มุมมองที่เปลี่ยนไป เมื่อฉันได้เป็น "ครูอาชีวะ"

ทุกคนคงจะรู้จักเด็กที่เรียนสายอาชีพหรือที่รู้จักกันดีในนามของเด็กอาชีวะ เด็กเทคนิค ดิฉันเชื่อว่าหลายคนคงจะเคยได้ยินข่าวมาตลอด เช่น อาชีวะเปิดศึกไล่ตีกันกลางถนน, เด็กอาชีวะชื่อดังยกพวกตีกัน เป็นต้น ทำให้สังคมไทยมักจะมองเด็กอาชีวะในทางแง่ลบ ซึ่งดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่คิดแบบนั้น ทุกครั้งที่ดิฉันเห็นเด็กอาชีวะ ดิฉันจะมองพวกเขาเหล่านั้นด้วยความคิดที่ติดลบเอามาก ๆ ทั้งเป็นเด็กที่เกเร หาเรื่องไปทั่ว ไม่ตั้งใจเรียน  พูดไม่เพราะ บางครั้งดิฉันก็คิด  ไปเรียนก็สาย หนังสือ สมุดก็ไม่มีสักเล่ม นี่ไปเรียนกันจริง ๆ หรอ ?

ย้อนไปเมื่อสมัยที่ดิฉันยังเรียนอยู่ ม.3 เป็นช่วงที่กำลังหาที่ศึกษาต่อเพื่อจะเรียนในระดับที่สูงขึ้นไป  มีเพื่อนหลายคนในห้องเลือกที่จะไปเรียนสายอาชีพ และส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กผู้ชายที่มีความเกเร ไม่ตั้งใจเรียน ไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่อง ดิฉันมองว่าพวกนี้ไปเรียนเพราะตามเพื่อน อยากเท่ อยากเป็นที่สนใจของทุกคน ต้องเรียนไม่จบแน่ ๆ เลย

เลือกเรียนสายอาชีพนั้นไม่ได้หมายความว่าเรียนไม่เก่ง แต่เป็นการเลือกอาชีพตามความถนัดให้กับตนเอง และไม่ว่าจะเรียนในสายอาชีพหรือสายสามัญทุกอย่าง ก็คือ การศึกษา การสอนคนให้เป็นมนุษย์ให้มีความรู้และสามารถนำความรู้ไปประกอบอาชีพได้

เมื่อคุณได้อ่านบทความนี้ ดิฉันอยากจะให้คนที่มีความคิดในแง่ลบเกี่ยวกับเด็กอาชีวะ ได้ลองเปิดใจ เปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับเด็กกลุ่มนี้ด้วยนะคะ

ขอบคุณอาชีพครูที่ทำให้ฉันได้มีความคิดใหม่ ๆ เปิดกว้างและเข้าใจอะไรได้มากยิ่งขึ้น

ครูอาชีวะคนหนึ่ง