ผีหมา

ผู้เฒ่าผู้แก่ต่างห้ามปรามเชิงหลอกให้กลัวผีซะงั้น​ คนโบราณหรือคนเฒ่าคนแก่สมัยก่อน​ มักจะเตือนลูกเตือนหลานอยู่เสมอ​ ไม่ให้ใครออกนอกบ้านยามค่ำคืนดึกดื่น​ เพราะมีผีดุคอยหลอกหลอนคนที่ไม่ชอบอยู่กับบ้าน​

คุณยายของผมก็เช่นกัน​ แกบอกกับลูกกับหลานไว้ชัดเจน​ แต่มีกฎที่ใดฉันใด​ ที่นั่นย่อมมีคนแหกกฎฉันนั้น​ ผมและเหล่าเดอะแก๊งค์นั่นเอง​ คุณยายห้ามปรามอะไรเป็นต้องพากันไปพิสูจน์เสียทุกเรื่อง​ แม้ว่าหลาย​ ๆ​ ครั้ง​ จะถูกคุณยายตีก้นด้วยไม้หวายบ่อย​ ๆ​​ ความหลาบจำไม่เคยมีอยู่ในหัวของพวกผมเสียที

ผมและเหล่าแก๊งค์​ ก็คือเหล่าหลาน​ ๆ​ ตัวแสบ​ 3​ คน​ นั่นเอง​ หน่อย​ นิ่ม​ หนุ่ม​ ชื่อเล่นตั้งได้คล้องจองกันตามอักษร​ น.หนู​ พวกเรามีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน​ หัวโจกคือ​ ผมเอง​ ชื่อหน่อย​ เป็นพี่ใหญ่แต่ตัวเล็กกว่าเพื่อน​

จุดหมายปลายของพวกเรา​ คือ​ วัด​ ซึ่งอยู่ห่างออกไปราว​ 300​ เมตร​ ที่วัดมีหนังกลางแปลงมาฉาย​ พวกเราตื่นตาตื่นใจมาก​ พวกเราเดินเท้าไปตามถนนลูกรัง​ สองฝากทางขนาบไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่สลับกับบ้านเรือน​ ต้นไม้ใหญ่ในความมืดช่างน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก​ ตอนนั้นยังเป็นช่วงหัวค่ำ​ จึงยังพอมีผู้คนเดินทางไปมาอยู่บ้าง

ขอบคุณภาพจาก​ DarkWorkX จาก​ Pixabay.com

พวกเราได้ดูหนังกลางแปลงสมใจอยาก​ มีผู้คนมานั่งดูกันมากมาย​ พอเริ่มดึกจึงค่อยทะยอยกับบ้านกันบ้าง​ พวกเรายังคงนั่งดูอยู่อย่างนั้น​ โดยไม่มีทีท่าว่าจะมีใครอยากกลับบ้าน​สักที​ ความง่วงนอนเริ่มมาแทรกความสนุกเพลินมากขึ้น​ มองดูผู้คนรอบๆ​ หายกันไปหมดแล้ว​ คนฉายนั่งยังนั่งหลับ​ มันคงดึกพอดู

ขอบคุณภาพจาก​ KoalaParkLaundromat จาก​ Pixabay.com

ผมนำทีมน้อง​ ๆ​ เดินเท้ากลับบ้านยังเส้นทางเดิม​ ออกจากตัววัดไปไม่ไกลนัก​ พวกเราต่างได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินตามมาด้วย​ ผมไม่ได้หันไปมองเจ้าของเสียงนั้น​ แต่รู้สึกใจชื้นขึ้นนิดหน่อย​ ที่รู้สึกมีเพื่อนในการเดินเพิ่มขึ้นมาอีก​ นิ่มเป็นคนเดียวที่หันกลับไปมอง​ นิ่มกรีดร้องเสียงหลง​ ตัวสั่น​ และพูดว่า​ ผีหลอก​ ๆ​ ๆ​ ผมและหนุ่มช่วยกันพยุงแขนของนิ่มไว้คนละข้าง​ ดูเหมือนขาของนิ่มจะอ่อนแรงไปเฉยๆ​ ผมสงสารน้องมาก​ จึงเร่งเดินเร็วขึ้น​หมายให้ถึงบ้านไว​ ๆ​ แต่เสียงนั้นก็ยังไม่หายไป​ แม้ผมกับหนุ่มจะทำใจกล้าหันกลับไปมองเป็นระยะ​ พวกผมก็ไม่เห็นอะไร​ ทั้งที่เสียงนั้นก็ยังได้ยินกันอยู่ทุกคน​

ขอบคุณภาพจาก​ ambroo จาก​ Pixabay.com

ใกล้จะถึงบ้านไม่กี่สิบเมตร​ ต้นไม้น้อยใหญ่ข้างทางเดิน​ ต่างพากันพริ้วไหวแรงขึ้นคล้ายมีคนกำลังขย่ม​ ความกลัวของพวกเราพุ่งปรี๊ดถึงขีดสุด​ พวกเราซอยฝีเท้าสุดแรงเกิดจนถึงบ้าน​ คุณยายตะโกนลั่นมาจากข้างบนบ้าน​ "เป็นไงล่ะ​ ยายพูดยายบอกไม่เชื่อ"

พวกเราคลายความกลัวได้บ้างเมื่อได้ยินเสียงของคุณยาย​ แกไม่ตีก้นพวกเราเหมือนเคย​ แกโอบกอดและปลอบขวัญจนพวกเราหลับไป

นิ่มเล่าว่า​ เธอได้หันหลังไปมองตามเสียงนั้น​ สิ่งที่ปรากฎอยู่คือ​ หมาไทยสีดำ​ตัวใหญ่นัยน์ตาแดงสด​ มันแยกเขี้ยวน้ำลายเยิ้มจนหยดลงกับพื้นหญ้า​ มีเสียงขู่คำรามด้วย​ เธอจ้องมองมันอยู่ชั่วพริบตา​ จู่​ ๆ​ มันก็กระโจนใส่ตัวเธอ​ จนเธอต้องกรีดร้องลั่น​ ตกใจสุดขีด​ แขนขาเก้าไม่ออกโดยอัตโนมัติ​ เธอรู้สึกตัวอีกที​ ก็ตอนที่อยู่ในอ้อมกอดของคุณยายนั่นแหละ​

ขอบคุณภาพจาก​ Chiemsee2016 จาก​ Pixabay.com

จำไว้นะครับ​ การตักเตือนของผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน​ จริง​ ๆ​ ไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งที่มองไม่เห็นหรอกนะครับ​ ท่านไม่อยากให้พวกเราต้องประสบกับอันตรายต่าง​ ๆ​ ในยามค่ำคืน​ เพราะยามค่ำคืนเป็นช่วงเวลาที่เกิดเหตุเกิดภัยมากที่สุด​ ส่วนพวกผมที่เจอผี​ เป็นเพียงผลพลอยได้ที่น่าจนจำไปตลอดชีวิต

ขอบคุณภาพปก​ DanielaJakob จาก​ Pixabay.com