา ตอนที่ผมเดินเข้าไปพอเขาเองก็คงไม่รู้ว่าผมเห็น แต่เมื่อผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้ว ก็เผยให้เห็นใบหน้าที่อยู่ใต้เงา ดวงตาสีแดง ใบหน้าที่ดำมาก แต่ก็พอมองออกว่าเป็นเพศชายหรือหญิง แต่เงาที่เห็นเป็นเงาสีดำที่แพ่ออกมา จึงทำให้รู้ว่านั่นคือผีชั่ว
Advertisement
Advertisement
ผมจึงเริ่มสวดมนต์กันภัยที่ผมท่องบ่อยๆ เวลาที่ผมเจอเหตุการณ์แบบนี้ เป็นบทสวดที่ผมจำขึ้นใจ ที่ย่าเคยสอนผม เมื่อผมเริ่มท่องเขาก็มองหน้า เพราะเขาคิดว่าต้องมีคนรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ ตอนแรกผมท่องในใจ แต่พวกเขาทั้ง 3 ตนเริ่มมายืนอ้อมตัวผม แม้ว่านี่จะเป็นตอนกลางวัน แต่ถ้ามีคนเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม คนก็คงกลัว ซึ่งผมก็ยอมรับว่าตอนนั้นผมกลัวมาก แต่ก็ต้องทำเป็นไม่กลัวเพราะยิ่งเราจิตอ่อนมากเพียงใด สิ่งชั่วร้ายก็จะสามารถทำร้ายเราได้ จนอยู่ๆ ผมเริ่มท่องแบบออกเสียง จนแม่ครัวเริ่มสงสัยว่าผมทำอะไร และมีแม่ครัวเดินมาจับแขนผมไว้ และเป็นจังหวะเดียวกันที่พวกผีเหล่านั้นหายไป แต่เมื่อมองดูที่คอแม่ครัว แม่ครัวเขาใส่สร้อยพระ ต่างจากผมที่ไม่ได้ใส่ อาจเป็นเพราะบารมีของสร่อยพระนั้นช่วยผมเอาไว้
ผมจึงรีบออกมาจากจุดนั้นและไปไหว้พระ เพื่อขอให้พระช่วยคนที่อยู่ในงานได้ปลอดภัย จนถึงตอนกินข้าวอีกรอบผมก็ไม่กินข้าว ผมรีบเดินกลับมาที่บ้านเพื่อกินข้าวและเอาสร้อยพระ
Advertisement
Advertisement
ทุกคนคงอยากรู้ว่าผมสวดอะไร ผมสวดบทสวดที่มีชื่อว่า คาถาบูชาท้าวเวสสุวรรณ
ขอบคุณที่อ่านนะครับ ไว้เจอกันใหม่ ผมมีเรื่องราวที่อยากเล่าให้เพื่อนอ่านเยอะเลยล่ะ สวัสดีครับ
ขอบคุณรูปภาพจาก Pixabay.com
ความคิดเห็น
