อื่นๆ
ชุบชีวิตหมาจรที่ชื่อ "บุญประเฮง"
หากใครได้เข้ามาเยี่ยมชมบทความของนักเขียนมือใหม่ตัวน้อย ๆ ที่มีนามปากกาว่า พุดตาน-Pudtarn นั้น จะเห็นได้ว่าส่วนมากบทความที่ลงจะเป็นเรื่องราวของการท่องเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ และรีวิวของกินทั้งนั้น ความจริงแล้วแม่พุดตานเองก็มีความฝันอยู่อย่างนึงด้วยนะ ฉันน่ะอยากจะเขียนบทความให้ได้หลากหลายแนว... ซึ่งคงมีหลายคนกระซิบว่า impossible สินะ...ขอตอบตรงนี้เลยนะ ฉันน่ะเชื่อว่า คนเรามีความฝัน มันก็ทำให้เป็นจริงได้ในสักวันล่ะหนา หากคุณลงมือทำ... และบทความนี้ คงจะเป็นบทความแรกที่แม่พุดตานจะได้ลองลงมือทำตามฝัน:)
เชื่อในเรื่องพรหมลิขิต หรือ เรื่องของ Destiny กันไหมจ๊ะ ผู้เขียนเชื่ออยู่นะ แต่เรื่องพวกนี้น่ะไม่ได้เกิดกับมนุษย์ด้วยกันหรอกนะ เพราะส่วนมากเรื่องพวกนี้มักเกิดขึ้นระหว่างผู้เขียนกับน้องหมายังไงล่ะ อย่างเรื่องที่นำมาเล่าในวันนี้ก็เช่นกัน ใครจะไปนึกไปฝันล่ะ ว่าเราจะได้พบกัน:)
Advertisement
Advertisement
จะว่าไปนี่ก็ผ่านมาปีกว่าแล้วล่ะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อต้นปี พ.ศ.2562 ราว ๆ เดือนมกราคม... พุดตานและคุณพ่อได้มีโอกาสเดินทางไปทำบุญถวายสังฆทานกันที่ อำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี ตามปกติบ้านเราจะจัดสังฆทานเอง และไม่มีการเจาะจงว่าจะไปวัดไหน แค่ตั้งปณิธานว่าจะไปถวายสังฆทานกันในวัดที่อยู่ห่างไกลเท่านั้นเอง:) และในครั้งนั้นเรามุ่งหน้าไปยังแถบตำบลสระกระโจม อำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี และในที่สุดเราก็มาหยุดกันที่วัดห้วยวันดี ตำบลสระกระโจม อำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรรณบุรี^^
หลังจากที่ได้ถวายสังฆทานเรียบร้อยแล้วนั้น สายตาเหลือบไปเห็นลูกสุนัขหลายตัว วิ่งเล่นกันอยู่ ตัวอ้วนพี น่ารักมาก ความรู้สึกในตอนนั้น แอบอยากได้ซักตัวจัง (ย้ำว่าแค่คิดจริง ๆ นะเธอ><)< p>
... ภาพด้านบนถือว่าเป็นภาพแรกของเจ้าหมาน้อยที่เป็น topic ของเราวันนี้จ้ะ
Advertisement
Advertisement
เมื่อการทำบุญถวายสังฆทานของเราเสร็จสิ้น เราขับรถออกจากบริเวณกำแพงวัด เพื่อมุ่งหน้ากลับบ้าน ออกกันมาได้นิดเดียวจริง ๆ สายตาของสองพ่อลูกก็เหลือบไปเห็นลูกหมาตัวน้อยนั่งเหมือนรอใครบางคนอยู่ จึงรีบหยุดรถ เพื่อลงไปถามไถ่ เจ้าหมาน้อยตัวนั้นร้องนิดหน่อย เมื่อเราเดินเข้าไปหา แต่พอเรียกให้เจ้าหมาน้อยตัวนั้นมาหา กลับวิ่งเข้ามาหาเฉยเลย (เหมือนเราเคยรู้จักกันงั้นล่ะ) เมื่ออุ้มเจ้าหมาน้อยสำเร็จ จึงนำขึ้นรถ มุ่งตรงกลับบ้านเลยจ้า:) อยากบอกตอนนั้นน่ะกลิ่นเธอแรงมาก ยังจำกลิ่นวันแรกที่เราเจอกันได้ดีแหล่ะ หมาน้อยเอ๋ย:D
ผมมีเจ้าของแล้ว>< < p>
ผมชื่อ บุญประเฮง ครับ:)
แต่เจ้าของผมเรียกผมสั้น ๆ ว่า ไอ้เฮง ^^"
ตอนเด็ก ๆ แม่พุดตานให้ผมกินนมแพะทุกวัน ผมเลยอ้วนท้วนสมบูรณ์แบบนี้ไงล่ะ
ผมในปัจจุบันครับ... หล่อมากเลยใช่ไหมล่ะครับ ว่าแต่ เอ่อ พี่ ๆ ผู้อ่านพอจะทราบไหมครับว่าทำไมหูของผมนั้นตั้งข้างตกข้างแบบนี้ล่ะครับ ผมสงสัยจัง... ใครรู้คำตอบ อินบ็อกบอกผมที ว่ะฮ่า ๆ (ผมล้อเล่นนะครับ... ที่ผมอยากบอกพี่ ๆ ผู้อ่านครับว่าตอนนี้น่ะผมเป็นหมาที่มีความสุขที่สุดเลยล่ะครับ มีเจ้าของที่เอ็นดู ดูแลผม ผมรักเจ้าของที่สุดในโลกเลย)
Advertisement
Advertisement
เชื่อไหมคะ ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องในวันนั้น เรารู้สึกมหัศจรรย์กับการได้เจอเจ้าเฮง อยากรู้เหลือเกิน ในวันนั้นเค้ารอใครอยู่... ทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้นในวันนั้นเหมือนเป็นจังหวะที่เราต้องได้พบเจอกัน:) เชื่อแล้วล่ะว่า Destiny มีอยู่จริง...
... ดีใจที่ได้เจอกันนะ:)
<>)<>ความคิดเห็น