ไลฟ์แฮ็ก
ทั้งที่อุตส่าห์ได้หยุดพัก ทำไมรู้สึกว่าไม่ได้พักเลย? ลองวิธีนี้สิ!!!
ขอบคุณภาพปกจาก : https://pixabay.com
คุณเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสนุกกับวันหยุดอยู่หรือเปล่า?
เมื่อใกล้ถึงปลายสัปดาห์ คนส่วนใหญ่มักรู้สึกมีชีวิตชีวาประมาณว่า“ ฮูเร่ ๆ ” จะถึงวันหยุดแล้ว แต่ในระยะหลังมักจะเจอคนประเภทที่มีความคิดตรงข้ามมากขึ้น
เมื่อถึงสุดสัปดาห์ ปรากฏว่าใจไปกังวลกับงานที่คั่งค้างจนไม่สามารถสนุกสนานกับชีวิตส่วนตัวอย่างที่ควรจะเป็นได้
แม้จะออกไปข้างนอกเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศแต่เรื่องงานก็ยังติดในหัวไม่สามารถพักผ่อนอย่างสบายใจได้
พอได้เริ่มจัดการสะสางงานก็จะรู้สึกสบายใจขึ้นนิดหน่อยแต่ความรู้สึกกังวลยังคงไม่หายไป
ขอบคุณภาพจาก : https://pixabay.com
เคยมีความรู้สึกแบบนี้กันบ้างไหมไม่ใช่เฉพาะคนที่จริงจังกับงานมากเกินไป หรือคนที่มีแนวโน้มจะเสพติดการทำงานเท่านั้นแต่ยังรวมถึงกลุ่มคนที่ทำงานไม่มั่นคง เช่น เสี่ยงต่อการถูกเลิกจ้างหรือกลุ่มลูกจ้างชั่วคราว
Advertisement
Advertisement
“ อาจจะถูกให้ออกจากงานเมื่อไรก็ได้ "
" บริษัทอยู่ในสภาวะน่าเป็นห่วงต้องวางแผนหางานใหม่ ”
น่าจะกล่าวได้ว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่แม้แต่ในวันหยุดก็ยังต้องกังวลเรื่องงานหรือเรื่องรายได้ จนไม่สามารถมีความสุขในช่วงเวลาหยุดพักผ่อนได้ หรือในบางกรณีคิดมากเกินไปกับเรื่องผลงานหรือการกระทำของเพื่อนร่วมงาน เช่น “ อย่างน้อยก็ไม่อยากแพ้หมอนั้นหรอก” หรือบางกรณีถูกแรงกดดันทั้งจากสังคมและเรื่องเงินมากจนอยู่ในสภาวะที่สามารถเรียกได้ว่า“ ภาวะซึมเศร้าในวันหยุด” กันเลยสำหรับคนที่ไม่สามารถเพลิดเพลินกับวันหยุด เนื่องมาจากความกังวลและกลุ้มใจเรื่องเงินและเรื่องงาน เริ่มต้นด้วยการเติมเรื่องสนุกให้กับชีวิตโดยไม่เปลี่ยนจังหวะ ศาสตราจารย์เกียรติคุณโยชิฮิโกะโคกะคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยเคียวรินได้เขียนหนังสือชื่อว่า“ ภาวะซึมเศร้าในวันหยุด” (สำนักพิมพ์เซชุนชินโฉะอินเทลลิเจนซ์) ซึ่งศาสตราจารย์โคกะได้หยิบยกอาการซึ่งเป็นลักษณะพิเศษของผู้มีอาการ “ ภาวะซึมเศร้าในวันหยุด” ไว้ดังนี้
Advertisement
Advertisement
- ในวันธรรมดาสามารถตื่นนอนได้ตามปกติแต่ในจะนอนจนถึงเวลาใกล้เที่ยง
- มักไม่สบายเมื่อถึงวันหยุดสุดสัปดาห์
- รู้สึกไม่สดชื่นทั้งที่ได้หยุดงานทั้งที
- แม้แต่ในวันหยุดก็รู้สึกกังวลเรื่องงานเป็นอย่างมาก
ขอบคุณภาพจาก : https://pixabay.com
แล้วทำไมคนที่มีแนวโน้มของ“ ภาวะซึมเศร้าในวันหยุด "ถึงไม่มีอาการผิดปกติในวันทำงานกันนะคงเป็นเพราะว่าในวันทำงานยังมีคนให้ได้พูดคุย ไม่ได้“ โดดเดี่ยว” เหมือนกับวันหยุด
เมื่อมาทำงานอย่างน้อยคงไม่มีวันไหนที่กลับบ้านไปทั้งที่ไม่ได้พูดคุยกับใครเลยอาจรู้สึกเครียดบ้าง เมื่อต้องพูดคุยกับคนที่ไม่ชอบแต่อย่างน้อยคงพอมีคนที่พูดคุยได้อย่างสบายใจอยู่บ้างแน่นอน อีกทั้งมีงานที่ต้องรับผิดชอบและยังรู้สึกได้ถึงตัวตนว่า ตัวเองเป็นที่ต้องการอีกด้วย
แต่อีกด้านหนึ่ง ในวันหยุด ถึงแม้จะอาศัยอยู่กับครอบครัวก็ตามเป็นไปได้ว่ามีโอกาสอยู่อย่าง“ โดดเดี่ยว" บ่อยครั้งในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ไม่มีโปรแกรมจะทำอะไร อีกทั้งยังไม่มีใครที่ชวนออกไปข้างนอกอีกไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับคนในครอบครัว ไม่มีหน้าที่อะไรให้รับผิดชอบหากต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้แล้ว สู้อยู่ทำงานที่บริษัทยังรู้สึกว่าตนเองสำคัญมากกว่า...กรณีแบบนี้จะต้องรับมืออย่างไรดี?
Advertisement
Advertisement
หากแนะนำว่า“ ให้รักษาจังหวะชีวิตไม่ให้เสียไป” ผู้อ่านบางท่านคงคิดว่า“ แค่นี้เองเหรอ”
แต่สิ่งนี้คือปัจจัยพื้นฐานสำคัญควรรักษาจังหวะเวลาการใช้ชีวิตให้เหมือนเดิมทั้ง เวลาตื่นนอน เวลารับประทานอาหาร และเวลาเข้านอน
ขอบคุณภาพจาก : https://pixabay.com
หากจะเพิ่มอีกเรื่องคงเป็นการสร้างช่วงเวลาที่ได้ “ รู้สึกสนุกสนาน” ในวันหยุดด้วยจะทำอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็น อ่านหนังสือ ดูโทรทัศน์ หรือจะใช้เวลาไปกับเรื่องงานก็ย่อมได้ ถ้าคุณยังคิดไม่ออกว่าเรื่องสนุกของคุณคืออะไรอย่างน้อยให้ลองทำตัวให้“ สดชื่น” อย่างออกไปเดินเล่นข้างนอกก็ได้บางคนบอกว่า“ วันหยุดไม่เห็นจะสนุกเลย” อาจเป็นไปได้ว่าสาเหตุหนึ่งมาจากการคาดหวังที่สูงเกินไปเปลี่ยนมาคิดสบาย ๆ ว่า“ โชคดีจังวันนี้ไม่ต้องทำงาน”“ เยี่ยมเลยได้พักร่างกายบ้าง” เท่านั้นก็ส่งผลดีต่อการป้องกัน“ ภาวะซึมเศร้าในวันหยุด” ได้แล้ว
ความคิดเห็น