ผักและผลไม้ปลูกเองจากสวนคุณยาย

คุณผู้อ่านชอบทานทุเรียนไหมคะ ส่วนใหญ่แล้วมักจะได้คำตอบว่า ชอบ ชอบมาก ชอบมากที่สุด คนไทยน้อยคนที่จะปฏิเสธทุเรียน เพราะเป็นผลไม้ที่เนื้อเนียนสีเหลืองทอง รสชาติหอมหวานมันอร่อย ทานแล้วอยากทานอีก สนนราคาตามตลาดตอนนี้ ถ้าเป็นหมอนทองกิโลกรัมละ 150-160 บาท ชั่งทั้งเปลือกนะคะ ราคาระดับนี้ฉันจะยอมสละเงินซื้อทานค่ะ ทานคนเดียวหมดทั้งลูกไม่แบ่งใครเลยค่ะ เดี๋ยวนี้มีหลายจังหวัดที่ปลูกทุเรียน แทบจะปลูกกันทั่วประเทศแล้ว ฉันเคยทานทุเรียนระยองพันธุ์หมอนทอง รสชาติอร่อยพอทานได้ แล้วก็เคยทานทุเรียนหมอนทองจากจังหวัดยะลา ถึงจะสู้ระยองไม่ได้ แต่ก็ได้รสชาติทุเรียนนั่นเองค่ะ

แต่ก่อนนี้ ที่บ้านฉันก็เป็นสวนทุเรียนนะคะ ถึงแม้จะเป็นสวนขนาดไม่ใหญ่ไม่โต แต่คุณยายฉันทำสวนเก่ง ปลูกอะไรก็ได้ผลผลิตดี สวนของคุณยายเป็นสวนผสม ปลูกผลไม้อย่างละนิดอย่างละหน่อย พอดูแลไหว คุณยายฉันเป็นผู้ประกอบการที่ฉลาดมากค่ะ ปลูกผลผลิตที่ตลาดต้องการ อะไรที่มีคนรับซื้อคุณยายลงปลูกในสวนรอไว้เลยค่ะ ประเภทที่ซื้อง่ายขายคล่อง เวลาผลผลิตออกมาใกล้จะเก็บเกี่ยว คุณยายฉันรีบติดต่อผู้ซื้อล่วงหน้า แจ้งจำนวน ตกลงราคา พอถึงเวลาเก็บเกี่ยว ผลผลิตจากสวนของคุณยายก็มีผู้มารับถึงสวนค่ะ เป็นไงคะคุณยายของฉันหัวการค้าไหมคะ

อีกสวนอยู่ 2 ฝั่งข้างทางรถไฟ คุณยายปลูกผักชะอม ผักกระถิน เป็นแนวยาวริมสวน รวมความยาวสักครึ่งกิโลเมตรได้ค่ะ เก็บผักกันวันเว้นวันเลยทีเดียว เพราะทั้งชะอมกระถินนี่แตกยอดอ่อนเร็วมากยิ่งตัดยิ่งแตก เลยเก็บกันเพลินค่ะ มีรายได้เข้ากระเป๋าคุณยายแทบทุกวัน ในสวนฝั่งนี้คุณยายปลูกต้นส้ม ต้นมะกรูด ต้นมะนาว เอาไว้ตัดกิ่งพันธุ์ขายค่ะ โดยที่ผู้ซื้อเขาจะสั่งล่วงหน้ากันเป็น 100 กิ่ง พอถึงวันที่ปริมาณและความยาวของรากงอกใช้ได้ ก็นัดวันตัดนัดวันรับกันค่ะ คุณยายมีลูกค้าเจ้าประจำอยู่ เป็นคนรับกิ่งพันธุ์ไปส่งต่อ จะเรียกว่ายี่ปั๊วก็ได้นะคะ เวลาตัดแล้วก็ต้องช่วยกันขนไปส่งเขา ฉันตอนนั้นก็โตพอใช้งานได้ ก็ได้ไปช่วยคุณยายขนกิ่งส้มกิ่งมะกรูดไปส่งเขาค่ะ กิ่งพวกนี้มีหนามแหลมยาวมากค่ะ ฉันต้องคอยระวังเวลาหยิบจับไม่ให้มันตำมือ ไม่งั้นปวดไปนาน คุณยายใช้วิธีมัดรวมกันมัดละหลายกิ่งเวลาขนใช้ไม้คานเสียบหัวเสียบท้ายแล้วหาบกันไป ฉันช่วยด้วย 1 หาบค่ะ แต่พวกผู้ใหญ่จะขนหัวท้ายหลาย ๆ มัด ตามกำลังที่จะขนกันไหว และขนหมดในเที่ยวเดียว พอไปถึงจุดหมายคนซื้อก็นับของและจ่ายเงินค่ะ คุณยายฉันก็รับทรัพย์สำหรับผลผลิตชนิดกิ่งพันธุ์

คุณยายยังมีสวนอยู่อีกฝั่งของทางรถไฟ ฝั่งนี้ปลูกมะพร้าวเป็นส่วนใหญ่ คุณยายจะขายทั้งมะพร้าวอ่อน และมะพร้าวห้าว มะพร้าวอ่อนคุณยายก็จะเผาขาย เนื้อจะนุ่มรสชาติน้ำจะหอมหวานขึ้นค่ะ เวลาเก็บมะพร้าวคุณยายจะขึ้นเก็บด้วยตัวเองค่ะ ต้นมะพร้าวนี่สูงเป็นสิบเมตรนะคะ ต้องชำนาญและแข็งแรงจริง ๆ ถึงขึ้นได้ อุปกรณ์มีเพียงปลอกทำจากเชือกกล้วยแห้งมัดไขว้ไปมารวมกันหลายทบชุบน้ำให้นุ่ม แล้วสวมขาค่อย ๆ ใช้มือโอบลำต้นยึดให้มั่นแล้วดึงตัวเองกระเถิบขาขึ้นไปโดยใช้ปลอกคอยยึดลำต้นไม้ให้ตัวรูดลงมาค่ะ ขึ้นไปจนถึงยอด แล้วค่อยบิดลูกให้หล่นลงมา นี่คือวิธีขึ้นมะพร้าวของชาวสวนขนานแท้และดั้งเดิมค่ะ

ฉันคิดว่าตัวเองโชคดีค่ะที่ได้มีคุณยายเป็นชาวสวน ฉันจึงได้อยู่กับธรรมชาติ ได้รู้จักและเข้าใจในคุณค่าของธรรมชาติอย่างแท้จริง รู้จักการรอคอยไม่รีบร้อนไม่เร่งรัด ไม่ใช้สารเคมีไม่สร้างมลภาวะ ธรรมชาติตอบแทนเรากลับมาด้วยการให้เรามีอยู่มีกิน ให้มีที่อยู่อาศัยและเติบโต แต่พอครอบครัวเราย้ายที่อยู่ คุณยายก็ขายที่สวนให้ญาติไปค่ะ เพื่อจะได้ไม่ต้องปล่อยให้กลายเป็นสวนรก และไม่ต้องมีห่วงกังวล คุณยายฉันทำถูกต้องที่สุดค่ะ เขียนมาถึงตรงนี้ขอบอกว่าเขียนด้วยความภูมิใจที่ตัวเองได้เป็นหลานชาวสวนเป็นหลานของคุณยาย ขอบคุณที่ติดตาม แล้วพบกันใหม่ค่ะ

**ภาพทุกภาพถ่ายโดยนักเขียน

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !