พี่เลี้ยงเด็ก(ผี)

      เรื่องเล่าสุดหลอนในวันนี้เป็นเรื่องเล่าของ เตย หญิงสาวอายุ 23 ปี ที่เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีมาใหม่ๆ เเต่เธอก็ยังหางานไม่ได้สักทีจนต้องกลับอยู่ที่บ้านของตัวเอง เพื่อจะได้หางานเล็กๆทำก่อนพร้อมทั้งรอเรียกสัมภาษณ์งานจากบริษัทที่เธอไปสมัครเอาไว้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นการยื่นสมัครผ่านทางอินเทอร์เน็ตหรือว่าจะเป็นการยื่นกับตัวบริษัทเธอก็ทำมาหมดเเล้ว สาเหตุที่เธอสมัครเข้าทำงานไม่ได้เลยนั้นเป็นเพราะว่าในช่วงที่เรียนเธอทำคะเเนนได้ค่อนข้างเเย่ เเถมยังเคยติดเอฟถึงสี่ตัว พอฝ่ายสัมภาษณ์งานมาเห็นเข้ามันเลยทำให้พวกเขาไม่มั่นใจที่จะรับเธอเข้ามาทำงาน ช่วงเเรกเตยเครียดมากจนเกือบจะฆ่าตัวตายโดยการดื่มน้ำยาล้างห้องน้ำ เเต่เพราะเพื่อนที่พักอยู่หอเดียวกันมาเห็นเข้าเลยสามารถห้ามเอาไว้ได้ ทำให้เธอได้กลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้ง

      "พี่สาวครับ พี่ว่างอยู่รึเปล่า? มาอยู่บ้านเป็นเพื่อนผมหน่อย ผมเหงา พ่อกับเเม่ออกไปทำธุระข้างนอกยังไม่กลับมาเลย" เสียงเด็กผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งพูดขึ้นระหว่างที่เธอกำลังปั่นจักรยาน เตยหยุดชะงักที่เด็กชายตัวน้อย อายุน่าจะประมาณ 6 ขวบนิดๆ ด้วยความเอ็นดูเด็กเธอเลยอาสาอยู่บ้านเป็นเพื่อนเด็กชายเพราะเห็นว่าตอนนี้ฟ้ามันก็เริ่มมืดเเล้ว ถ้าปล่อยเด็กให้อยู่บ้านคนเดียวคงเหงาเเน่ๆ อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจจะอยู่เป็นเพื่อนน้องคือ ตอนเด็กเธอเองก็มักจะถูกพ่อเเม่ปล่อยให้อยู่บ้านคนเดียวเป็นประจำ เลยเข้าใจความรู้สึกของเด็กชายตัวน้อยที่กำลังจ้องหน้าเธอเขม็งอยู่ในตอนนี้ เตยเอาจักรยานเข้าไปจอดในบ้านเด็กชายก่อนที่จะจูงมือเด็กชายเดินเข้าไปในบ้าน เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ก็สามารถทำให้ตัวเองสนิทกับเด็กชายได้เเล้ว

     เด็กชายเล่าเรื่องราวต่างๆ ของเขาให้เธอฟัง มีทั้งเรื่องที่ดูน่าสนุก มีทั้งเรื่องที่ดูน่าเศร้า จนกระทั่งเวลาผ่านไปตอนนี้ก็เกือบจะห้าทุ่มเเล้ว พ่อเเละเเม่ของเด็กชายก็ไม่ยอมกลับมาเสียที เธอเริ่มกังวลเพราะว่าตอนนี้มันดึกมากเเล้ว ทางในหมู่บ้านก็เปลี่ยวเเละมืดมาก ถ้าออกไปตอนนี้อาจจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีไม่ร้ายขึ้นกับเธอได้ ยิ่งเมื่อไม่กี่วันก่อนพ่อของเธอได้เล่าให้ฟังว่า ในหมู่บ้านเรามีคดีฆาตกรรมหลอนฆ่ายกครัวเกิดขึ้น เธอนึกถึงเรื่องที่พ่อเล่าทีไรก็ทำให้ชวนขนลุกตลอด เด็กชายเมื่อสังเกตเห็นว่าพี่สาวเริ่มมีสีหน้าเเปลกไปเลยถามออกไปว่า "พี่สาวเป็นอะไรครับ ทำไมหน้าซีดจัง ไม่สบายหรอ?" พูดจบเธอก็ยันมายิ้มให้เด็กน้อยก่อนที่จะพาน้องเข้าห้องนอน สักพักก็มีเสียงเดินมาจากหน้าบ้าน เเล้วจากนั้นภาพก็ปรากฏเห็นเป็นผู้ชายร่างใหญ่ผิวขาวเเละผู้หญิงร่างเล็กผิวขาวสองคนกำลังเดินเข้ามา เด็กชายอธิบายว่านั่นคือพ่อเเละเเม่ของเขาเอง ทั้งสองเดินมาหาเด็กชายพร้อมทั้งขอบคุณเตยที่มาอยู่เป็นเพื่อนลูกชายของตน จากนั้นผู้เป็นพ่อก็ได้หยิบเงินออกจากกระเป๋าส่งให้เธอเป็นจำนวน 500 บาท คุณพ่อให้เหตุผลว่านี่คือค่าตอบเเทนที่ช่วยมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กชั่วคราวให้ลูกของเขา ตอนเเรกเธอก็อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะรับดีไหม เเต่สุดท้ายก็รับมาเพราะกลัวเสียน้ำใจ 

      พ่อเเละเเม่ของเด็กชายขอให้เธออย่าเพิ่งกลับบ้านเลย เพราะตอนนี้มันดึกมากเเล้ว กลัวจะเกิดอันตรายขึ้นกับเธอ ซึ่งเตยก็เห็นด้วยกับคำพูดนั้นเเล้วหันหลังกลับเข้าห้องนอนพร้อมกับเด็กชาย การที่ได้มาเจอกับครอบครัวนี้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจเเปลกๆ จนอยากจะกลับมาที่นี่อีกครั้งในฐานะพี่เลี้ยงเด็กถาวร เพราะพ่อเเม่ของเด็กก็ขอร้องเธอให้มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่นี่อยู่เเล้ว เเต่เธอก็ตอบตกลงไม่ได้เพราะต้องไปปรึกษาพ่อเเม่ตัวเองที่บ้านก่อน รุ่งเช้าเตยลืมตาตื่นขึ้น เเต่น่าเเปลกที่ทำไมตอนนี้เธอถึงมานอนอยู่บ้านตัวเอง ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็กำลังนอนอยู่ที่บ้านของเด็กชายที่เธอได้พบเจอ จังหวะนั้นเองเธอก็ได้หันหน้ามาเจอพ่อพอดีเลยได้ถามออกไปว่า "เอ๊ะ พ่อ ทำไมหนูรู้สึกว่าเมื่อคืนหนูนอนอยู่บ้านของน้องคนนึงในหมู่บ้านเรา เเล้วทำไมจู่ๆ หนูถึงกลับเข้ามานอนที่บ้านได้ล่ะ?" คำตอบของพ่อเธอทำให้เธอเข่าเเทบทรุดลงกับพื้น เพราะเมื่อคืนนี้ที่เธอไปนอนอยู่ไม่ใช่บ้านคน เเต่เป็นบ้านร้างที่ถูกปล่อยทิ้งมาสักระยะหนึ่งเเล้ว บ้านหลังนี้เคยเกิดคดีฆ่ายกครัวมาก่อน เหตุการณ์มันเกิดเพราะผู้เป็นพ่อเครียดกับงานหนักมากจนเสียสติหยิบปืนมาไล่ยิงคนในบ้าน ยิงทั้งภรรยา ยิงทั้งลูก เเล้วสุดท้ายก็หันปืนเข้ามายิงใส่ตัวเอง ดับอนาถสามศพในคืนเดียว เเล้วที่เตยมานอนอยู่ในบ้านได้ เป็นเพราะว่าพ่อของเธอขับรถตามจีพีเอสในเครื่องเธอไป เเล้วมาหยุดอยู่ที่บ้านร้างหลังนี้เข้าพอดี 

      พอเธอได้ยินเรื่องเล่าของพ่อ เธอก็ทรุดตัวลงไปนั่งร้องไห้อยู่นานพอสมควร ก่อนที่จะล้วงมือเข้าไปหยิบเงินในกระเป๋าตัวเองเพื่อพิสูจน์ว่าเมื่อคืนเป็นเรื่องจริง เพราะตัวเองรู้สึกได้ว่าหยิบเงินมาจากชายผู้เป็นพ่อเด็กชายคนนั้น เเต่ปรากฏว่าสิ่งที่เธอกำออกมานั้นมันกลับทำให้เธอเเทบช็อคอีกครั้ง เพราะมันคือจดหมายลาตายของผู้เป็นพ่อเด็กชาย ซึ่งถูกเขียนเอาไว้ว่า 'ผมเสียใจที่ต้องทำเเบบนี้ ตอนนี้ผมไม่มีเเม้เเต่ทางออก ปัญหางานก็หนักข้อขึ้นเเทบทุกวัน ไหนจะปัญหาเรื่องเงินที่จะเอามาเลี้ยงดูลูกอีก ทั้งตัวเเทบไม่เหลือเเม้เเต่บาทเดียว ผมไม่รู้ว่าจะทนใช้ชีวิตเเบบนี้ไปนานได้สักเเค่ไหน ถ้ามันทรมานขนาดนี้ขอตายซะยังดีกว่า ลาก่อนโลก ลาก่อนชีวิตที่เเสนโหดร้าย' 

      Cover Photo by Mysticsartdesign on Pixabay