บ้านผลส้ม

ถ้าเราเคยลองระบายสีส้มทับลงไปบนพื้นผิวสีดำ เราจะเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน คล้าย ๆ กับผลส้มที่สุกงอมมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ บวกกับแสงไฟสีเหลืองอร่ามท่ามกลางความมืดมิดยามค่ำคืน ถ้าใครได้สัมผัสตรงนั้นก็จะรู้ทันทีว่ามันสวยงามแค่ไหน

ในคืนที่เงียบสงัดไม่มีแม้แต่เสียงแมลงหรืออะไรเลย "ซวบ ๆ แกรก ๆ ..." เสียงย่ำเท้าลงบนทางหญ้าแห้งของคน 2 คน ที่จริงทิวากับถนอมเป็นประเภทที่มาเงียบ ๆ และไปเงียบ ๆ แทบจะไม่มีเสียงให้คนอื่น ๆ ได้ยิน แต่ไม่แปลกที่ความเงียบในคืนนี้จะทำให้พวกเขาเป็นจุดเด่นขึ้นมา ระหว่างที่เดินไปเรื่อย ๆ นั้น ทั้ง 2 คนก็เงยหน้าดูท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดสนิท ชนิดที่เกือบเห็นรอยแตกของกลุ่มดาวบนทางช้างเผือกเลยทีเดียว บรรยากาศแบบนี้เหมือนไม่มีอะไรน่าสนใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว

พอใกล้ถึงตัวหมู่บ้าน จะมองเห็นเป็นแสงไฟจากบ้านแต่ละหลังที่ห่างกันไปเป็นระยะ ๆ เมื่อพวกเขาเดินมาถึงใกล้กับบ้านหลังหนึ่ง "ดูนั่นสิถนอม!...มีส้มหล่นอยู่เต็มไปหมดเลยที่หน้าบ้านหลังนั้น" ทิวาทักขึ้น "อะฮ่า...เธออยากเก็บกลับบ้านใช่มั้ยล่ะ...แต่ก็เป็นความคิดที่ดีนะ" ถนอมตอบแบบกวน ๆ เมื่อทั้งสองเดินไปถึงหน้าบ้านหลังนั้น สวนด้านหน้าที่มืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัว ๆ จากข้างบ้านที่ส่องสว่างให้พอมองเห็นได้ แต่มีสิ่งนึงที่ดูตัดกับความมืดก็คือผลส้มที่กระจัดจายอยู่เต็มสวนหน้าบ้าน เหลืองอร่ามในความมืดมิด ความรู้สึกแรกมันเหมือนกับบ้านแม่มดอะไรประมาณนั้น แต่ด้วยกลิ่นของเปลือกส้มที่หอมเด่นออกมาทำให้ความอยากมาแทนที่ความกลัวเลยทีเดียว

วันถัดมาทั้งสองตัดสินใจกลับไปที่บ้านหลังนั้น "นายลองดูที่ใต้ต้นส้มตรงนั้นสิเห็นอะไร...." ทิวาเริ่มบทสนทนา เมื่อถนอมมองไปที่จุดนั้นถึงกับล้มทั้งยืน เป็นป้ายหลุมศพเรียงกันของ...น่าจะสมาชิกในครอบครัวทั้งหมดที่ถูกนำมาฝังอยู่ใต้ต้นส้ม โดยที่หนึ่งในนั้นน่าจะเป็นคุณยายที่พวกเขาเจอเมื่อคืนก่อน  จากการสอบถามเพื่อนบ้านได้ความว่า บ้านหลังนี้ร้างไปนานมากแล้ว มีเจ้าของแต่ไม่ได้มาอยู่ ก็เห็นจะมีแต่คนสวนที่ถูกจ้างมาดูแลรดน้ำต้นไม้เท่านั้น...