ไลฟ์แฮ็ก

ชีวิตกับการเปลี่ยนแปลง

623
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ชีวิตกับการเปลี่ยนแปลง

ชีวิตที่กล่าวถึงนี้คือ ร่างกายกับจิตใจต้องสัมพันธ์กัน เท่าที่จำความได้ เมื่อวัยเด็กเล็กคือประมาณ 4-6 ขวบ แต่จำบางสิ่งบางอย่างได้ไม่มีสาระอะไรมากมายวัยเด็กเล็ก

พอเข้าวัยเด็ก 7-10 ขวบ เริ่มจำได้ว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง และมีใครกระทำทั้งทางกาย วาจา ต่อเราบ้าง มีความโกรธ เกลียด โมโห รัก อยากให้มีคนรัก เริ่มโกหกเพื่อให้ตัวเองรอด และได้ในสิ่งที่ต้องการอารมณ์ต่างๆในช่วงวัยเด็ก

เข้าวัยกะเตาะ11-15 ปี ขี้อาย รักสวยรักงาม มีมารยาท ทำนิสัยดี ทำตัวดี เรียกร้องความสนใจจากบ่าวน้อยทั้งหลาย เรื่องอื่นในครอบครัวไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่ จะโดนด่า โดนว่าก็ไม่สน อยากจะไปแต่โรงเรียนเท่านั้น เพื่อจะได้ไปพบเพื่อนพบคนที่เราแอบชอบ เป็นช่วงที่ชีวิตวัยกะเตาะนี้มิอาจลืมวัยกะเต่าะ

เข้าวัยซ่ารุ่น 16-19 ปี เริ่มห่างๆเพื่อนเพราะมีแฟน มีแต่รักแฟน ตามใจแฟน เพื่อนไม่มีไม่เป็นไร ครอบครัวโนสน เดินหน้ากับแฟนอย่างเดียว แต่พอมีปัญหากับแฟน ก็จะหาเพื่อน นอนเหงาๆอยู่กับครอบครัว พอดีกับแฟนก็เดินต่อไป ทิ้งเพื่อนทิ้งครอบครัว มันก็จะวนๆแบบนี้ วัยซ่ารุ่นนี้บอกตรงๆนะ ไม่ชอบเลย เพราะโมเมนต์ของตัวเองไม่น่ารักเลย ทำตัวเองแย่มากๆฟอแฟน

Advertisement

Advertisement

วัยรุ่น เยาวชน 20-25 ปี นี่บอกเลยว่าความทุกข์ นรกมีจริง ชีวิตที่เเสนสดใส ผ่องใสร่าเริง มันหายไปไหนหมด ไม่มีเพื่อน ครอบครัวห่างเหิน เพราะตัวเราเองมีครอบครัว มันไม่เหมือนชีวิตในละครเลย มีเเต่เรื่องทะเลาะกันทุกวันเวลา ไม่มีโมเมนต์หวานๆหรืออะไรที่จะชุ่มชื่นหัวใจเลยในเเต่ละวัน จบกันชีวิตวัยรุ่น เยาวชน ฉันไม่ได้เที่ยว ไม่ได้สังสรรค์ ไม่ได้ทำประโยชน์อันใดเลย ต้องเตรียมตัวเลี้ยงลูกต่อไปมีห่วง

เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ 26-40 ปี ช่างยาวนานเหลือเกิน เพราะวัยนี้ มีทั้งโกรธ เกลียด เครียด โมโห ก้าวร้าว โกหก หลอกลวง โกง พูดปดมดเท็จ ทะเลาะเบาะเเว้ง มีเพื่อนร่วมงาน มีสังคมหลากหลาย มีหน้าที่การงานและครอบครัวที่ต้องดูเเล รังสรรค์ปั้นแต่งเเข่งขันกันแบบชนิดที่ว่า ฉันต้องดีกว่าคนอื่น อะไรประมาณนี้ ถ้าถูกทางไม่พลาดก็รุ่งมีหน้ามีตาในสังคมเพื่อนฝูงและครอบครัว และถ้าพลาดไม่ถูกทางก็เจ้ง จบสังคมเพื่อนครอบครัวสังคมเพื่อนฝูง

Advertisement

Advertisement

เข้าสู่วัยผู้เฒ่า ผู้แก่ 41 เป็นต้นไป ก็จะเป็นตายาย ปู่ย่า ที่ควรเคารพบูชา นี้คือวัยที่ต้องระมัดระวังการกระทำทั้งกาย วาจา ใจให้มากที่สุด เพราะเราคือผู้เฒ่า ผู้แก่ ที่ควรเคารพนับถือ นำความผิดพลาดมาเเนะนำสั่งสอนลูกหลาน ส่งเสริม สนับสนุน ความดีความถูกต้องให้ลูกหลาน ความโกรธ เกลียด โมโห โกหก ก้าวร้าว หลอกลวง โกงกิน ทะเลาะเบาะเเว้ง ให้หมดไป อย่าได้นำมาใช้ให้ลูกหลานรู้และเห็น ตัดออกไปจากจิตใจให้หมด ให้เกิดแก่จิตใจ คือ พรหมวิหาร 4 เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา เท่านั้น ไม่ต้องการสิ่งใดอีกแล้วในบั้นปลายชีวิตของผู้เฒ่า ผู้แก่ให้บอกตัวเองไว้เสมอว่า "ฉันจะจากไปด้วยดีเมื่อถึงเวลา"ความสุข

ร่างกายเริ่มอ่อนแอ เหี่ยวย่น จิตใจก็เริ่มเบื่อหน่ายอ่อนล้า นี้คือ "ชีวิตกับการเปลี่ยนแปลง"

ขอบคุณรูปภาพจาก Credits:

ภาพปกโดย brgfx ใน Freepik.com

Advertisement

Advertisement

ภาพในวัยเด็กเล็กโดย brgfx ใน Freepik.com

ภาพในวัยเด็กโดย colorfuelstudio ใน Freepik.com

ภาพในวัยกะเต่าะโดย seahorsevector ใน Freepik.com

ภาพในวัยซ่ารุ่นโดย freepik ใน Freepik.com

ภาพในวัยรุ่น เยาวชนโดย macrovectorใน Freepik.com

ภาพในวัยผู้ใหญ่โดย pch.vector ใน Freepik.com

ภาพในวัยผู้เฒ่า ผู้แก่โดย pch.vector ใน Freepik.com

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ลายเซียง
ลายเซียง
อ่านบทความอื่นจาก ลายเซียง

ฉันเป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากแชร์ประสบการณ์ของการใช้ชีวิตทั้งสุขเเละทุกข์ให้กับสังคม

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์