ประตูแดง [ เรื่องสั้นสยองขวัญ ]

     สวัสดี ฉันชื่อมิลา อายุ 14 ปี เรื่องน่าขนลุกที่ฉันต้องเผชิญมันเกิดขึ้นเมื่อกลางเดือนที่แล้ว ซึ่งเรื่องมีอยู่ว่า พ่อกับแม่ของฉันทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ เมื่อพ่อกับแม่กลับจากที่ทำงาน ดูจากท่าทางของพวกเขาดูเร่งรีบอย่างไรชอบกล แล้วแม่เดินมาบอกกับฉันว่า ให้ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย

เพราะว่าพ่อแม่ของฉันจะต้องไปศึกษาดูงานที่สิงคโปร์ในวันพรุ่งนี้เช้า เมื่อฉันได้ยินอย่างนั้นแล้วรู้สึกดีใจมากที่จะได้ออกไปเปิดหูเปิดตา ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันชอบอยู่แล้วกับการไปเที่ยวสถานที่ใหม่ ๆ คิดจนนอนไม่หลับเลยหล่ะ จนถึงรุ่งเช้าพวกเรามาถึงสนามบิน แล้วเตรียมขึ้นเครื่องไปยังสิงคโปร์ ผ่านไปหลายชั่วโมงก็ถึงที่หมาย ซึ่งฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะฉันยังนอนน้ำลายยืดอยู่เลย

เมื่อออกจากสนามบินแล้ว ฉันได้เห็นผู้คนมากมายเดินไปมา จากนั้นพ่อของฉันได้เรียกรถแท็กซี่ แล้วไปยังบ้านเช่าที่ซึ่งพ่อของฉันได้เช่าไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ครอบครัวของฉันอยู่ในช่วงที่ต้องเก็บหอมรอมริบ พ่อของฉันจึงเช่าบ้านที่ถูกมาก ๆ ออกจากชานเมืองเล็กน้อย แต่พอมาถึงแล้วก็เห็นสายตาจากคนรอบข้างที่มองมายังพวกเรา  แล้วก็เหลือบไปมองยังบ้านที่เราจะมาอยู่พร้อมกันอย่างน่าตกใจ

และเรื่องน่าขนลุกก็เกิดขึ้นในเวลาตี 2 มีเสียงเหมือนมีอะไรลาก บวกกับเสียงเคาะประตูจากห้องถัดจากห้องฉัน  ซึ่งฉันคิดว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะห้องนั้นมันปิดตายไปแล้วนี่ แล้วเสียงนั่นมันอะไรกัน ฉันจึงลุกออกจากห้องเพื่อหันไปมองยังห้องนั้น แล้วภาพตรงหน้ามันยิ่งทำให้ฉันใจสั่นขึ้นไปอีก สิ่งที่เห็นคือไม้เก่า ๆ ที่ติดกับประตูมันหายไป เหลือเพียงประตูสีแดงฉานเห็นได้ชัด ถึงแม้จะมืดแล้วก็ตาม

ด้วยความเป็นเด็กนั้น ฉันก็เลยเดินย่างก้าวไปช้า ๆ อีกใจหนึ่งก็กลัว อีกใจก็อยากรู้อยากเห็น ตอนแรกคิดว่าประตูน่าจะล็อค แต่ไม่เลย มันกลับเปิดได้อย่างง่ายดาย สิ่งที่ฉันเห็นคือภายในห้องดูทรุดโทรมมาก มีเปียโนใหญ่พัง ๆ ตั้งไว้กลางห้อง ฉันจึงสำรวจไปได้พักหนึ่ง จนได้เจอสมุดไดอารี่ที่โต๊ะฝุ่นเต็มไปหมด ฉันลองเปิดอ่านแล้วพบว่า เจ้าของเธอเป็นผู้หญิงสาว ที่ชอบการเต้นบัลเล่ต์เป็นชีวิตจิตใจ

แต่ยังไม่ได้ทันอ่านก็ได้กลิ่นเหม็นบางอย่างโชยมา คือแบบว่า มันเหม็นมาก จนฉันทนไม่ไหว และอยู่ดี ๆ ฉันก็ขยับตัวไม่ได้ ขาอ่อนแรงจนต้องพิงกำแพงทรุดนั่งลง จนกระทั่งสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันทำให้ฉันกรีดร้องไม่ออก สิ่งที่ฉันเห็นคือผู้หญิงรูปร่างสูง สวมชุดบัลเล่ต์ใบหน้าขาวซีด แล้วเธอก็เริ่มโชว์เต้นบัลเล่ต์ให้ฉันดู ซึ่งตอนนั้นสติฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว และสุดท้ายหญิงคนนั้นก็ทำการแอ่นหลังโก่ง ทำให้ลำตัวอ่อนจนหน้าท้องฉีกขาด จนเห็นลำไส้และเครื่องในหล่นลงมาอย่างน่าอนาถ ฉันเห็นแล้วก็กรีดร้องไม่ออก จนฉันตาค้างและสลบไป

จนรุ่งเช้าพ่อกับแม่มาเจอฉันนอนหมดสติอยู่ในห้องนี้ แล้วอุ้มฉันลงมานอนบนโซฟาด้านล่าง ถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นฉันไม่สามารถพูดอะไรได้ ฉันกลัวจนตัวสั่น สักพักมีนักบวชท่านหนึ่งเคาะประตูที่หน้าบ้าน พ่อของฉันเดินไปเปิดประตู แล้วเห็นท่านนักบวชถือเครื่องรางมา แล้วเห็นฉันกำลังนอนตัวสั่นอยู่ นักบวชบอกว่าเขามาช้าไป แล้วพ่อก็ถามไปว่าท่านนักบวชพูดอะไร ท่านนักบวชจึงตอบกลับว่า เพิ่งรู้ข่าวมาว่ามีคนจะมาพักที่บ้านหลังนี้ นักบวชจึงรีบมาที่นี่แต่ก็สายไปแล้ว โดยเขาอธิบายว่าเขาจะเอาเครื่องรางมาให้พวกเรา แต่เขาเพิ่งรู้ข่าวมาเมื่อเช้านี้ เพราะบ้านหลังนี้เคยมีหญิงคนหนึ่งเคยมาเช่าอยู่ที่นี่ เพื่อมาซ้อมเต้นบัลเล่ต์ไปประกวด แต่ในระหว่างที่เธอซ้อมอยู่ในห้อง ขาของเธอได้พันกัน แล้วเผลอล้มออกจากหน้าต่างหล่นลงมา จนศพไม่น่าดูมากนัก พอนักบวชพูดขอโทษเสร็จแล้วอวยพรให้พวกเราโชคดี พ่อแม่พาฉันบินกลับมาที่บ้าน ให้นอนพักคอยดูแลฉัน จนกว่าจะหายก็หลายวัน และนี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับประตูแดงน่าสยองขวัญบานนั้น

***หมายเหตุ ภาพเป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น ถึงจะไม่เหมือนที่เล่าไว้ข้างต้น นำมาเพื่อสื่อให้ใกล้เคียงกับเรื่องราวมากที่สุด

เครดิตภาพ : ภาพปก / 1 / 2 / 3 / 4 / 5