ไลฟ์แฮ็ก

ONCE TIME: ครั้งหนึ่งเมื่อฉันถูกซึมเศร้าดึงตกหลุม...อะไรช่วยฉันไว้?

302
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ONCE TIME: ครั้งหนึ่งเมื่อฉันถูกซึมเศร้าดึงตกหลุม...อะไรช่วยฉันไว้?

ONCE TIME: ครั้งหนึ่งเมื่อฉันถูกซึมเศร้าดึงตกหลุม...อะไรช่วยฉันไว้?

7 ปีกับซึมเศร้าที่ไม่มีใครรู้...แม้กระทั่งตัวเอง

3 ปีกับซึมเศร้ายิ่งหนักขึ้น หนักขึ้น และหนักขึ้น...แต่ฉันก็ไม่เคยรู้ตัวเองสักที

11 เดือนกับซึมเศร้าที่ถูกดึงลงจนจมดิ่งไม่มีทางออก...ในขณะที่ตัวเองเริ่มรู้ตัว แต่ไม่ยอมรับ

อีก 5 เดือนกับความพยายามในการรักษาตัวเอง...ด้วยหัวใจที่ละลิ่วๆ 50:50 ไมรู้ว่าจะรอดหรือไม่รอด จากความคิดดำมืดในสมองตัวเอง...

สุดท้าย 2 เดือนกับเวลาที่ฉุดฉันขึ้นไปพร้อมๆ กับฉันผลักตัวเองออกจากหลุมดำหลุมนั้น

ต่อด้วย 2 เดือนกับชีวิตที่แสนจะเรื่อยๆ ธรรมดาๆ แต่มีความสุขของฉัน ถึงทุกวันนี้... ‘ชีวิตใหม่’

2

หลายคนอาจจะรู้และมีความเข้าใจเรื่องโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว เพราะด้วยกระแสของภาวะโรคซึมเศร้า เคลือบคลานเข้ามาซึมเข้ามาในสังคมโลกทุกๆ ส่วน ทุกระดับ ทุกเพศ ทุกช่วงวัย ในขณะที่หลายๆ คนนั้น ก็ประสบกับเจ้าตัวซึมเศร้านั้นมาแล้ว สำหรับคนที่ไม่เคยได้เจอกับเจ้าตัวนี้นั้น ต่อให้ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับมันมากแค่ไหน คลุกคลีกับคนที่มีเจ้านั่นเป็นเพื่อนบ่อยแค่ไหน ต่อให้เป็นหมอเอง...ก็ไม่มีวันเข้าใจความคิด ความรู้สึกของคนที่เจอกับตัวเอง...ซึ่ง ฉันคือคนหนึ่ง คือผู้รอดชีวิตและหลุดพ้นจากมัน ไม่ว่าอนาคตมันจะกลับมาหาฉันอีกไหม? ฉันไม่เคยสนใจเลย รู้เพียงแค่ว่า ครั้งหนึ่ง ฉันเคยได้รับโอกาสได้ทำความรู้จักกับมัน...ฉันรู้จักแกแล้วนะ ฉันรู้แล้วว่าแกเป็นยังไง ^^

Advertisement

Advertisement


โรคซึมศร้า เป็นอาการป่วยทั่วๆ ไปอาการหนึ่ง ที่จำเป็นจะต้องได้รับการรักษาเหมือนโรคทั่วๆ ไป และเมื่อได้รับการรักษาแล้ว ก็มีโอกาสหายเป็นปกติได้ (ดังนั้นคนที่กำลังเป็นอยู่ อย่าไปกลัว อย่าหมดหวัง เพราะมันก็เป็นแค่ไข้ธรรมดาๆ ก็เท่านั้น แต่...ต้องยอมรับให้ได้ว่าเรา 'เป็น' อยู่นะ) ซึ่งอาจมีสาเหตุที่หลากหลาย ทั้งด้าน Bio Psycho และ Social กล่าวคือ สาเหตุมาจากพันธุกรรม สภาพจิตใจ และความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมนั่นเอง เพิ่มเติมสาเหตุอาการซึมเศร้าคือ ยาบางชนิด ก็มีผลทำให้มีอาการซึมเศร้าได้

ส่วนสาเหตุของอาการซึมเศร้าของตัวฉันนั้น สาาเหตุแรกคือพันธุกรรม พ่อเคยเป็น แม่เป็นคนคิดมาก และอาการคิดมากของแมม่ก็ถ่ายทอดมายังฉันในระดับ 101 เปอร์เซ็นต์เลย สาเหตุที่สองของฉันคือ สังคม ที่เกิดขึ้นกับฉันมาตั้งแต่เด็ก และเหตุการณ์จุดชนวนของการจมดิ่งคือความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเพื่อน ส่งผลไปสู่สาเหตุสุดท้ายคือ สภาพจิตใจที่ย่ำแย่ ทั้ง 3 สาเหตุนั้น มีอิทธิพลต่อกันเป็น Cycle เป็นวงจร สาเหตุใดสาเหตุหนึ่ง อาจส่งผลให้เกิดสาเหตุอื่น

Advertisement

Advertisement

อะไรคือสิ่งที่เข้ามายื่นมือช่วยเหลือฉันนั้นหรอ? ...

สำหรับวิธีการเดินออกไปจากเจ้าอาการซึมเศร้านี้นั้น หลักๆ จะมีอยู่ 2 ทาง คือหันหลังให้กับมัน หาสิ่งใหม่ๆ ให้กับชีวิต หรืออีกทางคือหันหน้าเข้าหามัน แล้วคุยกับมันให้รู้เรื่อง คือการกลับไปแก้จากจุดต้นตอ หรือในทางปฏิบัตินั้น จำเป็นจะต้องใช้ทั้ง 2 ทางในการรักษา

สาเหตุทางพันธุกรรม ก็แก้ที่สารเคมีในสมองด้วยการ 'ใช้ยา' จากจิตแพทย์ สาเหตุทางจิตใจ ทำการบำบัดโดยการเข้าพบจิตแพทย์เพื่อทำการ 'พูดคุย'

สรุปคือ จิตแพทย์จะเป็นผู้ช่วยที่ดีสำหรับเรา แต่...องค์ประกอบที่สำคัญที่สุด คือคนรอบข้างและตัวเราเอง

ฉันใช้ทั้งยา ทั้งจิตแพทย์ ทั้งนักสังคมสงเคราะห์ ทั้งคนรอบข้าง และหัวใจตัวเอง (แนะนำให้คุยกับนักสังคมสงเคราะห์ในโรงพยาบาล คือตัวช่วยสำคัญจริงๆ)

คำตอบของสิ่งที่ช่วยฉันไว้คือ... ผู้คนใหม่ๆ สถานที่ใหม่ๆ ท้องฟ้าวันใหม่ แสงแดดสดใหม่ สายลมกลุ่มใหม่ ดวงอาทิตย์ดวงใหม่(?) ก้อนหิน เม็ดทราย ต้นไม้ ภูเขา ลูกปูลูกหอย เรือ น้ำทะเล และ...หัวใจที่แข็งแกร่ง ที่แอบหลบซ่อนอยู่ภายใต้หัวใจที่อ่อนแอ เพียงเพราะถูกสิ่งแวดล้อมและสารเคมีในสมองที่เกเรข่มไว้ ฉันก็แค่ออกเดินทางไปหาปัจจัยใหม่ๆ ที่กล่าวมาข้างต้น เพื่อนำมาเขี่ยๆ เขย่าๆ ไอ้หัวใจที่แข็งแกร่งที่แอบนอนอยู่ เพียงเพราะกลัวสิ่งแวดล้อมและสารเคมี ให้มันตื่นขึ้นมาสักที ตื่นมาช่วยฉันที่เถอะ ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ และท่าทางมันจะชอบปัจจัยต่างๆ ที่ฉันเอามาให้มัน...

Advertisement

Advertisement

1

มันจึงได้ออกมาสัมผัสกับโลกใบเดิมของมัน แต่ดูจะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง มันจึงรับรู้ได้ว่า โลกทั้งใบนี้ ไม่ได้มีแค่หลุมดำหลุมนั้นหลุมเดียวสักหน่อย เทวดาอุตส่าห์สร้างสรรพสิ่งมากมายให้มันได้ออกมาเล่นด้วย ทำไมมันถึงจะต้องจมอยู่ในความคิดดำมืดในหลุมดำนั้นด้วยล่ะ?

แม้การเริ่มต้นที่จะออกไปมัน (โคตรรรรร) ยาก...แต่เชื่อเถอะว่า ‘แค่ออกไป...มันก็เจอ’

5

เธอรู้อะไรไหม? ความจริงที่นอกเหนือจากสารเคมีในสองกำลังหลอกเธออยู่อ่ะ มันคือความสดใส ชีวิตเธอจริงๆ คือภาพข้างบนนี้ ‘น้ำที่ยังใส’ มันอยู่ที่ความคิดของเธอ... (น้ำทะเลที่ตรังได้ฝากมา)

(***การหายจากซึมเศร้า มันยากนะ...แต่ก็มีคนทำได้นะ***) ^^

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์