คำเชยๆ ด้วยรัก และคิดถึง

เมื่ออะไรๆมันเปลี่ยนไปหลายสิ่งหลายอย่างก็คงต้องเปลี่ยนแปลงกันไปตามยุคสมัยคนทุกวันนี้คงน้อยคนนักที่จะเขียนจดหมายรักหากันจริงไหม คงใช้เฟสใช้ไลน์กันหมด ผู้เขียนยังจำได้ถึงสมัยโน้น..ตอนที่แตกเนื้อหนุ่มใหม่ๆเริ่มมีความรู้สึกที่จะอยากรักใครสักคน ยิ่งไปชอบคนที่เขาอยู่บ้านไกลๆด้วยละก็ต้องตามจีบตามตื้อจนได้ที่อยู่หรือเบอร์โทรซึ่งก็จะเป็นเบอร์โทรศัพท์บ้านที่เวลาจะโทรหาทีก็ต้องเตรียมเหรียญไปเยอะๆและต้องไปหยอดโทรที่ตู้สาธารณะใกล้บ้านแถมโทรนานก็ไม่ได้หากชาวบ้านเขามารอคิวอีกอย่างที่สำ-มะ-คัญ เลยก็ตรงที่ไม่มีสตางค์จะหยอดนี่แหละหลักๆในการสื่อสารสมัยก่อนเลยมักใช้จดหมายกันเป็นส่วนใหญ่เลยหล่ะวัยรุ่น😁😁😁

มาว่ากันด้วยเรื่องของจดหมายต่อดีกว่าครับ ในการเขียนจดหมายรักส่งถึงกันในสมัยก่อนมันต้องมีรายละเอียดกันพอสมควรเลยนะไม่ใช่ว่าจะสักแต่เขียนๆไปแบบนั้นมันก็จะสื่อถึงความไม่ใส่ใจ ไม่จริงใจ อาจทำให้ผู้รับจดหมายรู้สึกไม่ประทับใจสุดท้ายเขาอาจจะไม่ตอบกลับจดหมายเราเลยก็ได้นะตรงนี้สำคัญมาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า รายละเอียดที่ว่านี้ก็อาทิเช่น ซองจดหมายสวยๆ กระดาษเขียนจดหมายก็ด้วยแบบที่มีลายหวานๆน่ารักๆสาวๆเขาก็จะชอบใช้กัน ส่วนแมนๆอย่างผู้เขียนก็จะเลือกเป็นโทนสีพื้นอ่อนๆแบบไม่ต้องมีลาย จะเน้นไปในทางเนื้อหาในจดหมายมากกว่า บ่อยครั้งที่จะแต่งกลอนหวานๆลงไปด้วยเพื่อเสริมเสน่ห์หรือให้จดหมายไม่น่าเบื่อและชวนอ่านมากยิ่งขึ้นด้วยนะ ก่อนปิดซองจดหมายก็ไม่ลืมจะโรยแป้งลงไปด้วยนิดหน่อยเพื่อเพิ่มความหอม แล้วเมื่อเขียนเสร็จก็นำไปหย่อนลงตู้ไปรษณีย์เพื่อรอบุรุษไปรษณีย์มาเปิดและนำส่งระยะเวลาก็ขึ้นอยู่กับว่าส่งไปใกล้หรือไกลแค่ไหนนานสุดก็น่าจะเป็นเดือนกันเลยทีเดียว