ฝึกใจ.. ให้ทาน.. ทำบุญ​วันพระ...

      มนุษย์​เป็นสัตว์​โลกที่ติดสุข และแสวงหาวิธีหาความสุข​ใส่ตัวในรูปแบบต่าง ๆ กันไป  ไม่ว่าจะเป็นการเสาะหาสิ่งของนอกกายมาปรนเปรอตนเอง ด้วยการประดับตกแต่งร่างกายด้วยของสวยงามเช่น เสื้อผ้า อาภรณ์​ เครื่องประดับ ของใช้ที่จำเป็นในการรักษาหน้าตารูปลักษณ์​ภายนอกให้ดูดี  โดยที่จำนวนเงินในกระเป๋าสตางค์​ ไม่มีต้องกู้หนี้ยืมสินมาก็ยอม....

      ครั้นได้สิ่งของต่าง ๆ มาก็จะเกิดความสุข​ปิติเกิดขึ้น​ใน​ชีวิต​ ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง  เมื่อเวลาผ่านไปสักพักก็เหลือบไปเห็นสิ่งของที่อยากได้เพิ่มอีก ก็เกิดความทุกข์​ขึ้นมา  หาทางที่จะได้ของเหล่านั้นมาปรนเปรอความสุข​ต่อไปอีก และเมื่อได้ก็สุข ผ่านไปก็ทุกข์​อีก  ครั้งแล้วครั้งเล่า​ วนเวียนเป็นวัฏจักร​ สอนเราอยู่เนือง ๆ  แล้วแต่ว่าใครจะคิดได้  ระลึกรู้สึกตัว​ว่า นี่ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์​  ทว่าเป็นหนทางแห่งกิเลส ที่ไม่มีวันจบสิ้นหากไม่สามารถตัดวงจรนี้ไปได้...

       จุดเริ่มต้นของการไปทำบุญในวันพระของผมกับภรรยาเริ่มเมื่อตอนสมัยผมทำงานอยู่เรือนจำกลางกำแพงเพชร​ หลังจากที่ได้สมัครอุปสมบทเพื่ออุทิศเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว​รัชกาล​ที่ 9 ที่ทรงเสด็จสวรรคตครบ 50 วัน ที่วัดคูยางพระอารามหลวง​  ครอบครัว​ผมก็ได้มาทำบุญ​ที่วัดคูยาง ใส่บาตรที่วัด  แล้วสังเกต​เห็นว่าที่วัดมีการทำบุญ​ในวันพระตอนเช้า​เป็นประจำจึงมีความคิดว่า อยากจะมาทำบุญ​ที่วัดในตอนเช้าบ้าง.. ก่อนไปทำงานก็น่าจะได้   ยิ่งถ้าเป็นวันพระที่ตรงกับวันเสาร์​อาทิตย์​ก็จะสามารถ​มาทำบุญ​ได้สะดวก  ไม่ต้องเร่งรีบอะไร.... 

        และทำให้ผมกับภรรยา ใช้ช่วงเวลาวันหยุด​ ไปทำบุญในวันพระเป็นประจำเพื่อเป็นการทำทาน  รักษาศีลในวันที่เป็นมงคล และมีความสุข​ทุกครั้งที่กลับจากทำบุญ​และมีความสุข​ที่ได้กลับมา​ระลึกถึงอยู่เสมอ

..... ในตอนเช้าที่เราจะไปทำบุญ​ก็ต้องเตรียมหุงข้าวเพื่อจะนำไปใส่บาตรเช้าที่เจ้าพนักงาน​ของวัดนำมาวางเรียงไว้บนโต๊ะ​ให้ผู้ที่มาทำบุญ​ได้ตักบาตรโดยสะดวก... พร้อมกับต้องไปซื้อกับข้าว ขนม ผลไม้ที่ตลาดมาถวายพระ  รวมทั้งต้องซื้อดอกไม้กำมาถวายพระพุทธซึ่งเป็นพระประธานด้วย... 

      เมื่อมาถึงวัดก็จัดกับข้าว ขนม ผลไม้ใส่จาน และใส่ถาดไปวางรวมทั้งน้ำขวดไปวางบนหน้าอาสนะเตรียมถวายพระสงฆ์ นำข้าวสุก ไปตักใส่บาตรจากนั้นก็นำดอกไม้​ธูปเทียนไปจุดบูชาที่หน้าพระพุทธรูป​องค์​ประธานบนศาลา  เสร็จแล้วก็มานั่งรอพระเดินทางมายังที่ศาลาประกอบพิธี  บางวัดก็รอพร้อมกันญาติธรรมเรียบร้อยก็ตีระฆังเพื่อเป็นสัญญานให้พระทราบว่าผู้มาทำบุญ​พร้อมแล้ว  เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา... 

       เมื่อพระสง์มาถึงแล้ว ท่านก็กราบพระประธาน เสร็จแล้วมัคนายกก็นำไหว้พระอาราธนาศีล​ เมื่อพระให้ศีลเสร็จแล้วก็เริ่มสวดถวายพรพระ เริ่มจากอิติปิโส... พาหุงมหากา จนสวดจบ  จากนั้นมัคนายกก็นำถวายข้าวพระพุทธ  และถวายภัตตาหาร​แด่พระสงฆ์ ... 

     เมื่อพระสงฆ์รับถวายภัตตาหาร​แล้วก็เริ่มฉันข้าว ไปจนอิ่มเสร็จ ก็สัมโมทนียกถากล่าวความคำสอนอันเป็นหลักของพระพุทธศาสนา​ พอสมควรแก่เวลาก็ให้เตรียมกรวดน้ำรับพร  เริ่มจากยะถาวริวหา.... ไปจนถึงสัพพีตีโย... 

      ว่ากันว่า ยะถาให้ผี.. สัพพีให้คนเมื่อพระเริ่มยะถาแล้วก็ให้ผู้ทำบุญ​รินน้ำในแก้วลงภาชนะรองรับให้เป็นสายอย่าขาด จนถึงคำว่า จันโทปณรโสยะถา มนิโชติ​รโสยะถา... ก็ให้รินน้ำจนหมดแก้ว  แล้วพนมมือรับพรจากพระตั้งแต่คำว่า.. สัพพีตีโยเป็นต้นไป จนจบ ภะวะตุสัพมังคะลังรักขันตุสัพพะเทวตะ สัพพะพุทธา ธรรมา สังฆานุภาเวนะ สัทธาโสตถิ​ภะวันตุเต... เป็นอันจบบทสวดให้พร

      หากจะมีข่าวประกาศขอความร่วมมือหรือทำบุญอะไรมัคนายกก็จะใช้เวลาช่วงนี้ประชาสัมพันธ์​ และหากไม่มีอะไรก็ถือว่าเสร็จสิ้นกระบวนการทำบุญถวายทานวันพระรักษาศีลแต่เพียงนี้  มัคนายกก็จะนำกราบพระก่อนกลับ อรหังสัมมาสัมพุทธ​โธ จนกระทั่งสุปฏิปันโน... เสร็จสิ้น  หิ้วตะกร้าทำบุญ​กลับบ้านได้อย่างสบายใจ

      นับจากกำแพงเพชร  ผ่านสวรรคโลก​ มาจนถึง จังหวัด​น่าน ก็เป็นเวลาหลายปีที่ผมกับภรรยาได้ไปทำบุญ​ในวันพระเป็นประจำ  แม้อายุอานามผมเองจะยังไม่มากนัก เมื่อเทียบกับพ่อแก่แม่อุ้ยที่ไปทำบุญ​ แต่ความรู้สึกอิ่มเอมใจก็บังเกิดขึ้นเสมอเมื่อได้รำลึกนึกถึงบุญที่ได้กระทำทุกครั้งไป...