เรื่องสั้น “การต่อสู้...ที่ยากลำบาก”

***เนื้อเรื่องต่อไปนี้ เป็นเพียงเรื่องที่แต่งสมมุติขึ้นเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ถ้าถามฉันว่า การต่อสู้ที่ยากลำบากที่สุดคืออะไร? คงตอบได้เต็มปาก ว่ามันคือ "การต่อสู่กับตัวเอง" ต่อสู่กับความรู้สึกภายในจิตใจ ความเศร้า ความเหงา ความเจ็บปวด และ ความบอบช้ำในอดีต 

ใครๆ มักจะบอกให้ก้าวต่อไป ละทิ้งอดีต มีชีวิตเพื่อตัวเอง เพื่อคนที่เรารัก และเพื่อคนที่รักเรา!!! นั่นสินะ ทำแบบนั้นได้คงดี แต่สำหรับฉัน มันไม่ง่ายขนาดนั้น การได้หายไปคงดีที่สุด ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการทำร้ายตัวเอง แต่มันคือการหายไปเฉยๆ แบบสลายหายไป เหมือนไม่เคยเกิดมาบนโลกใบนี้

บ่อยครั้ง ฉันมักจะคิดว่า ถ้าการมีอยู่ของตัวเองมันเจ็บปวดเกินไป ทำไมไม่หายไปหล่ะ? แต่ก็ยังมีอีกส่วนหนึ่งภายในจิตใจ ที่ยังคอยต่อสู้ ยังคงบอกให้ฉัน อยู่ต่อไป เพื่อทำอะไรบางอย่าง สร้างสรรค์สิ่งดีๆ เพื่อสังคม หาเลี้ยงครอบครัว ต่อสู้เพื่อผู้มีพระคุณ นี่แหล่ะคือ "เสียงภายในใจทั้งสองด้าน" ยังคอยถกเถียงกันเสมอมา เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก จนโตถึงปัจจุบัน ที่อายุย่างเข้า 25 ปีแล้ว จะว่าไปฉันก็เก่งเหมือนกันนะ ต่อสู้มานานหลายสิบปีได้ถึงตอนนี้

อยากบอกเหลือเกินว่า "ขอโทษนะแม่ หนูเป็นลูกที่เข้มแข็งให้แม่ไม่ได้" มันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ฉันไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ แต่เสียงของความเศร้าภายในมันดังเกินไป ดังจนกลบเสียงของความรักที่แม่มีให้ฉัน มีทางไหนบ้างให้ฉันเดินออก ฉันได้แต่นั่งกอดเข่าอยู่บนหัวเตียง ในหอพักแห่งนี้ พร้อมกับน้ำตาที่ไหล่พรั่งพรูออกมาอย่างไม่ลดละ 

สุดท้ายแล้ว ฉันไม่อาจต่อสู้กับความเจ็บปวดที่ฝั่งลึกลงไปในจิตใจได้ ภาพเรื่องราวในอดีตหวนคืนกลับมา ภาพจำตอนเด็กยังคงตราตึงในใจ "เด็กน้อยคนหนึ่งที่ยืนตะโกนร้องไห้ เมื่อเห็นแม่คอยๆ เดินจากไป" แม่จำเป็นต้องออกไปหาเงินในเมืองหลวงเพื่อหาเงินส่งมาให้ที่บ้าน เลี้ยงทั้งครอบครัว ฉันจึงโตมากับการถูกเลี้ยงดูอย่างยากลำบาก เก็บกด ถูกทำร้ายร่างกายตั้งแต่จำความได้ เหมือนฉันเป็นความโชคร้ายของครอบครัว โดนดุแทบจะตลอดทั้งวันตั้งแต่ตื่นนอน จนเข้านอน... ฉันร้องไห้ต่อหน้าใครๆ ไม่ได้ เพราะมันจะทำให้ฉันโดนถูกทำร้ายร่างกาย โดนดุด่ามากกว่าเดิม ฉันต้องแอบไปร้องไห้ใต้ถุนบ้านเงียบๆ ด้วยความเจ็บปวด 

 ฉันไม่เคยคิดว่านั่นคือบ้านอันแสนอบอุ่น เป็นเพียงสิ่งที่ทดสอบความแข็งแกร่งของสภาพจิตใจ มีเรื่องราวร้ายๆ มากมายเหลือเกิน ที่ก่อเป็นความเศร้าในใจฉัน....ตลอดมา

และนั่นก็อาจเป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้ฉันอายที่จะร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น ถึงแม้ถึงตอนนี้ฉันโตแล้ว พวกเขาไม่ได้กดดันฉันเหมือนตอนเด็กแล้ว แต่หลายๆ ครั้ง ฉันยังคง "ต้องแสร้งทำเป็นมีความสุข ฉันโอเคกับสิ่งที่เป็นอยู่"

ฉันอาจเป็นคนเห็นแก่ตัวที่เห็นแต่ความทุกข์ ความเจ็บปวดของตัวเอง จนอาจจะลืมคิดไปว่าพวกเขาก็ต้องลำบากเหมือนกันที่ต้อง ดิ้นรนหาเงินเลี้ยงฉันและส่งฉันเรียนจนจบ

---

เรื่องราวมันเจ็บปวดเกินไป เกินกว่าจะบรรยายได้ ฉันคงเดินทางมาถึงเพียงเท่านี้ ฉันค่อยๆ นอนลงอย่างสงบบนเตียง พร้อมกระปุกยานอนหลับในมือ 

..... แต่แล้วฉันก็คิดผิด!!! "มันทำให้ฉันต้องติดอยู่ที่นี่ ในที่แห่งนี้ ห้องนี้ที่ฉันอยู่มานานเหลือเกิน เธออยู่ที่นี่แทนฉันได้ไหม ดรีม.... " 

วิญญาณสาว ที่ยืนข้างเตียงด้านขวา พยายามจับตัวดรีม และโน้มตัวเข้าไปใกล้ดรีมที่นอนราบอยู่บนเตียงในห้องพัก วิญญาณสาวรับรู้ได้ถึงการขัดขืนของดรีม จึงต้องขึ้นไปยืนทับบนตัวของดรีม พร้อมกับแสยะยิ้ม เพื่อหวังจบชีวิตของดรีม ในเวลาตี 3 เหมือนที่ตัวเองได้จบชีวิต

แต่ทว่าวิญญาณสาว ไม่สามารถต้านทานความอยากเอาชีวิตรอดของดรีมได้ ดรีมหลุดไปได้และพยายามเปิดไฟ แต่ยังไงก็เปิดไม่ติด ทันใดนั้น ดรีมก็มีอาการแปลกๆ แล้วรีบกระโดดขึ้นเตียงพนมมือ สวดมนต์ พร้อมกับร้องไห้ เนื้อตัวสั่นไหว เหงือออกเต็มตัว ราวกับว่าจะไม่สามารถควบคุมได้

วิญญาณสาวรู้ทันทีว่า ดรีมไม่สามารถคุมสติตัวเองได้แล้ว จึงโน้มตัวกระซิบข้างหูด้านขวาของดรีมว่า “สวดมนต์ให้เราอยู่หรอ” 

ดรีมกรีดร้องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พร้อมเอามือปิดหู "กรี๊ด...อร๊าย!!!!!" เสียงดังจนห้องข้างๆ ทนไม่ได้ ต้องรีบลุกขึ้นมาเคาะห้องของดรีม 

........คนข้างห้องพยายามเคาะประตู อยู่สักพัก

ดรีมสะดุ้งตื่น ตัวเด้งขึ้นจากที่นอน พร้อมกับเหงื่อท่วมตัว ดรีมจับเนื้อตัวตัวเอง "ฮะ!! นี่เราฝันร้ายหรือนี่" 

"คุณ คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า"  เสียงใครบางคนที่หน้าประตู ตะโกนเข้ามาพร้อมเคาะประตู ดรีมจึงลุกไปเปิดไฟ และเปิดประตูดู

" อ้าวคุณ ไม่สบายหรือเปล่าเหงื่อท่วมตัวเชียว"

"อ่อ เปล่า เราฝันร้ายหน่ะ"

"หืม ก็ว่าหล่ะ กรี๊ดเสียงดังเชียว แต่ก็ดีแล้วหล่ะ ที่เธอไม่ได้อยู่ห้องคนเดียว มีเพื่อนอยู่ด้วย งั้นเราไปก่อนนะ" เพื่อนข้างห้องกล่าวพร้อมกับหันตัวกำลังจะเดินกลับห้องของตัวเอง

ดรีมรั้งแขนไว้อย่างฉับพลัน "เธอ...เราอยู่ห้องคนเดียวนะ"

เพื่อนข้างห้องหยุดชะงัก แล้วกล่าวขึ้นมาว่า "อ้าว!! แล้วผู้หญิงที่ยืนกอดไหลเธออยู่ตอนนี้เป็นใครหล่ะ"

เนื้อเรื่องโดย ผู้เขียน

ภาพปกปรับแต่งโดย canva ผู้เขียน

• ภาพประกอบ 1  ภาพโดย Alexas_Fotos  จาก Pixabay 
• ภาพประกอบ 2  ภาพโดย artbykleiton  จาก Pixabay
• ภาพประกอบ 3  ภาพโดย Anemone123 จาก Pixabay
• ภาพประกอบ 4 ภาพโดย StockSnap จาก Pixabay 
• ภาพประกอบ 5 ภาพโดย pedrofigueras จาก Pixabay 
• ภาพประกอบ 6 ภาพโดย Eleatell จาก Pixabay

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !