ไลฟ์แฮ็ก

การรับมือกับโรคซึมเศร้า ในแบบฉันเอง

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
การรับมือกับโรคซึมเศร้า ในแบบฉันเอง

สวัสดีค่ะ "ฉันเอง" ค่ะ ห่างหายกันไปซักพักนะคะ เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีกันหรือเปล่า สำหรับฉัน ก็ต้องไปรักษาตัวจากอาการของโรคซึมเศร้าไงคะ อย่างที่บอกกัน วันนี้ฉันจะมาเล่าเรื่องการรับมือกับโรคซึมเศร้าในแบบของฉันค่ะ ขอย้ำว่าเป็นแบบของฉันนะคะ คนอื่นอาจจะมีวิธีรักษาหรือรับมือกับโรคนี้ไม่เหมือนกันก็ได้ค่ะ

ฉันเอง

ฉันเองเป็นโรคซึมเศร้าและรักษามาเป็นเวลา 5 ปีแล้ว แต่ก่อนหน้านี้ ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า เพราะตั้งแต่ตอนที่ทำงานประจำที่ออฟฟิศแถวลาดพร้าวเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนนั้น ฉันก็เริ่มมีอาการเครียด ปวดหัว และนอนไม่หลับมาแล้วเพียงแต่ตอนนั้นฉันคิดว่าเป็นอาการปวดหัวธรรมดา คงไม่มีอะไร กินยาแล้วก็หาย แต่กลับกลายเป็นว่า อาการมันมากขึ้นเรื่อยๆ จนฉันต้องกินยาแก้ปวดเพิ่มขึ้น จาก 1 เป็น 2 จาก 2 เป็น 5 และหนักที่สุดคือ จาก 5 เป็น 10 เม็ด แต่ก็ไม่หายปวดหัว มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันกำลังเครียดทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวที่มันประดังเข้ามาพร้อมกัน ฉันถึงกับกินยาแก้ปวดหัว 1 กำมือ และใช้คัตเตอร์กรีดข้อมือตัวเองเลยทีเดียว แต่ดีที่ฉันไม่เป็นอะไร เหลือแค่รอยแผลเป็นบนข้อมือที่มันทิ้งไว้ให้ฉันดูต่างหน้า มันก็ช่วยให้ฉันได้คิดนะว่า ถ้าวันนั้น ฉันตายไปแล้วจริงๆ พ่อแม่ของฉันจะเสียใจแค่ไหน ฉันเลยสัญญากับตัวเองว่า ฉันจะไม่ทำอะไรโง่ๆ แบบนี้อีกแล้ว

Advertisement

Advertisement

รอยแผลที่ข้อมือของฉัน ทุกวันนี้ ฉันก็ยังคงรักษาโรคซึมเศร้าอยู่ โดยคุณหมอนัดทำการ Follow Up ทกๆ 3 เดือน ฉันก็ยังคงต้องกินยาต้านเศร้า ยานอนหลับ ยาแก้ปวดหัวไมเกรน เป็นประจำอยู่เหมือนเดิม แล้วก็ดูอาการในแต่ละวันควบคู่ไปด้วย วันไหนถ้ามีอาการเศร้ามากๆ หรือ นอยด์ ก็จะไม่คุย ไม่ยุ่งสุงสิงกับใคร นอนอย่างเดียว แต่ถ้าวันไหนอารมณ์ดี ก็จะทำงานได้มากหน่อย ถ้ามีโอกาสก็จะออกไปข้างนอก ไปเดินเล่น นั่งเล่น เที่ยวห้างบ้างเป็นบางครั้ง บางทีก็มีไปออกกำลังกายบ้าง แต่ช่วงนี้ฟิตเนสปิดก็เลยจะมีปัญหาเรื่องน้ำหนักตัวที่มันเพิ่มขึ้น และอาการหิว อยากกินตลอดเวลานี่สิ เรื่องใหญ่เลย ซึ่งฉันก็ไปหาความรู้มา เค้าบอกว่ามันเป็นอาการข้างเคียงของการกินยาต้านเศร้าอ่ะ ก็คงต้องดูกันไปนะ ว่าจะลดได้หรือเปล่า

ฉันที่ฟิตเนส

นี่เป็นเรื่องราวการรับมือกับโรคซึมเศร้าในแบบของฉันเอง อาจจะเหมือนหรือไม่เหมือนของใครบ้าง ก็สามารถแชร์กันได้นะคะ ฉันไม่ได้บอกว่าวิธีของฉันถูกทั้งหมด ก็แล้วแต่ว่าอาการของแต่ละคนจะเป็นยังไงมากว่าค่ะ สำหรับวันนี้ ฉันก็ต้องขอตัวลาไปก่อน แล้วพบกันใหม่ครั้งหน้านะคะ ขอบคุณค่ะ

Advertisement

Advertisement

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ฉันเอง
ฉันเอง
อ่านบทความอื่นจาก ฉันเอง

นักเขียนสายอินดี้ ผู้มองว่างานเขียนเป็นงานยาก แต่ก็รักงานนี้มาก

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์