บักค้อ..ต้นนั้น

เครดิตภาพ//ภาพถ่ายของผู้เขียนเอง

สมัยก่อนตอนฉันยังเด็ก ผลไม้ป่ามีหลากหลายชนิด หนึ่งในนั้นก็มีตระคร้อ หรือมะค้อหรือหมากค้อแล้วแต่ถิ่นจะเรียก มะค้อที่นาฉันลำต้นสูงใหญ่มาก ไม่แน่ใจว่ามีอายุกี่ปีแต่เมื่อฉันจำความได้ต้นนี้ก็มีอยู่แล้ว...

...มะค้อจะมีมากในช่วงฤดูเกี่ยวข้าว ทางภาคอีสานทำนาปีล่ะครั้งช่วงเก็บเกี่ยวเดือน ธันวาคมลากยาวมามกราคมเพราะสมัยก่อนไม่มีรถเกี่ยวข้าว

เครดิต// ภาพถ่ายจากผู้เขียนเอง

"ระวังนะลูกเดี๋ยวตก"..เสียงยายฉันตะโกนเรียกในขณะที่ฉันอยู่บนต้นตะค้อมือซ้ายถือถ้วยน้ำจิ้มมือขวาจับกิ่งไม้ไว้..พร้อมใช้เท้ายันกิ่งเพื่อพยุงตัว...เสียงลมแว่วๆมาแต่ไกล สิ้นคำยาย ถ้วยน้ำจิ้มลอยละลิ้วตกตามลม555...พร้อมกับฉันที่ลงมาในท่าที่ขาชี้ฟ้า หัวลงดิน ..ยายกับแม่วิ่งมา แม่เตรียมจะด่า(ดูออกแหละ)  ฉันร้องถามยาย..ยายหนูตายหรือยัง..ฉันมองหน้ายายเห็นยายร้องไห้ยิ่งแน่ใจว่าตัวเองตายแล้ว..😣😣😣😣...พร้อมก้มมองเสื้อตัวเอง มีแต่เลือด รูจมูกก็มีแต่เลือด ถึงว่ายายร้องไห้....ไม้อยู่ไหนแม่บอกจะตีให้เข็ด บอกว่าอย่ามาขึ้น ยายกอดฉันแม่โมโหจะตีอย่างเดียวเลย..สักพักแม่ก็ใจเย็นลง ยายค่อยๆดึงไม้ที่มือของแม่ออก.."บ้าจริงจะตีทำไมเห็นไหมลูกเจ็บ" เพราะต้นมะค้อแท้ๆฉันเกือบตายเกือบโดนแม่ตี..(ตกไม่ถึงพื้นนะคะ เพราะขาไปหนีบในร่องกิ่งไว้หัวห้อยลงมา)..ภาพกีฬามันๆก็มา555..วันนั้นไม่เกี่ยวข้าวทุกคนกลับบ้านแต่หัววันเลย..(หนูขอโทษ)..