ข้อคิดดี ๆ จากประสบการณ์เฉียดตาย !!!

ฉันอยากร้องไห้ อยากกลับไปหาพ่อกับแม่มากที่สุด แต่ทำได้แค่นอนนิ่ง ๆ  ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ  ณ วินาทีนั้น  ได้แต่ภาวนาวิงวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ในใจ  "ขอร้องล่ะ ...ขอร้อง ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้  ได้โปรดให้ฉันมีลมหายใจต่อไปด้วยเถิด"  ก่อนที่สติของฉันจะดับวูบลงไปอีกครั้งหนึ่ง  ณ ตอนนั้นเองที่ฉันเข้าใจเลยว่า...แท้จริงแล้ว ความรู้สึกของคนใกล้ตายจริง ๆ  ฉันไม่ต้องการอะไร นอกเสียจาก "ลมหายใจ"  ขอเพียงลมหายใจที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ต่อไปก็พอ  เพราะเราทุกคนอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีใครอยากตายทั้งที่ยังไม่พร้อมหรอกนะ  หลายคนที่ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยอย่างไม่รู้จักคุณค่าของเวลา  ต่างกับอีกหลายคนที่เคยเฉียดตายแบบฉันจะเข้าใจเป็นอย่างดี  ว่าแท้จริงแล้ว สิ่งที่มนุษย์ต้องการมากที่สุดคืออะไร ?

เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย ALBERTO FABREGAS จาก Pixabay

ใช่ค่ะ ฉันต้องการแค่ลมหายใจคืนมา เพื่อที่จะได้กลับไปอยู่กับพ่อแม่  กลับไปอยู่กับคนที่ฉันรักแค่นั้นเอง  ฉันไม่ได้อยากตายเลยสักนิดเดียว !  หากถามว่าวิญญาณฉันหลุดออกจากร่างเหมือนในละครหรือเปล่า ?  ไม่เลยค่ะ ไม่ได้หลุด  พอสติดับวูบ ทุกอย่างคือดับหมดแล้วไม่รู้สึกอะไรอีกเลย  และเหมือนกับว่าบุญฉันยังมีอยู่  ฉันค่อย ๆ  ลืมตาขึ้นมา พบว่าตัวเองนั่งอยู่บนรถยนต์เขากำลังพาฉันไปส่งโรงพยาบาล  ฉันจะพยายามตั้งสติอีกที  บอกชื่อโรงพยาบาลที่ฉันมีประกันสังคมอยู่  ให้เขาพาฉันไปที่นั้นและเริ่มสำรวจร่างกายตัวเอง  คือ มันเลอะเปรอะไปหมด  เศษหิน ดิน ทราย ใบไม้แห้ง  เกาะติดตามตัวฉัน  ฉันรู้สึกมึนหัวสุด ๆ  หมอเข้ามาถามอาการ  ฉันก็พอมีสติตอบได้  พยาบาลเริ่มทำแผลฉันเจ็บไปทั้งตัว  ตั้งแต่หัวยันเท้ามีบาดแผลหมด  หนักสุด คือ ใบหน้า  ฉันเกือบเสียโฉมไปเลยกับเหตุการณ์นั้น  เพราะกระดูกตรงแก้มขวาหักแยกออกจากกัน  ทำให้อักเสบจนหน้าบวมผิดรูป  หมอบอกว่าโชคดีที่กระดูกแค่แยก  ไม่ได้บิดจากกันมาก ไม่เช่นนั้นคงต้องผ่าตัดศัลยกรรมใบหน้าเป็นแน่

เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Bokskapet จาก Pixabay

และได้พบสาเหตุที่ฉันสลบ  เพราะหัวดันกระแทกเข้ากับของแข็งอย่างแรงจนทำให้หมดสติ  แผลที่หัวมีเลือดซิบออกมาหมอจึงพาเข้าเครื่อง CT Scan  เพื่อตรวจเช็คศีรษะ และสมองของฉัน  น่ากลัวมาก เป็นลักษณะอุโมงค์สีขาว  ในห้องเงียบสงัด ไม่มีใครอยู่เลย  ฉันหลับตาลง เพื่อลดความกลัวให้น้อยลง  ระหว่างที่เครื่องก็ทำหน้าสแกนสมองไปพร้อมกัน  พ่อแม่กลัวฉันความจำเสื่อมก็ถามว่าจำอะไรได้บ้างไหม  ฉันบอกว่าจำได้ ฉันบอกชื่อทุกคนได้อย่างถูกต้อง  ยังจำได้ว่าตัวเองเป็นใคร  อยู่ที่ไหน  ความจริงตั้งแต่เด็กจนโต  ฉันเฉียดตายมาหลายครั้งแล้วนะ  แต่ครั้งนี้หนักที่สุด  เพราะถึงขั้นหมดสติไปเลย  และครั้งที่เห็นภาพคนล้อมรอบครั้งสุดท้าย  ก่อนตาจะปิดลง คิดว่าตัวเองตายไปแล้วจริง ๆ   จึงรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้งหนึ่ง  เป็นการเกิดใหม่ที่ทำให้ฉันได้รู้ความหมายของการมีชีวิตอยู่ ได้รู้ว่าอะไรคือ สิ่งที่สำคัญมากที่สุดในชีวิตฉัน

เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย Shift and Sheriff จาก Pixabay

หลายบทความ หรือหนังสือหลายเล่มมักบอกว่าสิ่งที่คนใกล้ตายเสียใจมากที่สุด คือ  เสียดายกับสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ  แต่เขาคงไม่รู้ว่า สิ่งที่คนกำลังจะตาย  เสียใจและอยากได้มากที่สุด คือ  ลมหายใจ แค่ลมหายใจ  ให้เขากลับไปมีชีวิตอยู่กับคนที่เขารักเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว  เพราะฉะนั้น อย่ารอให้เจอเหตุการณ์เฉียดตายแบบฉันเลย แล้วเพิ่งคิดได้ว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณให้รีบทำตั้งแต่ตอนนี้ ตอนที่ยังไม่ตายนี่แหละค่ะ ดีที่สุดแล้ว  

เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย bruce lam จาก Pixabay

ฉันจึงจัดการทำทุกอย่างที่อยากทำให้เสร็จก่อนตาย โดยวางแผนชีวิตชัดเจน  ไม่กล้าใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ไร้สาระไปวัน ๆ  อีกแล้ว  เพราะไม่อยากรู้สึกเสียใจตอนกำลังจะตาย  แต่อยากมีความสุข แบบพร้อมตาย  โดยไม่ขอทวงลมหายใจคืนมาอีกแล้ว ... จงรักษาชีวิต ดูแลร่างกายและลมหายใจของคุณให้ดีที่สุด  เพราะนี่คือสิ่งสำคัญ และมีค่ามากที่สุดในชีวิตของคุณเอง   และเรื่องราวทั้งหมดนี้เอง คือ ประสบการณ์ของฉันโดยตรง หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับผู้อ่านไม่มากก็น้อย  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านบทความของฉันตั้งแต่ต้นจนจบนะคะ

===============================

ช่องทางการติดตามเพิ่มเติม 

https://www.blockdit.com/neemmy.bk

เครดิตรูปภาพหน้าปก : ภาพโดย sir5life0 จาก Pixabay