อื่นๆ

มาจากไหน ให้กลับไปที่นั่น

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
มาจากไหน ให้กลับไปที่นั่น

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ในจังหวัดทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ชาวบ้านส่วนใหญ่มักจะปลูกผักพอค่ำแต่ละคนก็จะกลับเข้าบ้านพักผ่อนกัน  ในวันหนึ่งยามโพล้เพล้  เด็กนักเรียนหญิงกลุ่มนึงได้นัดกันไปทำรายงานบ้านเพื่อน และรีบทำให้เสร็จเนื่องจากครบกำหนดส่งรายงานในวันรุ่งขึ้น ทำให้วันนั้นต้องกลับบ้านกันช้ากว่าปกติ เมื่อทำรายงานเสร็จ ไข่กับนิ้ง ซึ่งบ้านอยู่ทางเดียวกันจึงขอตัวกลับบ้าน โดยทางผ่านกลับบ้านนั้นต้องผ่านวัดด้านป่าช้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เนื่องจากเป็นทางเดียวจะกลับซึ่งปรกติเด็กหญิงทั้งสองจะกลับบ้านก่อนค่ำเสมอ ซึ่งวันนี้ก็ทำให้เจอเรื่องที่เป็นความทรงจำตลอดชีวิต

เวลาประมาณ 2 ทุ่ม นิ้งเป็นคนขี่มอเตอร์ไซต์ โดยให้ไข่นั่งซ้อนท้าย เพื่อกลับบ้านระหว่างที่ผ่านโค้งหน้าวัด รถมอเตอร์ไซต์ที่ขี่มาเกิดเครื่องดับลงโดยไม่ทราบสาเหตุ และบริเวณนั้นทั้งเงียบและมืด มีเพียงเสียงจักจั่นกรีดร้อง หมาเห่าดัง เด็กหญิงทั้งสองพยายามสตาร์ทรถใหม่เพื่อจะได้รีบกลับบ้าน ผ่านไปชั่วครู่รถก็สามารถสตาร์ทขึ้นมาได้ นิ้งจึงรีบเร่งเครื่องออกเพื่อผ่านจุดนั้นให้เร็วที่สุด เมื่อผ่านไปได้อีกนิดอยู่ ๆ ไข่ก็พูดขึ้นว่า "หิว และหนาวเหลือเกิน" แต่เสียงที่ผ่านหูฟังดูเหมือนไม่ใช่เสียงไข่ พร้อมกันนั้นก็ได้ยินเสียงหมาเห่า และหอนขึ้นพร้อม ๆ กันอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

Advertisement

Advertisement

รถที่กำลังจะผ่านแนวรั้ววัดสุดเขตป่าช้าพลันดับลงอีกครั้ง นิ้งในขณะนั้นตกใจและทำอะไรไม่ถูกหันไปมองหน้าเพื่อนแล้วพูด "เฮ้ยแก ฉันกลัวอ่ะ" หน้าของไข่นิ่งมาก และพูดออกมาอีกครั้ง "หิวและหนาวเหลือเกิน ช่วยฉันด้วย" เสียงที่ออกมากลับกลายเป็นเสียงที่แหบและทุ้มเหมือนเสียงผุ้ชาย ทันใดมีแสงไฟหน้ารถยนต์กำลังจะผ่านไป นิ้งรีบวิ่งไปโบกให้รถที่ผ่านมาจอดทันที ในขณะที่ไข่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม...  น้าแม้นเป็นคนที่ขับรถผ่านมาเป็นคนในหมู่บ้านเมื่อทราบเรื่องจึงเปิดไฟหน้ารถเพื่อให้รอบข้างได้แสงสว่าง และเดินไปดูไข่ที่ยังคงยืนอยู่อย่างเหม่อลอย ระหว่างนั้นหมาก็ยังคงหอนอย่างต่อเนื่อง

น้าแม้นนั้นเคยบวชอยู่หลายปี ก่อนที่จะสึกออกมาช่วยพ่อแม่ทำงาน น้าแม้นเดินไปจับตัวไข่ พร้อมฟังไข่พูด ก็ยังคงได้ยินคำพูดเดิม ซ้ำไปซ้ำมา

ไข่ : หิวและหนาวเหลือเกิน ช่วยกูด้วย"

Advertisement

Advertisement

น้าแม้น : มึงเป็นใครมาอยู่ในร่างเด็กคนนี้ได้ยังไง ให้ออกไปได้แล้ว อยู่คนคนละโลกแล้ว มึงต้องอยู่ในที่ของมึง

ไข่ : กูอยู่บ้านเหนือ กูไม่ไป กูจะอยู่ที่นี่

น้าแม้น : มึงอยู่ไม่ได้ มึงจะไปดี ๆ แล้วพรุ่งนี้กูจะใส่บาตร อุทิศส่วนบุญ ส่วนกุศลไปให้

ระหว่างพูดน้าแม้นก็นำพระที่ห้อยคอถอดแล้วนำมาคล้องที่คอให้ไข่ เมื่อคล้องพระเข้าที่ไข่แล้ว ไข่ก็ดูทุรนทุราย แล้วพูดแต่คำว่า “กูไม่ไป กูจะอยู่” แล้วร่างของไข่ก็ทรุดลงไปที่พื้นน้าแม้นจึงรีบพาย้อนไปที่วัดให้หลวงพ่อช่วยพรมน้ำมนต์ แล้วจึงพูดว่าไข่ดวงตกผีจึงเข้าง่าย พรุ่งนี้เช้าก็ให้ไปทำบุญอุทิศส่วนบุญ ส่วนกุศลให้เค้า  ให้ไข่ถือศีล 5 ทำบุญตักบาตร 15 วัน แล้วให้นิ้งไปเอารถมอเตอร์ไซต์มาฝากไว้ แล้วน้าแม้นจึงพาเด็กทั้งสองไปส่งบ้านพร้อมเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ให้พ่อแม่เด็กทั้งสองฟัง ครั้งนี้จึงเป็นประสบการณ์ที่นิ้งและไข่ไม่เคยลืม

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์