คนสมัยก่อนนำสิ่งใดลงไปกินในหลุมหลบภัยเมื่อเกิด “สงคราม”

คนสมัยก่อนนำสิ่งใดลงไปกินในหลุมหลบภัยเมื่อเกิด “สงคราม”

เมื่อ 80 กว่าปีที่แล้ว อย่างที่รู้กันว่าได้เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ทำให้ประชาชนทุกพื้นที่ต่างหนีตายและหาที่หลบซ่อนตัว ซึ่งนั่นก็คือ “หลุมหลบภัย” เมื่อมีสงครามก็จะมีการปะทะและปล่อยระเบิด หากจะหลบในบ้านก็คงไม่ปลอดภัย ประชาชนจึงต้องขุดหลุมเพื่อลงไปหลี้ภัยในนั้น

ยายเล่าว่า เมื่อตอนยายเด็ก ๆ เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ขึ้น ทำให้ผู้คนล้มตายจำนวนมาก บ้านเรือนพังเสียหาย ทำให้การหลบอยู่ในบ้านไม่ใช่สิ่งที่ปลอดภัยและควรทำในตอนนั้น พ่อของยายและชาวบ้านคนอื่น ๆ ต่างพากันขุดหลุมเพื่อที่จะเอาไว้เป็นที่หลบภัยเมื่อเกิดการทิ้งระเบิด หลุมที่ขุดขึ้นนั้นจะลึกและใหญ่พอสมควรแล้วแต่ขนาดของครอบครัว ว่ามีจำนวนคนมากน้อยแค่ไหน กล่าวคือ 1 หลุม ต่อ 1 ครอบครัวนั่นเอง หลุมนี้จะใช้หลบเฉพาะตอนเกิดการทิ้งระเบิดเท่านั้น ส่วนเวลาที่สงบลงบ้างแล้ว ชาวบ้านก็จะออกมาทำมาหากินเช่นเคย แต่ถ้าเมื่อไรที่ได้ยินเสียงเรือบินมา (เรือบิน เป็นภาษาชาวบ้านสมัยก่อน หมายถึง เครื่องบินทิ้งระเบิด) ก็จะรีบพากันลงไปในหลุมหลบภัย ซึ่งยายบอกว่าบางครั้งต้องหลบอยู่ในหลุมหลบภัยเป็นอาทิตย์ ๆ กันเลยทีเดียว

ถามว่าแล้วทำไมต้องเป็นข้าวพอง ก็เพราะเตรียมง่าย สะดวกต่อการกิน อีกทั้งไม่เสี่ยงที่จะเน่าเสียอีกด้วย เพราะในแต่ละครั้งที่มีการทิ้งระเบิดชาวบ้านก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าจะต้องอยู่ในหลุมหลบภัยนานกี่วัน หากนำข้าวหุงสุกหรือกับข้าวลงไปก็กลัวว่ามันจะเสียหมดสะก่อน ครั้นจะให้แบกหม้อ ไห จานชามลงไปปรุงในหลุมหลบภัยก็ไม่ได้ เพราะหลุมที่ขุดไม่ได้มีขนาดใหญ่มากนัก เนื่องจากขุดกันแบบวิถีชาวบ้านทั่วไป ไม่มีอุปกรณ์ที่จะช่วยทุ่นแรงมากมายนัก บวกกับเวลาที่มีจำกัด จึงทำให้ขุดได้แค่พอดีกับตัวคนเข้าไปได้เท่านั้น ยายบอกแค่คนก็ยังจะไม่มีพื้นที่ให้หายใจเลย นั่งแบบเก็บคอ งอเข่า กันเลยทีเดียว

เครดิตภาพ : ภาพปก, ภาพที่1, ภาพที่2, ภาพที่3