ชวนชิมอาหารเวียดนาม อิ่มอยู่ท้องอร่อยน่าทาน #ปิดเทอม

อาหารคือความสุขของการเดินทาง   เปิดใจบ้างจะพบกับหลากหลายความอร่อย  ทุกขั้นตอนของการกินล้วนสวยงาม  หยิบห่อม้วนพับเรียงกันสุขกันไป  ราดน้ำจิ้มรสเด็ดไม่เผ็ดนัก  ตระหนักกินเพื่ออิ่มลิ้มรสกัน

ความสุขของวันวารผ่านไปอย่างรวดเร็ว  บางครั้งเพียงหนึ่งวันในวันที่เรามีความสุข ยิ่งรวดเร็ว ซึ่งเราเองอาจจะยังมองว่าทำไมวันนี้ ทำไมเวลาสั้นเหลือเกิน ทำไมถึงเวลาพักผ่อนเร็ว ทั้งที่ยังไม่ได้สำรวจสถานที่ หรือเดินเล่นพักผ่อนอิ่มอกอิ่มใจกว่านี้  สุดท้ายก็จบที่ประโยคที่ว่า วันเวลาไม่เคยคอยใคร และไม่เคยย้อนกลับมาเพื่อใคร

ตอนเด็กๆ เราอยากที่จะโตเป็นผู้ใหญ่  อยากทำในแบบที่ผู้ใหญ่ทำ อยากทานอยากไปไหนมาไหนได้ด้วยตนเอง ไม่ต้องมีผู้ใหญ่คอยไปไหนมาไหนด้วยคอยห่วง  แต่พอเรามาอยู่ในจุดหนึ่ง เรากลับอยากที่จะมีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อนเราในขณะเวลานั้น  นี่คงเป็นจังหวะชีวิตที่ไม่พอดีของมนุษย์ทุกคน เวลาที่คนอื่นพร้อมมอบความรักกับไม่ต้องการ แต่พอเวลาผ่านไปเรากลับอยากให้ช่วงเวลาเหล่านั้นกลับคืนมา

วันนี้จะพามารู้จักกับอรหารชนิดหนึ่ง ซึ่งอาจจะเป็นอาหารที่เวลาทุกคนเดินทางไปเวียดนามจะต้องได้พบ หลากหลายร้านขายและมีเหมือนกันแทบจะบอกได้ว่าเป็นอาหารที่ได้รับความนิยมของนักท่องเที่ยว เพราะทานง่ายราคาไม่แพง อาหารชนิดนี้ วิธีการทานเหมือนกันกับแหนมเนืองที่บ้านเรา แต่รสชาติไม่เหมือนกัน ความอร่อยต่างกัน สำหรับคนที่ชอบทานผักจะรักในการทานอาหารนี้มาก  เมนูที่ว่านี้ที่ไทยน่าจะเรียกว่าแหนมเนือง แต่ที่นี่คือ Bahn xeo หรืออาจจะเรียกว่าเป็นเมนูขนมเบื้อง ผักหรือเครื่องเคียงเป็นจานละลานตาไปด้วยผักสีเขียว สดอร่อย

แต่ก่อนอาหารที่ทานคืออาหารฝีมือแม่เท่านั้น อะไรที่แม่ทำเราทานได้กินได้อร่อย แต่รสชาติที่คนอื่นทำกลับไม่อร่อยเหมือนที่แม่ทำ เมื่อถึงวันเวลาที่เรานั้นต้องจากที่อยู่จากบ้านเพื่อเดินทางตามหาความฝัน ในวันนั้นเราลองเดินออกจากที่พักเพราะความหิว ระยะทางไกลออกไปจากที่พักเรื่อยๆ เดินตลาดบ้าง เจอร้านอาหารเยอะแยะ แต่เราเองกลับไม่ได้อาหารไหนหรือเมนูไหนที่อยากทาน และต้องการทาน เพราะเราเคยทานแต่ฝีมือแม่ จำได้ว่าครั้งแรกวันแรกอาหารที่เลือกทานคือ นมสดปั่นซึ่งเป็นนมสดแท้แก้วหนึ่งที่อร่อยชื่นใจ อาหารในวันนั้นไม่ลองทานนมสดปั่นแล้วกลับที่พัก

โตขึ้นกว่าเดิมได้มีโอกาสเดินทางข้ามประเทศอยู่บ่อยครั้ง แต่ทุกครั้งเราเองจะเตรียมอาหารที่ตนเองทานได้ ติดกระเป๋าไปหรือบางประเทศมีอาหารที่เราทานได้ไม่เบื่อนั่นคือเมนูไข่ แม้ว่ารสชาติจะไม่อร่อยเหมือนฝีมือของแม่เราก็ตาม เราก็จะทาน ทานเพื่อให้อิ่มและอยู่ได้ในสถานการณ์นั้น จนกาลเวลาทำให้เราตัดสินใจ เปิดใจทานอาหารต่างถิ่น เมื่อเราต้องอยู่ในสถานที่แห่งนั้นเป็นเวลาสองปี นั่นคือการเปลี่ยนบ้าน เปลี่ยนที่อยู่ที่อาหารเปลี่ยนรสชาติ

วิธีการทานขนมเวียดนาม เราสังเกตจากโต๊ะรอบข้างได้เลย  เมื่ออาหารมาวางที่โต๊ะสิ่งแรกที่เราทำคือ ทำเหมือนการทานแหนมเนือง ไม่ต้องเรียงลำดับว่าอยากทานแบบไหน ทำแบบไหน เราทำในแบบที่เราชอบ เมื่อนำมาวางเราก็จับแผ่นแป้งบางๆ นำมาวางไว้ด้านล่าง ถ้าเป็นแหนมเนืองไทยจะต้องมีการแช่น้ำแผ่นแป้งก่อนพอประมาณ และนำมาห่อใส่ผักใส่มะม่วง พริก ตามความพอใจ และใส่แหนมเนืองห่อแป้งเป็นสี่เหลี่ยมแล้วทาน  แต่สำหรับที่นี่แป้งมีความเหนียว

รสชาติเผ็ดร้อนเมนูอาหารที่คนไทยชอบ แต่สำหรับที่นี่ น้ำจิ้มไม่รสชาติจัดจ้านมากเกินไป  น้ำจิ้มจะใสกว่าที่ไทย ลักษณะของการม้วนแป้งนั้นจะม้วนคล้ายกันกับปอเปี๊ยะสดบ้านเรา แต่ผัดของเขาจะสดและกรอบ ซึ่งความอร่อยจะอยู่ที่ไส้และความ แต่ถ้าหากว่าต้องการที่จะทานรสเด็ดจะเพิ่มพริกเข้าไปด้วย วิธีด้านบนนั้นสำหรับคนที่ทานแป้งสด แล้วแต่ความชอบของแต่ละคน

รูปแบบในการทานแบบที่สอง  นำแป้งมาและตามด้วยแผ่นสีเหลือง อาจจะเรียกว่า Rice  paper ลักษณะเหมือนกันกับไข่ยัดไส้จากนั้นนำมาใส่พริกเพิ่มความเผ็ด แต่สำหรับพริกของเวียดนามนั้นจะมีรสชาติไม่ค่อยจัดจ้านมากนัก  ความสุขในการทานจะอยู่ที่เวลาเราใส่เข้าไปในปากแล้วกัดลงไป  ความกรอบของแผ่นไข่ กับแผ่นแป้งที่เหนียวรวมถึงรสชาติในน้ำจิ้มและผัก ลงตัวกันได้แบบหอมหวาน ไม่ค่อยจัดจ้าน  ทานได้เรื่อยๆ และราคาไม่แพงมากนัก พอคิดเป็นเงินไทยน่าจะถูกว่า

อาหารในเอเชียบางอย่าง แตกต่างเพียงหน้าตา ชื่อเรียกไม่เหมือนกัน แต่มีความเหมือนกันและอาจจะมีวิธีทำที่เหมือนกัน  อย่างเช่นก๋วยเตี๋ยว ไม่ต้องนอกประเทศแค่ในประเทศไทยแต่ต่างภาคกัน ยังเรียกต่างกันถ้าเราไปทานในต่างประเทศ มันคือก๋วยเตี๋ยวแต่ต่างเพียงภาษา และรสชาติอาจจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับฝีมือของคนปรุงรสชาติ  ในบางประเทศที่เราชิมเราบอกว่าเหมือนที่เราทานแต่พอทาน มันกลับไม่อร่อย ถูกปากเหมือนที่เราคิด เพราะอร่อยของเราและอร่อยของเขาไม่เหมือนกัน เท่านั้นเอง เราอย่าคาดหวังในอะไร และอย่ายึดติดในรสชาติอาหารมากเกินไป

อาหารของแต่ละชาติยังมีความเหมือนและแตกต่างกันไม่มากนัก ยิ่งเทคโนโลยีมีความทันสมัยมากขึ้น ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนความหลากหลายทางอาหารยังมีให้เราเลือกชิมเสมอ  แต่ในรสชาติอาจจะต่างจากที่เราเคยทาน อย่างถ้าเราทานอาหารไทยในต่างประเทศแน่นอนว่า อาจจะมีบางอย่างที่ไม่เหมือนกัน  อาจจะเป็นเพราะการปรุง เนื้อที่ใส่ หรือน้ำซุปที่นำมาต้ม เครื่องปรุงมีกลิ่นและความเข้มข้นต่างกัน

แต่บางครั้งความอร่อยของอาหารไม่ได้อยู่ที่หน้าตาของอาหารมากนัก หน้าตาดีรสชาติไม่ได้เรื่องก็มีเยอะ แต่จะอยู่ในความทรงจำบางครั้งเราไปต่างประเทศเราก็ต้องการที่จะชิมรสชาติอาหารในประเทศของเขา เราต้องยอมรับ อย่านำอาหารที่เราเคยทานหรือรสชาติที่คุ้นชินไปตัดสินใจ เพราะไม่อร่อยเราอาจจะเป็นรสชาติที่พิเศษสุดของเขาก็ได้ อย่าตัดสินอย่างอื่นเพียงเพราะเราเคยทานแค่ครั้งเดียว

ความสุขของบางคนกับอาหารบางอย่าง แม้จงว่าจะทานทุกวัน ทานตลอดสุดท้ายแล้วก็ไม่เบื่อ นั้นคือลูกชิ้น การไปเวียดนามก็เช่นกันถ้าเราทานอะไรไม่ได้ เราก็สามารถที่จะทานลูกชิ้นได้เช่นกัน เพราะลูกชิ้นของเวียดนามมี แต่น้ำจิ้มอาจจะไม่เหมือนที่ไทย แต่ทานได้ลูกชิ้นหมู ลูกชิ้นไก่

สำหรับบางคนต้องการทานอาหารเพื่อความสุข บางคนนั้นทานเพื่อให้อิ่มท้องเพียงเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว สำหรับเราอาจจะทานอะไรก็ได้ขอให้อิ่มท้องและอร่อย แม้บางครั้งไม่อร่อยก็พยายามทานให้มีอาหารตกถึงท้องบ้าง ในตอนเด็กๆเราอาจจะเคยได้เรียนเรื่องของหลักอาหาร 5 หมู่ อาหารเวียดนามบางอย่างมีสารอาหารครบถ้วน ถามว่าอาหารบางอย่างมีสารอาหารน้อยไหม

อาหาร สิ่งที่มีคุณค่าต่อร่างกาย เมื่อเรายังทานอาหารอร่อยอยู่ให้ทาน เพราะวันหนึ่งหากเราเจ็บป่วยหรือมีอันเป็นไป เราทานอาหารไม่ได้ วันนั้นเราจะทานไม่ได้ เรียกว่าขมคอกลืนไม่ลงบ้าง เราเลือกได้จงเลือกทานในสิ่งที่เราชอบและมีประโยชน์ต่อร่างกายก่อน ทานแต่พอดี ทานสิ่งที่มีประโยชน์และพยายามทดลองในอาหาร ที่เราไม่เคยเพื่อความแปลกใหม่ในชีวิตและจะได้คุยกับคนอื่นได้ ว่าเราเคยทานมาแล้ว

ภาพถ่ายทั้งหมดเป็นของผู้เขียน (อุ้งเท้าแมว)

หิวใช่ไหม อยากหาของกินอร่อย ๆ ใช่หรือเปล่า ส่องร้านเด็ดร้านดังได้ที่ App TrueID โหลดฟรี !