อื่นๆ
“มัสเซอร์” วิญญาณหลอน

“มัสเซอร์” คือ คำที่ใช้เรียกแทนครูผู้ชายในโรงเรียนคริสต์ ปกติโรงเรียนอื่น ๆ จะเรียกว่าคุณครูหรืออาจารย์ แต่ที่โรงเรียนของฉันจะเรียกครูผู้ชายว่า “มัสเซอร์” และเรียกครูผู้หญิงว่า “มิส”
วันหนึ่งฉันไปเรียนพิเศษที่โรงเรียนตามปกติในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ แต่มิสบางคนจะทำการสอนพิเศษ สำหรับนักเรียนที่สนใจ โดยใช้ห้องเรียนเป็นสถานที่ในการทำการสอนพวกเรา แน่นอนว่าเสาร์-อาทิตย์ โรงเรียนก็จะเงียบเหงา เพราะมีคนที่สนใจมาเรียนพิเศษไม่เยอะเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะไปเรียนตามสถาบันกวดวิชาชื่อดัง ข้างนอกโรงเรียนกันทั้งนั้น
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Reinhold Silbermann จาก Pixabay
วันนี้ฉันมาโรงเรียนแต่เช้า เพราะมีเรียน 9.00น. ตึกมีทั้งหมด 6 ชั้น ยิ่งเรียนสูง ยิ่งอยู่ชั้นสูงขึ้น เดินขึ้นบันไดทีนึงขาแทบลากกันเลยทีเดียว และช่วงเสาร์-อาทิตย์ ไฟก็จะปิดทั้งตึก แต่ฉันเห็นว่ายังเป็นเวลากลางวันแสก ๆ อยู่เลย จึงกล้าที่จะเดินขึ้นไปบนตึกคนเดียว แม้ว่าทั้งตึกจะดูมืดอึมครึ้มอย่างมากก็ตาม แต่เพราะเห็นว่าเป็นกลางวันจึงไม่ได้คิดอะไร
Advertisement
Advertisement
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Peter H จาก Pixabay
แต่แล้วระหว่างที่ฉันกำลังเดินผ่านห้องม.4/2 ซึ่งอยู่ชั้น 3 อยู่ ๆ ประตูห้องนี้กลับถูกเปิดออก เหมือนมีคนกำลังเปิดประตู และเดินออกมาอย่างไรอย่างนั้น ขนแขนฉันลุกซู่ รู้สึกถึงบรรยากาศที่หนาวเย็นยะเยือกอย่างไม่ทราบสาเหตุ ขาของฉันก้าวแทบไม่ออก พร้อมด้วยเสียงปิดประตูของห้องม.4/2 ที่ปิดลงดัง ปัง!!! เหมือนมีลมพายุพัดมากระแทกประตูเข้ามา
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Peter H จาก Pixabay
ฉันได้สวดภาวนาในใจ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรมั่วไปหมด พยายามรวบรวมสติระลึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์เข้าไว้ แต่สมองก็พลันให้นึกถึงเหตุการ์ล่าสุดที่มัสเซอร์ ผู้ซึ่งประจำชั้นห้องม.4/2 เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อ 3 วันที่แล้วนี้เอง ‘มันต้องไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดอย่างแน่นอน ฉันต้องคิดไปเองแน่ ๆ‘ ฉันได้แต่บอกตัวเองแบบนี้อยู่ในใจ พร้อมหลับตาปี๋
Advertisement
Advertisement
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย PublicDomainPictures จาก Pixabay
ด้วยความกลัวสุดขีด ก่อนจะตัดสินลืมตาโพลงขึ้นมา เพื่อเดินหน้าต่อ แต่สิ่งที่ฉันเห็นเต็มสองลูกตาคือ มัสเซอร์คนที่เพิ่งเสียชีวิตไปมายืนจ้องหน้าฉันอยู่ ฉันกลัวจนแทบหยุดหายใจมัสเซอร์ไม่มีเท้าทั้งสองข้าง วิญญาณท่านลอยอยู่ตรงหน้าฉันด้วยใบหน้านิ่งเฉย จะไปข้างหน้าก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็หมดแรง ไม่นานสติของฉันก็ดับวูบไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เจอมิสกับเพื่อน ๆ พากันมารุมดูอาการฉันเต็มห้องเรียน มิสพยายามถามว่าฉันโคไหม เป็นอะไรหรือเปล่า? ฉันก็กลัวว่ามิสกับเพื่อน ๆ จะกลัวกัน จึงเลือกที่จะไม่เล่าดีกว่า และบอกว่าสงสัยจะไม่สบายแทน สุดท้ายเรื่องนี้ก็ยังเป็นความลับที่อาจมีฉันแค่เพียงคนเดียวได้เห็นวิญญาณมัสเซอร์สินะ
==============================================================================================
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น
