ไลฟ์แฮ็ก
How to เอื้อมอย่างไรให้ไม่ถึง : สองมือกับเป้าหมายที่ไกลเกินเอื้อม

ภาพโดย Anemone123 จาก Pixabay
How to เอื้อมอย่างไรให้ไม่ถึง : สองมือกับเป้าหมายที่ไกลเกินเอื้อม
“สองแขนกางออก สองตาจับจ้องนภาลัย สองมือเอื้อมออกไป คว้าอย่างไรก็ไม่ถึงดาว”
ชีวิตอาจจะดูน่าเศร้าไปบ้างเมื่อสิ่งที่เราต้องการนั้นเป็นสิ่งที่ไกลเกินจะคว้าไว้ได้ถึง ‘เสมอ ๆ’ ความรู้สึกคงคล้ายกับเราอยู่บนลู่วิ่งแห่งหนึ่งที่เห็นเพียงแต่หลังของคู่ต่อสู้วิ่งลิบ ๆ อยู่ข้างหน้า ไม่ว่าเราจะพยายามมากแค่ไหนก็เหมือนว่าเราจะวิ่งตามไม่ทันเสียที ยิ่งเราพยายามที่จะไขว่คว้ามากเท่าไหร่แต่ก็ดูเหมือนเป้าหมายจะยิ่งอยู่ห่างไกลออกไป
ในโลกนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นเจ้าของ แม้จะพยายามมากแค่ไหนก็ดูเหมือนว่าโอกาสครอบครองนั้นจะยิ่งห่างไกลขึ้นทุกที บางครั้งที่เราสู้อุตส่าห์อ่านหนังสือจนดึก แต่ผลเป็นอย่างไร? สอบตกซะอย่างนั้น บางครั้งที่เราอุตส่าห์ฟิตร่างกายเสียมากมาย เพียรฝึกซ้อมอยู่ทุก ๆ วัน แต่สุดท้ายก็ยังพ่ายแพ้ให้คู่ต่อสู้อยู่ดี กับเธอก็เช่นกัน คนที่เราแอบมองอยู่ห่าง ๆ มานับหลายปี พยายามทำทุกอย่างที่เธอชอบ แล้วสุดท้ายเป็นอย่างไร? สารภาพรักแล้วก็แห้วไปตามระเบียบ..
Advertisement
Advertisement
พูดไปน้ำตาก็แทบจะไหล รู้สึกเหมือนทุกอย่างมาถึงทางตัน ราวกับถูกขังไว้ในห้องเล็ก ๆ ที่ไม่มีทางออก ..มืดเหลือเกิน กลัวด้วย อึดอัดล่ะสิ ในนั้นทั้งแคบและเงียบใช่ไหม? ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนเลยหรอ?มีใครอยู่บ้างไหม?
หลาย ๆ บทความคงสอนวิธีประสบความสำเร็จ วิธีการเป็นคนเก่ง วิธีทำเป้าหมายให้บรรลุผล บลา ๆ ๆ แต่คงไม่มีใครเลยที่จะบอกวิธีที่ล้มเหลวให้มีประสิทธิภาพ
เรื่องแบบนี้คงไม่ต้องสอนเพราะเหมือนมันฝังลึกอยู่ในสายเลือดเรา การพบเจอเรื่องพรรค์นี้ชักจะกลายเป็นของปกติธรรมดาชีวิตไปเสียแล้ว
เมื่อวันก่อนได้มีโอกาสชมภาพยนตร์เรื่อง 5 centimeters per second ซึ่งแน่นอนว่ามันยังให้ความรู้สึกที่เศร้าเหมือนเดิม ไม่ต่างจากครั้งแรกที่เคยได้ดู เป็นแอนิเมชั่นอีกเรื่องที่ทำให้รู้สึกสะเทือนใจมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่ 2 ความรักนั้นเหมือนห่างไกลอยู่ในอวกาศ.. สายตาของพระเอกที่มักจับจ้องไปไกลแสนไกล และแววตานั้นไม่เคยมีสาวน้อยนักโต้คลื่นอยู่เลยสักนิด
Advertisement
Advertisement

Advertisement
Advertisement
ภาพโดย Pexels จาก Pixabay
ช่างน่าเศร้า?? แต่วันนี้เราต้องเปลี่ยนความเศร้านั้น ให้เป็นความเศร้าที่ดีกว่า แม้จะยังผิดหวังอยู่ แต่มันควรจะ better กว่าของครั้งก่อน ยื่นหูมาได้เลยเดี๋ยวกระซิบบอกให้
1.ตั้งเป้าหมายไว้ให้สูง เคยได้ยินไหมให้ตั้งเป้าไปไว้ที่ดวงจันทร์ แม้พลาดก็ยังอยู่ในหมู่ดาวก็คงเป็นแบบนั้นแหละ ถ้าเราตั้งเป้าไว้ที่ดวงจันทร์ ถึงพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลางหมูดาวจริงไหม แต่ถ้าเราตั้งเป้าไว้แค่หมู่ดาว ถ้าพลาดขึ้นมาล่ะก็คงได้กลับมานอนขลุกฝุ่นเป็นแน่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรามันพวก “คว้าอย่างไรก็ไม่ถึงดาว” อยู่แล้วนี่นา
2.อย่าไปหวังสูงมาก อาจจะฟังดูย้อนแย้งกับข้อข้างบนเสียหน่อย แต่ถ้าทำควบคู่กันไปได้คงเป็นอะไรที่ดีมาก เพราะมันเป็นไปตามกฎธรรมชาติ คือ ยิ่งคาดหวังไว้สูง เมื่อผิดหวังมันจะยิ่งเจ็บ เพราะฉะนั้นถ้าเราไม่หวังอะไรมากโอกาสพลาดหวังมันจะน้อยลง
เมื่อนำข้อ 1 และ ข้อ2 มารวมกันได้ก็จะกลายเป็นว่าให้เราหวังไว้สูง ๆ แต่อย่าคาดหวังไว้เยอะ ฟังดูขัดแย้งจัง แต่ทำไงได้ล่ะ หลักของชีวิตก็ควรเป็นแบบนี้แหละ ลองยกตัวอย่างให้เห็นภาพดีกว่า เช่น คุณไปแข่งความผิดหวังระดับโลก ให้ตั้งเป้าไว้เลยว่าฉันต้องได้ที่หนึ่ง แต่ก็คิดไว้อยู่ตลอดว่า ถ้าแพ้ก็ไม่เป็นไรนะ อย่างน้อยเราผิดหวังอีกครั้งสร้างเสริมประสบการณ์ไง ..มันคงฟังดูคล้าย ๆ กับการเผื่อใจ แต่แทนที่จะเผื่อสู้ไม่หวังเท่าไหร่ซะตั้งแต่แรกจะดีกว่าไหม?
3.ข้อนี้แหละที่ยากที่สุด ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้ง่าย ๆ แบบที่ใจคิด และก็ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่ทำจะเป็นไปด้วยดีและราบรื่น เพียงสั้น ๆ ที่ดูเหมือนจะง่าย แต่จริง ๆ แล้วแสนยากนั่นคือ ‘การไม่ยึดติด’ เวลาพิมพ์มันง่ายจริง ๆ แค่สามคำเท่านั้นเอง แต่เวลาทำจริงอาจกินเวลาหลายปีที่ไม่เคยจะสำเร็จเสียที
อย่างไรก็ตาม แม้การเอื้อมไม่ถึงนี้จะเริ่มดูเป็นมิตรกับเรามากขึ้นแล้ว แต่เราเองก็ยังไม่อาจมองมันให้เป็นเรื่องแห่งความ ‘สุข’ ได้ คงมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่เห็นว่าความผิดหวังเป็นเรื่องน่ายินดี ยิ่งถ้าเป็นพวกเราที่ยังคงรักโลภโกรธหลง ความไม่ยึดติดนี่แหละที่ชักจะไกลเกินเอื้อมขึ้นมาจริง ๆ
ถึงแม้คำแนะนำนี้จะได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้างแต่มันก็เป็นทางเลือกที่อยากนำมาแบ่งปันให้ทุกคนได้เห็นกัน ซึ่งถ้าหากใครมีแง่คิดดี ๆ ก็สามารถนำมาแนะนำกันได้ อยากจะฟังและอยากทดลองตามแบบฉบับของ loser ด้วยกันอยู่เสมอ
วิธีเหล่าไม่ใช่วิธีเปลี่ยนให้มองความ ‘เกินเอื้อม’ แบบ ‘เป็นสุข’ แต่เป็นแค่การมองความ ‘เกินเอื้อมแบบทุกข์น้อยลง(หน่อย)’ เท่านั้น
สุดท้ายแล้วชีวิตเราก็ยังแบบเดิม เกินเอื้อม ตลอดเหมือนเดิม แค่มุมมองต่อโลกอาจจะเปลี่ยนไปเท่านั้น..

ภาพโดย Grae Dickason จาก Pixabay
ความคิดเห็น






