อื่นๆ
ฉันเรียกมันว่าความสุข

สวัสดีครับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ
ก่อนอื่นก็ต้องฝากผลงานของคนเลชิ้นนี้ เป็นผลงานบทความเรื่องแรกของผมเอาไว้ด้วยครับ ผมอยากจะเล่าเรื่องราวเรื่องหนึ่ง ที่สังคมวันนี้มันหายากแล้ว เกี่ยวกับการใช้ชีวิตในสังคม

ชีวิตคนเราสมัยนี้ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย ไม่ว่าจะเป็นการงานที่ทำอยู่ การใช้ชีวิตคู่กับคนรัก ครอบครัว สังคมเพื่อนฝูง และสถานการณ์บ้านเมือง แทบทุกอย่างมันมีการเปลี่ยนแปลงผันผวนได้ทุกเวลา และเราก็แค่ต้องปรับตัวให้ได้ กับสถานการณ์ที่ต้องเผชิญ และจากประสบการณ์ที่ผมได้ทำงานในองค์กรแห่งหนึ่ง ได้พบเจอกับคนได้พูดคุยเกี่ยวกับปัญหาชีวิตของแต่ละคน ซึ่งต่างก็มีหนี้สินติดตัวอยู่ไม่ใช้น้อย นับตั้งแต่เริ่มมีหนี้สินทุกคนก็เริ่มมีความกังวลในเรื่องค่าใช้จ่ายของตัวเอง บางคนเกิดความเครียดขึ้นมา จนส่งผลให้ทะเลาะกันกับคนในครอบครัว บางครอบครัวบ้านแตกสาแหรกขาด ทิ้งลูกไว้เป็นภาระของคนอื่นโดยไม่ใยดี หากแต่ปัญหาเกิดจากการกู้หนี้ยืมสินกัน
Advertisement
Advertisement
อ่านมาถึงตรงนี้หลายคนคงสงสัยว่ามันตรงกับหัวข้อตรงไหน มีแต่เนื้อหาความเครียด เอาเป็นว่าผมมีวิธีคิดที่อาจจะเหมือน หรือไม่เหมือนกับคนอื่น สุดแล้วแต่แนวทางของแต่ละคน ผมคนหนึ่งที่ชีวิตนี้มีแต่หนี้สินท่วมตัว โดยหนี้แต่ละอย่างได้มาแบบต้องโทษตัวเองบ้าง เพราะอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นเขา สุดท้ายต้องนั่งเศร้าเพราะรายได้ไม่พอกับรายจ่าย แล้วจะทำไงละทีนี้้
เรื่องราวที่จะบอกเล่ามันมีอยู่ว่า ชีวิตต้องการอะไรกันแน่ ผมลองนั่งคิดอยู่ครู่นึงแล้วได้คำตอบมาคือ ผมต้องการความสุขที่แท้จริงไม่ใช่สิ่งนอกกาย แต่เป็นความสุขทางใจ เอ๊ะยังไงอะไรคือความสุข ผมเริ่มวางแผนชีวิตที่เรียบง่ายของผม ด้วยการเลิกทุกอย่างที่ต้องใช้เงิน เช่น เลิกนั่งร้านน้ำชาที่ผมชอบนัดเพื่อนมานั่งคุยโม้กัน ใช้เวลาอยู่แถวบ้านกับครอบครัว เข้าสวนปลูกต้นไม้ ใช้เงินแบบประหยัดไม่ฟุ่มเฟือย
Advertisement
Advertisement
ไม่นั่งร้านอาหารหรู ๆ เพื่อแค่โชว์ว่ามีเงินให้คนอื่นเห็น ไม่สนคำดูถูกจากคนอื่น อยากกินอะไรก็หาเวลาว่างออกไปหาตามธรรมชาติแถวบ้านเพื่อลดค่าใช้จ่าย แต่ก็ยังได้กินของดีอยู่เป็นประจำ

ไม่ยากเลยใช่ไหมครับกับการคิดง่าย ๆ แต่เราก็ต้องพยายามอดทนอยู่ให้ได้ ยังมีเนื้อหาเพิ่มอีกมากโปรดติดตามบทความถัดไปครับ
ภาพทั้งหมดโดยผู้เขียน : คนเล
ความคิดเห็น






