อื่นๆ
หลอนสามหยด

ติ๋ง … ติ๋ง … ติ๋ง …
ในขณะที่ฉันกำลังนอนหลับอยู่นั้นเอง ผิวหน้าของฉันรู้สึกได้ว่ามีหยดน้ำสามหยดได้หยดลงมาบนใบหน้าของฉันพร้อมกับกลิ่นเหม็นคาวเลือด ฉันจึงค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา แต่สิ่งที่ฉันเห็นกลับพบเพียงแต่ความว่างเปล่า ฉันจึงลุกขึ้นเดินไปเปิดไฟในห้องนอน ก่อนจะเดินไปยืนหน้ากระจกตรงโต๊ะเครื่องแป้ง ทำให้เห็นหยดเลือดสามหยดใบหน้าของฉันได้อย่างชัดเจน
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Free-Photos จาก Pixabay
ฉันรู้สึกหลอนอย่างมากและขนลุกซู่ไปทั้งตัว ที่นี้ไม่ใช่บ้านของฉันหรอก แต่คือโรงแรมแห่งหนึ่งที่ฉันเข้ามาพักตามลำพัง เพื่อเตรียมไปพบลูกค้ารายต่อไปในวันรุ่งขึ้น และตอนนี้คือเวลาตีสองสิบนาทีเป็นเวลาที่ฉันควรจะนอนหลับอย่างมีความสุข ทว่าเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ทำให้ฉันแทบอยากจะตีรถกลับบ้านตัวเองในทันที แต่ความจริงแล้วฉันทิ้งงานใหญ่ครั้งนี้ไปไม่ได้ จึงตัดสินใจลุกขึ้นมาเปิดโทรทัศน์ให้เสียงดังลั่นห้องแทน
Advertisement
Advertisement
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Free-Photos จาก Pixabay
ซ่า … ซ่า …
แม้แต่ทีวีก็ยังเปิดไม่ติด อากาศเริ่มเย็นยะเยือกชวนให้ขนลุกมากขึ้นทุกที ฉันตัดสินใจเดินไปเบาแอร์ลง แต่ยิ่งเบาแอร์ ทำไมอากาศภายในห้องยิ่งเย็นฉ่ำหนักกว่าเดิมสักอีก สายตาของฉันเริ่มค่อย ๆ กวาดตาสำรวจไปรอบห้องว่ามีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่ เหงื่อของฉันเริ่มผุดพรายขึ้นมาตามร่างกายด้วยความกลัว ฉันว่าฉันเจอดีเข้าแล้วล่ะงานนี้ ‘จะอยู่ในห้อง หรือจะเดินออกไปข้างนอกดีนะ’ ฉันคิดอยู่ในใจเพราะกลัวออกไปอาจเจออะไรที่หนักกว่าเดิม ถ้าอยู่ในห้องนี้ฉันจะปลอดภัยกว่าหรือเปล่านะ แต่แล้วเท้าของฉันทั้งสองข้างก็ก้าวไปถึงประตูอย่างรวดเร็วเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่ทำท่าจะยื่นมือไปบิดลูกบิดประตูเพื่อเปิดประตูออกไป กลับมีน้ำหยดลงมาบนใบหน้าของฉันอีกรอบนึง
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Manuela Jaeger จาก Pixabay
Advertisement
Advertisement
ติ๋ง … ติ๋ง … ติ๋ง …
แม้จะกลัวสุดขีด แต่ด้วยความอยากรู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ ! ฉันจึงตัดสินใจแหงนหน้ามองขึ้นบนเพดาน จึงเห็นผีผู้หญิงผมยาวที่มีเลือดเต็มหน้าเกาะอยู่บนเพดานห้อง และเลือดบนใบหน้าของเธอก็ได้หยดลงมาบนใบหน้าของฉันอีกครั้งนึง
เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Adina Voicu จาก Pixabay
ติ๋ง … ติ๋ง … ติ๋ง …
ฉันกรี๊ดร้องลั่นห้อง ก่อนจะรีบเปิดประตูและวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว พยายามมองหาคนแถวนั้นก่อนเลย ในที่สุดก็เจอป้าแม่บ้านซึ่งป้าเขาพักอยู่ที่นี้เหมือนกัน จึงขออยู่กับเขาก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับไปเก็บของ ป้าแม่บ้านก็ไม่ติดใจอะไร เหมือนเขาจะรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว จึงไม่อยากพูดอะไรให้ฉันกลัวมากขึ้นไปอีก ช่วงสาย ๆ ฉันจึงตื่นขึ้นมาพร้อมขอให้ป้าแม่บ้านเข้าไปเก็บของในห้องเป็นเพื่อนฉัน เพื่อทำการเช็กเอาท์ออกจากโรงแรมแห่งนี้ให้เร็วที่สุด และชาตินี้ทั้งชีวิตของฉันจะไม่ขอกลับไปเหยียบโรงแรมแห่งนั้นอีกเลย
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น
