ชีวิตของเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์คนหนึ่ง

ผู้เขียนเป็นหนึ่งคนที่ชื่นชอบความสมบูรณ์แบบมาก โดยเฉพาะจะเป็นเอามากจัดกับเรื่องงานที่ตัวเองทำ คราใดที่เห็นจุดผิดพลาดของตัวเองโดยเฉพาะเรื่องงานจะรู้สึกนอยด์ จิตตกเป็นพิเศษ แล้วเฟลอย่างยิ่งยวด เหมือนโดนหวดด้วยไม้เบสบอลและลงไปนั่งซึมเศร้าอยู่ตรงมุมห้อง แต่จะว่าไปเมื่อมาลองนั่งคิดนอนคิดดูดี ๆ แล้ว คุณลักษณะแบบนี้ของผู้เขียน นั้นก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย แตกต่างกัน มีแง่มุมที่น่าสนใจ ซึ่งผู้เขียนก็คาดว่าน่าจะมีประโยชน์ต่ออ่านผู้อ่านไม่มากก็น้อยครับ!

1. ต้นกำเนิด

รูปภาพจาก Pixabay.com

ความเป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์ของผู้เขียน มันไม่ได้เกิดขึ้นมาโดย DNA แต่อย่างใด แต่มันเกิดขึ้นมาจากการอยากเป็นที่ยอมรับของสังคม หรือใครสักคน ว่าเรานั้นเทพ นั้นเจ๋งขนาดไหน จะว่าไประบบการศึกษาก็มีส่วนทำให้เรามีคุณลักษณะนี้ คือ เราไม่กล้าจะยกมือตอบคำถามคุณครู ถ้าเราไม่รู้ว่าคำตอบนั้นมันถูกต้องจริง ๆ (ซึ่งความจริงแล้วถึงเรารู้ ก็ไม่กล้าตอบอยู่ดีนั่นแหละ! ฮ่า ๆ )

ด้วยความที่รอเวลานานอย่างนี้ พอได้ทำสักทีก็เหมือนหลุดไปอยู่ในอีกโลกหนึ่ง เราชอบเวลาการทำงานแบบนี้มาก (คือมีความสุขจัดเลย เหมือนที่ทำอยู่ไม่เหมือนทำงานน่ะ) เลยทำมันหามเช้าหามค่ำไม่สนใจใคร บางทีพอเครื่องติดแล้วทำเพลินไม่กินข้าว ทำจนกระทั่งเช้าก็มี มันก็เสียสุขภาพได้ง่าย ๆ เลยเหมือนกัน แต่ดันเลิกไม่ได้เพราะงานออกมาดีกว่าปกติมาก (และเรารู้สึกว่างานสนุกกลายเป็นเรื่องบันเทิงซะอย่างนั้น) ว่ากันตามจริงไม่อวยตัวเองนะ เพราะถึงแม้งานจะดีในด้านคุณภาพ แต่ในด้านปริมาณนั้นสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง ความไม่สม่ำเสมอ เกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอในทุกวาระการทำงาน

อีกอย่าง เราจูนการทำงานกับคนอื่นติดยากมาก คือไม่ใช่ว่าคนที่เป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์นั้นจะไม่สามารถทำงานกับคนอื่นได้นะ แต่วิธีการทำงานของเราเฉพาะเจาะจงมากเกินไปจนคนอื่นไม่เข้าใจ เช่น เราส่งงานช้าไม่ใช่เพราะทำไม่เสร็จ แต่ยังไม่ได้มาตรฐานดี ถ้าเพื่อนร่วมงานไม่เข้าใจเรา ก็เกิดปัญหาต่อกันได้ หรือบางทีเราอาจชี้จุดแก้ไขที่มากเกินไปจนหลายคนรับไม่ได้มันก็มี

3. ความดีงามและการรักษาสมดุล

รูปภาพจาก Pixabay.com

เราเชื่อว่าไม่มีใครเป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์ได้จริง ๆ เมื่อเจอกับปัญหา ความเครียด หรือปัญหาความสัมพันธ์ ในที่สุดเหล่าเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์เหล่านั้นจะรู้ตัวว่า เป็นแบบนี้ต่อไปก็ไม่เพอร์เฟ็กเอาเสียเลยในชีวิตที่ต้องการความสุข จึงต้องแสวงหาทางออกของปัญหาต่าง ๆ เหล่านั้นจนได้

เราจะเกิดปรับตัวเพื่อแก้ไขทุกปัญหาได้อย่างเพอร์เฟ็กที่สุด สบายใจที่สุด และงานออกมาได้อย่างมีมาตรฐานที่สุด (ไม่ใช่สมบูรณ์แบบที่สุด) นั่นแหละคือข้อดีของการแสวงหาความสมบูรณ์แบบ! ที่สมบูรณ์แบบไปด้วยทั้งด้านงาน ความสัมพันธ์ สุขภาพ และความสุข!