ผีอำบนรถเมล์

เบนรู้สึกโชคดีที่กระเป๋ารถเมล์มาปลุก และเบนก็คิดว่าคราวนี้แหละ เราต้องไม่หลับจะได้ไม่โดนอำ แต่แล้วมันก็อำอีกทั้งๆ ที่เบนยังไม่ได้หลับจริงๆนะ แต่ทำไมเบนถึงขยับตัวไม่ได้ พูดไม่ได้ เบนพยามจะส่งเสียง จะตะโกน แต่ก็ทำไม่ได้ และเราก็รู้สึกว่าร่างกายของเบนเริ่มเอนไปทางซ้าย เอนไปเรื่อยๆ จนหัวของเบนไปซบที่ไหล่ของคนข้างๆ ทำยังไงดีเราควบคุมตัวเองไม่ได้ อยากจะลุกก็ทำไม่ได้ เบนพยามสุดแรงแต่เบนก็ขยับตัวไม่ได้จริงๆ จนกระทั่งเบนเอนตัวล้มไปหนุนตักคนที่นั่งข้างๆทั้งๆที่ยังรู้ตัวอยู่ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

เบนต้องใช้พลังอย่างมาก ในการที่จะฮึดสู้กับมันให้ได้ เบนเริ่มสวดมนต์
ท่องนะโมตัสสะ เบนพยายามเปล่งเสียงออกมา แต่ก็ไม่ได้ผล ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม
เจ้าผีตัวนี้ก็ควบคุมเบนทุกอย่าง มันเป็นแบบนี้ วนไปวนมา เหมือนฉายหนังวนซ้ำ มันเป็นความรู้สึกทรมานที่ไม่สามารถบรรยายออกไป จากระยะเวลาทุกถูกผีอำ ในวันนั้น เบนรู้สึกว่า เวลามันเดินช้ามากๆ จาก 5 นาที เป็น 10 นาที เป็น 15 นาที
และก็ครึ่งชั่วโมงอันแสนทรมาน เบนพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ยังรู้สึกตัวหนักอึ้ง และจู่ก็ได้ยินเสียงที่ชัดมาก ๆ ข้างหู ว่า “รถเมล์สุดปลายทางแล้วครับ” ทำให้เบนสะดุ้งและตื่นขึ้นหลุดจากการอำของเจ้าผีตนนั้นซะที  เป็น 30 นาทีแห่งการทรมาน
และเบนก็ต้องนั่งรถเลยป้าย สุดท้ายเบนก็ต้องเรียกแท็กซี่กลับบ้าน