อื่นๆ
ประสบการณ์ Part-time ร้านโดนัท!! EP.2จ้า
สวัสดีค่ะ โคโค่กลับมาอีกแล้ว มาเล่าประสบการณ์ทำงาน Part time ของโค่เอง ที่ Mister Donut ค่า มาต่อกันที่ EP.2 เลยเนอะ จะมาเล่าทั้งเรื่องที่ยิ้มและเรื่องที่มีน้ำตานะจ๊ะ ฮ่าๆ ใครยังไม่ได้อ่าน EP.1 ย้อนไปอ่านกันได้นะคะ ^^
// รูปภาพโดยผู้เขียน
ประสบการณ์ชวนยิ้ม
บางเรื่องก็เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆน้า แต่มันเป็นเรื่องที่เรายังจำได้และยิ้มเวลานึกถึง..
- เรื่องแรก ตอนนั้นของที่สาขาเราหมด พี่เขาเลยติดต่อกับอีกสาขาแล้วให้เราไปเอาของให้ เราก็ไปเอา ตอนแรกบอกแคชเชียร์ แล้วเขาก็ให้เราเข้าครัวไปบอกพี่อีกคน พอเข้าไปทุกคนในครัวก็หันมามองเราแบบงงๆ จำได้ว่ามีคนหนึ่งในครัวน่ารักมากก ขาว สูง ดูดี คือเข้าไปในครัวแล้วสะดุดตาเลยอะ ฮ่าๆ ก็มองหน้าเขานิดนึง แล้วหันไปบอกพี่ที่ดูเหมือน manager ว่ามาเอาของจากสาขาxx ค่ะ เขาก็หยิบมาให้ เราก็ขอบคุณแล้วก็เดินออก ตอนเดินออกพี่เขาก็ออกแนวล้อเสียงเราว่า ขอบคุณค่ะ แล้วก็บอกว่าน่ารักเนอะ คือเราก็ยิ้มเขินมากตอนนั้น อยากจะมาทำสาขานี้เลย ฮ่าๆ หยอก
- นานๆที(นานมากกก) จะมีชาวต่างชาติเข้ามาซื้อโดนัท (ปกติปลื้มชาวต่างชาติอยู่แล้วน้า ><) แล้วเขาก็มาซื้อ คือรู้สึกดีที่ได้ใช้ภาษาอังกฤษคุยว่าแบบ eat here or take home บอกโปรโมชันให้เขา เขาก็บอกว่าจะนั่งทานที่ร้าน คิดเงินเสร็จเขาก็พูดขอบคุณ (น่ารัก..) ฮ่าๆ แล้วพอทานเสร็จ ตอนนั้นเราก้มไปเช็ดตู้เย็น พอเงยขึ้นมาเข้าก็กำลังเดินออกจากร้าน แต่เขาก็หันกลับมา ซึ่งก็เป็นจังหวะที่เรามองเขาอยู่พอดี แล้วเขาก็โบกมือบ๊ายบายให้เราด้วย เขินเลย >< < li>
- วันทำงานวันสุดท้าย พี่เขาก็พาไปเลี้ยงชาบู กับเพื่อนๆคนอื่นที่มาทำช่วงปิดเทอมเหมือนกัน พอนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาก็ใจหายนิดนึง ที่จะไม่ได้แต่งยูนิฟอร์มนี้ ไม่ได้เจอพี่ๆเพื่อนๆในร้าน ที่คอยช่วยเหลือและให้คำแนะนำเราหลายๆเรื่อง
Advertisement
Advertisement
// รูปภาพโดยผู้เขียน
ประสบการณ์มีน้ำตา T-T
- คือปกติร้านแบบนี้ก็จะมีพวกโปรโมชันจากพาร์ทเนอร์ต่างๆ ที่ให้เราเอาแต้มมาแลกหรืออะไรแบบนี้อะเนอะ น่าจะคุ้นๆกันอยู่ แล้วทีนี้มีโปรโมชันอันหนึ่ง ซึ่งเราหาไม่เจอว่าต้องกดเข้าหัวข้อไหนในเครื่องแคชเชียร์ (แต่เราก็เคยถามพี่ในร้านมาแล้วครั้งหนึ่ง ก็ค่อนข้างนานมาแล้ว เอาง่ายๆคือไม่ค่อยมีคนใช้โปรนี้ เราก็จำไม่ได้) ทีนี้เราก็หาไม่เจอ ลูกค้าคนอื่นๆก็เริ่มมาต่อแถวรอคิดเงินเยอะขึ้น เราก็เริ่มลน จนไปเรียกพี่มาช่วย พี่เขาก็ช่วยหาสักพักถึงเจอ แต่พี่ manager ก็ตำหนิเราว่าก็เคยสอนแล้วไม่ใช่หรอ คือเราก็รู้แหละว่าเป็นความผิดเราเอง แต่ตอนนั้นคืออารมณ์มันลนๆอยู่ บวกกับถูกกดดันด้วยสายตาลูกค้าที่รอคิวด้วย น้ำตาก็เลยไหล ฮ่าๆ พอวันนี้นึกย้อนไปแล้วก็ตลกนะ เพราะมีลูกค้ามาช่วยปลอบด้วยอะ ฮ่าๆ
- อันนี้คือเรื่องที่เราถูกกดดันในทุกๆวัน อย่างที่บอกใน EP.1 ว่าเราได้รับหน้าที่มาเปิดร้าน ก็ต้องเปิดหน้าร้านให้ทันเวลา คือต้องทำความสะอาดเรียบร้อย จัดหน้าร้าน ขึ้นป้ายเสร็จ ทีนี้ปัญหาคือปกติเราทำอะไรไม่ค่อยเร็วมากอะ แต่เราเน้นเรียบร้อยอะ มันก็จะช้าหน่อย แต่พี่เขาอยากให้เราเสร็จไวและเรียบร้อยด้วย ซึ่งเราก็พยายามแล้วนะ ฮืออ คือเปิดร้านทันนะ แต่มันก็จะพอดีๆอะ ซึ่งเราควรจะเปิดก่อนสักพักอะ แล้วบางทีพี่เขาจะเปรียบเทียบเรากับน้องคนก่อนที่ออกไปว่าทำเร็วแบบนี้ ซึ่งก็ทำให้เรารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่ว่ามีเรื่องแบบนี้เยอะนะ ในร้านจะมีพี่คนนึงในร้านที่ค่อนข้างเคร่งหน่อย แต่ถ้าไม่ใช่ช่วงเวลารีบๆ พี่เขาก็น่ารักนะ
Advertisement
Advertisement
ประมาณนี้แหละค่ะ แค่อยากจะบอกว่างาน Part time ก็เป็นอีกก้าวนึงที่ช่วยให้เราโตขึ้นนะ ได้เจอผู้คนหลายๆแบบ จัดการปัญหาต่างๆ มีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ค่อยดีในช่วงเวลานั้น แต่ทั้งหมดเมื่อเรามองกลับไป ก็จะเป็นบทเรียนและเป็นประสบการณ์ให้เราจนเป็นเราได้ในวันนี้ค่ะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ ^^
ขายเอง ทำเอง ซื้อเอง ฮ่าๆ
// รูปภาพโดยผู้เขียน
สวัสดีค่ะ คุณนักอ่านทุกท่าน.. โคโค่เพิ่งเริ่มลองเขียนบทความที่นี่เป็นที่แรกเลย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค
ความคิดเห็น
