รีวิว​ หนังสือวรรณกรรม​ เพอร์ซีย์​ แจ็กสันกับคำสาปแห่งไททัน

ความรู้สึกที่อ่าน

สนุกนะ รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของภาษาในยุค 2007 เลย มีภาษาและการใช้คำและการตีความเทพเจ้าแห่งโอลิมปัสของกรีกที่ค่อนข้างใหม่ แบบเด็กยุคใหม่เลย รู้สึกชอบคาแรทเตอร์ของตัวละครใหม่ในเรื่องอย่างฉากในการค้นพบเบียงก้าและนิโคและการต่อสู้กับเมนติคอร์ของเพอร์ซีย์และเพื่อนๆในเรื่องด้วย โดยรวมก็เป็นหนังสือแฟนตาซีแอ็คชันมันส์ๆที่สนุกมากๆเล่มหนึ่งเลยตอนที่ผู้เขียนเรียนมัธยมปลาย แต่พอหยิบมาอ่านอีกครั้งในตอนที่โตเป็นผู้ใหญ่และอยู่ในวัยทำงานแล้ว รู้สึกค่อนข้างไม่ชอบความคิดและการบรรยายโดยใส่ความคิดแบบ cis men ผ่านตัวละครหลักเพอร์ซีย์ แจ็กสัน ของผู้เขียนหนังสือเล่มนี้มากนัก

ไม่ว่าจะเป็นความคิดการไม่ยอมรับและทำเหมือนกลุ่มพรานป่ามีปัญหาเพียงเพราะผู้หญิงและเด็กสาวสาบานว่าจะครองตนกับอาร์เทมีสและถือพรมจรรย์ เพอร์ซีย์และเพื่อนๆ แม้แต่ธาเลียที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ยังทำเหมือนกับว่าการครองตัวเป็นโสดตลอดชีวิตของผู้หญิงด้วยกันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด ไม่น่าให้การยอมรับ และสมควรถูกเหยียด ทั้งๆที่มาคิดตามในยุคนี้ มันควรจะเป็นเรื่องที่ปกติ ผู้หญิงอยากเป็นโสดหรือไม่อยากเป็นโสด ก็เป็นเรื่องของเขา ความต้องการของเขา ไม่ควรไปยุ่งด้วยมากขนาดนั้น ในยุคนั้นมันก็ได้แหละ คนเป็นโสดหมายถึงคนที่ไม่ได้เรื่อง ไม่มีใครเอา และไม่ประสบความสำเร็จ รวมถึงมีปัญหาในชีวิตส่วนตัว แต่มาในยุคนี้ บอกตรงๆว่าแอบรู้สึกกระอักกระอ่วนใจตอนอ่าน อีกทั้งคาแรทเตอร์ของเพอร์ซีย์ยังมีความเป็น Queer สูงมากๆในสายตาของผู้เขียน น่าจะยอมรับและเคารพในความแตกต่างทางความคิดได้ไม่ว่าเพื่อนมนุษย์หรือมนุษย์กึ่งเทพอีกฝ่ายจะต้องการหรือไม่ต้องการอะไร นอกนั้นก็สนุกดี การผจญภัยของเด็กๆ ต่อสู้กับอสุรกาย ช่วยเหลือเทพเจ้า และ Happy Ending กลับแคมป์กับเพื่อนๆไปกินบาร์บีคิว