อื่นๆ
FOREVER (รู้ว่า...ยังไม่ทิ้งกัน)
Photo : www.pixabay.com
Cr. Free-Photos
ในวันที่ดวงอาทิตย์ยังคงส่องแสงสว่าง ท้องฟ้ายังคงแจ่มใสและสดใสเหมือนอย่างที่เคย สายลมพัดโชยมาที่ริมหน้าต่างพร้อมกับให้ความสบายและผ่อนคลายของผู้ที่ได้สัมผัสมัน แต่ทำไมความรู้สึกในใจกลับเคว้งคว้างเหมือนไร้เป้าหมาย เพราะแต่ละวันจะได้ยินข่าวการจากไปของคนหลายร้อยชีวิต จากคนในครอบครัวของเพื่อนๆ จากญาติใกล้ชิดและคนรู้จัก เพื่อนบางคนต่างทยอยกลับทีละสองสามคน แต่ก็ยังมีอีกหลายลมหายใจที่จะยังยืนยันว่าจะอยู่ต่อ เพราะอะไรกันน่ะ คงเพราะอยากทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ณ เวลานั้นกระมั้ง
Photo : www.pexels.com
Cr. cottonbro
มาถึง ณ ตอนนี้แล้วผู้อ่านคงรู้นะว่าฉันกำลังพูดถึงเหตุการณ์ในช่วงไหน ถ้าไม่พ้นช่วงวิกฤติที่กำลังเกิดขึ้น ณ ตอนนี้และไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดเมื่อไหร่ เพื่อนของฉันหลายคนต่างเร่งรีบกับการลงทะเบียนกลับบ้าน เพราะไม่อยากทนกับสถานการณ์แบบนี้อีกต่อไปแล้ว คงคิดว่าอยู่ไปก็ยิ่งไม่สบายใจ อยู่ไปก็ต้องเรียนออนไลน์อยู่ดี (เรียนที่บ้านก็ได้) อยู่ไปก็ยิ่งรู้สึกลำบาก อยู่ไปก็ยิ่งรู้สึกเงียบเหงา แต่ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธเลยนะว่าความรู้สึกนั้นมันคือความจริง ใครจะไปรู้ล่ะว่าสถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง และฉันก็เชื่อว่าไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นแม้แต่คนเดียวแน่นอน
Advertisement
Advertisement
Photo : www.pixabay.com
Cr. geralt
สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อโควิด 19 ที่ต่างประเทศ นักศึกษาอย่างฉันก็ออกไปไหนไม่ได้ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ วันๆก็อยู่แต่ในหอพัก แต่ถึงจะอยู่ในหอพัก ก็สบายใจสบายท้องได้ เพราะมาตรการการแก้ปัญหาโควิดในประเทศที่ฉันอยู่ เขาจะดูแลประชาชนอย่างดี ไม่มีใครอดแน่นอน มีแต่จะอ้วนขึ้นแหละ เลี้ยงข้าวทั้ง 3 มื้อทุกวัน น้ำหนักไม่ขึ้นก็โกหกแล้ว ฮ่า
ช่วงนั้นฉันมีเพื่อนข้างๆจริงๆแค่ 2 คน ใช่แล้ว...มีเพื่อนเคียงข้างแค่ 2 คน เพราะที่เหลือกลับไปหาครอบครัวที่ไทยหมดแล้ว ถึงอยู่กันแค่ 3 คน แต่ได้ทิ้งความทรงจำไว้มากมาย เพราะในทุกๆวันพวกเราพยายามหากิจกรรมทำร่วมกัน ออกไปซื้อของข้างนอกบ้าง ทำกับข้าวด้วยกันบ้าง ดูหนังสยอง หนังตลกบ้าง ปะปนกันไป ทะเลาะและร้องไห้ด้วยกันบ้าง จนบางทีก็เหมือนคนไม่ปกติ ฮ่า แต่รวมๆแล้วก็มีความสุขดีน่ะ
Advertisement
Advertisement
Photo : www.pixabay.com
Cr. cherylholt
พวกเราตั้งใจว่าจะยังคงเรียนออนไลน์ที่มหาลัยจนจบเทอมนั้น เพราะขี้เกียจจะกลับบ้าน อยากเรียนให้เต็มที่ที่มหาลัยเลย กลับบ้านไปจะได้สบาย (ใจ) และเมื่อจบเทอมนั้นพวกเราก็เตรียมตัวลงทะเบียนกลับบ้านอย่างที่ตั้งใจไว้ เราสู้แบบที่ตั้งใจจะสู้จริงๆ แม้จะเป็นช่วงวิกฤติ แม้ในการใช้ชีวิตจะยากลำบากสักเพียงใด ถ้าใจคนมันสู้ มันก็สู้จนชนะใจตัวเองแหละ ขอบคุณน่ะ...ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน
บทความจาก : Hope
ความคิดเห็น
