ตำนานแอบชอบ 4 ปี

เชื่อว่าหลายคนต้องเคยประสบพบเจอกับความรู้สึกแอบรักใครสักคน แต่ก็น้อยคนนักที่จะสมหวังกับสิ่งที่เราปรารถนานั่นก็คือ ครองใจชายที่เรารักแต่ส่วนใหญ่ก็จะทำได้แค่แอบชอบ แอบดูเขารักกัน และดิฉันเป็นหนึ่งในนั้น

ย้อนไปตอนม.2 ดิฉันได้รู้จักกับพี่คนหนึ่งซึ่งเราอายุห่างกันแค่1ปี นั่นก็แปลว่าเขาอยู่ม.3 ดิฉันเจอเขาครั้งแรกที่โรงยิมค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่าเขาหล่อ สูง ผิวเข้ม จมูกโด่งมาก! แต่ดิฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร และค่อนข้างเจอเขาบ่อยขึ้นเพราะเราจะคอยสังเกตุเขาเป็นพิเศษ จนกระทั่งวันหนึ่งพี่เขาได้แอดเฟสบุ๊คดิฉันมา ความรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนโลกหยุดหมุน หายใจไม่ทั่วท้อง มึนงง และสงสัยว่านี่มันคืออะไร เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แค่ผู้ชายคนนั้นแอดมาทำไมใจเราถึงได้ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขนาดนี้ หรือนี้จะเป็นความรู้สึกที่เขาเรียกว่า "ตกหลุมรัก" เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ดิฉันรู้ใจตัวเองว่าได้ตกหลุมรักพี่เขาเข้าไปแล้ว ถึงเวลาที่หัวใจอันห่อเหี่ยวได้ฟื้นฟูมีชีวิตชีวากับเขาบ้าง ณ ตอนนั้นดิฉันอยากที่จะกดทักทายไปใจจะขาดแต่ก็ไม่กล้าพอค่ะ ทำได้แค่แอบมองเขาอยู่ห่างๆในตอนที่เดินเรียน ตอนเข้าห้องน้ำ จะว่าไปก็เหมือนหนังสิ่งเล็กๆที่เรีกว่ารักเหมือนกันนะคะเนี่ย ฮ่าๆ เป็นแบบนั้นนานมากจนมีวันหนึ่งเราได้แอบเอาขนมไปไว้ใต้โต๊ะเขาค่ะ พูดแล้วก็อยากจะตีตัวเองว่าทำไปได้ยังไง เช้าวันคริสต์มาสดิฉันรีบตื่นแต่เช้าไปโรงเรียนพร้อมขนมและกระดาษโน๊ตที่เขียนว่า "สุขสันต์วันคริสต์มาสนะคะ ขอให้พี่มีความสุขมากๆ" ทุกคน!! ตอนนั้นเช้ามากไม่มีใครอยู่ที่โรงเรียนเลย มีแค่แสงแดดอ่อนๆลมพัดเย็นและเสียงนกเสียงกา บรรยากาศวังเวงสุดๆ แต่ด้วยความที่รักเขามากเราจึงตัดสินใจเดินขึ้นอาคารมืด ๆ ไปเอาของว่างไว้จนเสร็จภาระกิจพร้อมกับถอนหายใจยาวๆ พอถึงตอนเย็นก็มีแชทหนึ่งเด้งขึ้นมาว่า "ของน้องหรอพี่เกือบทิ้งไปแล้ว" วินาทีนั้นทำอะไรไม่ถูกเขารู้ได้ไงว่าเป็นของฉัน ด้วยความที่เราอายมากๆเลยปฏิเสธไปว่าไม่ใช่ แต่พี่เขาก็ไม่เชื่อค่ะ ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นของการได้คุยกันผ่านเมสเสจครั้งแรก และเริ่มทำความรู้จักกัน แต่ก็แอบสงสัยนะคะว่าเขารู้ได้ไงว่าเป็นเรา หรือเขาก็แอบมีใจให้เราเหมือนกันเลยสื่อถึงกันได้ หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ แต่ไม่ใช่สถานะคนคุยนะคะ ไม่ได้มีสถานะอะไร มีแต่ความรู้สึกดีๆที่เรามอบให้และหวังว่าเขาจะมอบให้เราเหมือนกัน หลังจากนั้นเราก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ