คิดในใจ...คนอื่นก็ไม่รู้เรื่อง

การคิดในใจนั้นแต่ไม่ได้พูดออกมา ทำให้คนอื่นไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของเราได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ กำลังทุกข์ใจเรื่องอะไร กำลังกังวลเรื่องอะไรยิ่งถ้าเรามีเรื่องที่เก็บไว้ในใจมากๆ มันก็เหมือนกับระเบิดที่รอเวลาวันนึงเมื่อถึงขีดจำกัดหรือหมดความอดทนมันก็จะระเบิดออกมาหมดทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเก็บเอามาไว้ภายในใจ มีใครบ้างครับที่จะรับมือกับปัญหาของเรา

ได้หมดเมื่อเราระเบิดมันออกมาทีเดียว แน่นอนครับว่าไม่มีมันสายไปแล้วที่จะแก้ปัญหา ทำไมถึงพูดถึงประเด็นนี้หรอครับ? ก็เพราะว่ามีคนไม่น้อยที่ชอบคิดเรื่องต่างๆนาๆ มีทั้งเรื่องดีและไม่ดีปะปนกันไปบางคนก็มีปัญหากับครอบครัว คนรัก เพื่อนฝูง หรือคนที่ทำงาน แต่เมื่อมีปัญหาเรากลับเก็บไว้ในใจเพียงคนเดียว คิดวนๆซ้ำๆไปเรื่อยๆ เราอาจจะมีเรื่องที่ทะเลาะกัน เรื่องที่ไม่เข้าใจกัน หรือเรื่องที่ไม่สบายใจ เราไม่ควรปล่อยให้มันอยู่ในใจแบบนั้น ควรจะมาเคลียร์กันให้รู้เรื่อง ถามทุกเรื่องที่เราสงสัย พูดทุกเรื่องที่เรารู้สึกขัดข้องใจ มันจะช่วยคลายความกังวลได้ในที่สุด ถ้าเรามัวแต่เก็บไว้คนเดียว ทำหน้าตาเคร่งเครียดอยู่คนเดียว คนอื่นก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่? เคยได้ยินไหมครับว่า ตอนอยู่คนเดียวให้เราระวังความคิด ตอนอยู่กับเพื่อนก็ระวังคำพูด ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนนักเขียนไหม เวลาอยู่คนเดียวความคิดมันก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามาจากไหนไม่รู้เยอะแยะไปหมด ไปเก็บเรื่องนั้นมาประกอบกับเรื่องนี้ หยิบเรื่องนี้ไปประกอบกับเรื่องนั้น หยิบความไม่พอใจอันนั้น ขุดความไม่สบายใจเรื่องนี้มารวมปะติดปะต่อจนกลายเป็นเรื่องเดียวกัน จนมันเรียบเรียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกลายเป็นเรื่องเดียวกัน จากเรื่องเล็กๆแค่เรื่องเดียวก็สามารถทำให้เกิดเป็นเรื่องใหญ่ได้จริงไหมครับ พอมันรวมกันเราเรียกว่าก้อนแห่งความทุกข์ จากก้อนเล็กๆที่ถูกสะสมมาตลอด กลายเป็นก้อนใหญ่ขึ้นมาได้ แต่มันก็มีทางแก้อยู่ว่าต้องเล่าให้คนที่เราไว้ใจฟัง ไม่ใช่เล่าเรื่องที่มันไร้สาระนะครับ ต้องเอาเรื่องที่เรารู้สึกว่ามันหนักใจเหลือเกิน มันอึดอัดไปหมด ถ้าขืนยังเก็บไว้จะทำให้เรายิ่งแย่ลงไปอีก ฉะนั้น เราต้องเล่าให้คนที่เราไว้ใจฟังเหมือนเป็นการปลดปล่อยความคิด ความรู้สึกของตัวเองออกไป ยิ่งเราเล่าออกไปได้มากเท่าไหร่เรื่องหนักใจมันก็จะยิ่งเบาลงๆ มันอาจจะเป็นทางเดียวที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นก็ได้นะครับ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เรื่องที่เราสงสัยอะไรก็ตาม ถ้าเราไม่พูดออกมา มันก็จะฝังใจเราไปตลอด เราไม่ควรที่จะเก็บเอาไว้คนเดียว มีอะไรที่ค้างคาอยู่ก็ถามไปให้หมดเพื่อคลายข้อสงสัยจะได้รู้สึกสบายใจมากยิ่งขึ้น นักเขียนขอยกตัวอย่าง คนที่เป็นแฟนกัน เวลาที่ทะเลาะกัน ต่างฝ่ายต่างมีเรื่องที่ไม่สบายใจ มีเรื่องที่สงสัย ก็เอาแต่คิดทบทวนในใจเพียงคนเดียว จะทำยังไงดี  ไม่สิคิดแบบนั้นไม่ได้ คิดแบบนี้ก็ไม่ดี มัวแต่คิดอยู่ภายในใจ ไม่หันหน้าคุยกันเอาแต่หนีปัญหา แล้วเป็นแบบนี้เมื่อไหร่จะได้เคลียร์กัน สู้เราบอกกันตรงๆเลยว่าเราไม่สบายใจอะไรต้องบอกให้ชัดว่ากำลังไม่สบายใจอะไร สงสัยอะไร ถามให้หมด แต่ต้องคุยกันด้วยเหตุผลไม่ใช้อารมณ์ ไม่แน่พอเราได้คุยกัน ปรับความเข้าใจกันจะทำให้เราหาทางออกได้ ทุกวันนี้นะครับถ้ามีใครกำลังเก็บเรื่องทุกข์ต่างๆไว้เพียวคนเดียว ไม่ยอมบอกใครเลยไม่ว่าตะเป็นครอบครัว เพื่อน คนใกล้ตัว เพื่อนร่วมงาน ว่าเรากำลังเป็นทุกข์อยู่ หรือกำลังไม่สบายใจเรื่องอะไรอยู่ สุดท้ายเราจะกลายเป็นคนเก็บกด เก็บเรื่องทุกอย่างมาไว้ในใจเพียงคนเดียว ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้มันอันตรายมาก เมื่อเรากลายเป็นคนเก็บกดพอใครมาพูดจี้ถูกจุดที่เราบอบช้ำ ก็จะทำให้เรากลับจมดิ่งลงกว่าเดิมอีก บางคนถึงขั้นฆ่าตัวตายเลยก็มี ก็อยากให้ทุกๆท่านที่กำลังไม่สบายใจอะไรอยากให้ไปเคลียร์กับเขาให้รู้เรื่องจะได้คลายความสงสัย หรือหาคนที่เราไว้ใจให้เราได้พูดระบายออกไปก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมากๆแล้ว นักเขียนก็หวังว่าบทความอันนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านไม่มากก็น้อย ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย