พรหมลิขิตนำพากับจุดเริ่มต้นและเรื่องราวแสนซนของน้อง(กัด)ต่าย

น่ารักขนพอง หูตั้ง ตาดำ กระโดดไปมา คือลักษณนาม ของหญิงสาวที่ผมไปเจอเข้าในบ้านของญาติที่อาศัยอยู่ละแวกเดียวกัน

ด้วยความรักสัตว์เป็นทุนเดิม ประกอบกับไม่เคยเลี้ยงกระต่ายมาก่อน จากปากคำของแม่ที่ไปเยี่ยมญาติทางฝั่งตัวเองหลังจากไม่ได้ไปมาหาสู่กันสักพัก แม่มาเล่าให้ฟังว่า ที่บ้านนั้นมีสัตว์เลี้ยงตัวน้อย ๆ รอคอยการไปเยี่ยมของผมอยู่

เพียงได้ฟังสิ่งที่แม่พูด ใจผมก็ยินดีปรีดาปรารถนาอยากเห็นสิ่งที่แม่พูดนัก ไม่รอช้าผมปรึกษากับแม่หารือนัดวันไปเจอญาติอีกครั้ง ใช้เวลาไม่นานเราทั้งสองก็ตกลงกันได้ว่าวันนั้นคืออาทิตย์หน้า

เมื่อถึงวันเดินทางผมแอบตื่นเต้นเล็กน้อยคาดหวังจะได้เจอน้องกระต่ายแสนน่ารัก แต่ผิดคาดสิ่งที่ผมเห็นกลับสร้างความร้าวฉานในจิตใจ เจ็บปวดรวดร้าวกว่าเกินกว่าจะบรรยายความรู้สึกได้ทั้งหมด

กรงขังแสนเล็ก อบอวลไปด้วยกลิ่นขับถ่าย ซ้ำร้ายซากสัตว์ที่ดูแน่นิ่งและเป็นกระต่ายอีกตัวนอนไม่ขยับอยู่บนถาดใส่อาหารซึ่งมีตะไคร้ขึ้นบนแท่นน้ำดื่มที่วางอยู่ใกล้ ๆ

แม้นิสัยรักสะอาดจะกระทำอยู่ไม่เว้นวัน แต่การขับถ่ายดันไม่เจาะจง ทิ้งกลุ่มก้อนกลมไร้กลิ่นหลายเม็ดไว้รอบบ้าน

ครั้นนึกว่าการเลี้ยงกระต่ายจะมีแค่ความลำบากที่เพิ่มขึ้นในชีวิตประจำวัน แต่ในมุมตรงกันข้ามผมกับเห็นและประจักษ์กับตาตัวเองว่าเรื่องนี้ก็มีประโยชน์เช่นเดียวกัน

มูลกระต่ายที่ขับออกมาช่วยสร้างความงามของสวนรอบบ้านได้เป็นอย่างดี จากการค้นคว้าบนสื่อความรู้ต่าง ๆ ผนวกกับลงมือปฏิบัติจริง ผมกล้าพูดได้เลยว่า ไม่เสียค่าอาหารที่ซื้อมาแน่นอน

ถึงความดีจะมีแต่ความสามารถในการแทะข้าวของเครื่องใช้ในบ้านกลับโดดเด่นเกินหน้าตา ลบผลของการกระทำจนแม่แทบจะไล่ผมและสาวหูตั้งออกนอกบ้าน ไม่วายเล่นคำแอบจิกสาวขนปุยเปลี่ยนชื่อ น้องกระต่ายเป็นน้อง(กัด)ต่ายไปแทนอีก