ถามว่าท้อมั้ย? ถ้าตอบว่าใช่! เชิญรับยาช่องนี้ค่ะ

ฉันกำลังเดินกลับบ้าน ด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงาน เหนื่อยกายไม่เท่าไร แต่เหนื่อยใจ กับปัญหาที่ต้องเผชิญกับชีวิตที่วุ่นว่าย เฮ้ยเพลียจิต เดินตาลอยมาเรื่อยๆ จนมาเจอกับผู้หญิงขายล็อตเตอรี่เป็นคนพิการนั่งรถวีลแชร์ เธอกำลังเข็นรถในพื้นขรุขระและมันดูทุลักทุเลมาก  ฉันเลยถามเค้าว่าให้ช่วยมั้ย แต่เธอถามกลับมาว่า พี่ค่ะ พี่ว่างมั้ย พอได้ยินคำถามในใจนึกไม่นะฉันไม่ซื้อเพราะซื้อมาหลายใบละ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ เธอบอกว่าพี่ช่วยพาหนูไปห้องน้ำหน่อยอยากเข้าห้องน้ำมาก เข็นไปเองมันช้า ฉันชั่งใจอยู่สักพักเพราะที่จริงก็อยากกลับถึงห้องเร็วๆ แต่ก็นะการปลดทุกข์น่าจะสำคัญกว่าการไปนอนเน่าๆอยู่ที่ห้อง ฉันเลยตัดสินใจเข็นรถพาไปห้องน้ำ

คิดว่าพาไปส่งแล้วจะจบ ยังค่ะเธอขอให้พาไปห้องน้ำคนพิการ และบอกว่าพี่ช่วยเข็นเข้าไปใกล้ชักโครกหน่อย พี่ช่วยเอาของที่แขวนรอบๆ ตัวออกให้ด้วย กระเป๋าสะพายเอย ล็อตเตอรี่เอย หมวกเอย โอ้ยกว่าจะหมด สุดท้ายพี่ค่ะช่วยถอดกางเกงให้หนูหน่อยมันจะได้เร็วขึ้น ฉันยืนอึ้งอยู่พักนึง อึ้งแรกสั่งมาเป็นชุด อึ้งสองนี่เราสนิทกันขนาดนั้นเหรอ แต่ก็ทำให้ทุกอย่างตามที่ขอด้วยความงงๆ (จริงๆก็สงสารแหละ) แล้วเธอก็เริ่มบ่นเกี่ยวกับการใช้ชีวิต มันก็ลำบากแบบนี้แหละชีวิตหนู แต่ทำไงได้เกิดมาแล้วก็ต้องสู้กันไป บางทีช่วงเป็นประจำเดือนใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการเข้าห้องน้ำ ขาก็ลีบใช้การไม่ได้ มือและแขนขวาก็หยิกงอ ทำอะไรไม่ถนัดและช้ามาก คนที่เดินเข้าออกห้องน้ำไปมาก็มองมาเธอเพราะรถเข็นข้างอยู่หน้าประตูห้องน้ำไม่สามารถปิดได้  แต่ฉันว่าเค้ามองฉันด้วยแหละไม่ได้มองเธอคนเดียวหรอก 555 บางทีก็ถามตัวเองว่ารออะไรทำไมไม่ไปละช่วยเค้าขนาดนี้แล้วปกติเค้าก็น่าจะดูแลตัวเองได้ ไม่มีไรมากก็แค่อยากรู้อยากเห็น เอ้ย..อยากรู้เรื่องราวของเธอต่อและอยากช่วยให้สุด ถ้าเราไปแล้วเธอจะใช้เวลานานแค่ไหนที่จะออกจากห้องน้ำได้ ลองคิดดูขนาดมีคนช่วยยังทุลักทุเลขนาดนี้ หลังจากเสร็จธุระก็ขอบคุณแล้วขอแยกไปอีกทาง

****มาลุกขึ้นสู้กันเถอะตราบใดที่ยังมีลมหายใจ****

ขอบคุณรูปภาพจาก  unsplash.com : รูปปก / รูปแรก /รูปที่สอง/ รูปสุดท้าย

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !