ระหว่างทางกลับบ้าน

....ถนนสายนั้นทอดไปสู่ความทรงจำวัยเยาว์

สองฝั่งถนนชนบท ทำให้นึกย้อนไปถึงความทรงจำ สีซีเปีย แสงตะวันที่ทาบทาลงบนดอกหญ้าริมทางกำลังโบกโบยต้อนรับเรากลับบ้าน

.....คล้ายว่าผมเห็นตัวเองวิ่งเล่นกลางทุ่งข้าวสีทองคำ เห็นความใฝ่ฝันที่โบยบินเป็นผีเสื้อในไร่สวนผักของแม่ เสียงลมที่แผ่วเบาเคล้าเสียงจิ๊บ ๆ ของฝูงนกกระจาบบินตัดผ่านท้องทุ่งข้าวได้ฝากความคิดถึง และบทเพลงกล่อมเด็กมากับแม่น้ำหลังหมู่บ้าน ที่นี่ยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม สองฝั่งถนนลูกรังยังหอมรวงข้าวเกี่ยวใหม่ เหมือนข้าวหอมจากมือแม่ แพไม้ไผ่ที่พ่อสร้าง สะพานไม้ระหว่างคันนา ยังเชื่อมโยงสายใยชีวิต ใต้ร่มเงามะกอกน้ำ สะท้อนภาพวัยเยาว์ทาบทาลงมากับแสงแดดเช้า เสียงกรุ๊งกริ๊งของโมบายใบหญ้าระบัดใบล้อแสงแดด

....สายลมลูบไล้ทุ่งข้าวสีทองคำ วันแห่งการเก็บเกี่ยวกำลังเริ่มขึ้น ลมต้นฤดูหนาวเดินทางมาถึงแล้ว ผมมองออกไปไกลลิบ ที่ต้นข้าวเรียงแถวรอคมเคียว และฝูงนกกระจาบเตรียมคาบใบข้าวเกี่ยวใหม่ เหมือนว่าแว่วเสียงปู่ย่าและญาติมิตร ร่วมพิธีทำขวัญแม่โพสพ และเพลงเกี่ยวข้าวที่ดังขึ้นในจิตวิญญาณ ภาพของมือที่ฟ้อนและรอยยิ้มแห่งความยินดีมีสุข ต่างหลอมรวมเป็นตัวเราที่เติบโตจากเม็ดดิน และเหงื่อของบรรพบุรุษ และพ่อเป็นดั่งผืนดินที่คอยหล่อเลี้ยงลมหายใจ แม่เป็นดั่งสายน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตเราเสมอมา กับความฝันถึงบ้านเกิดว่าสักวันหนึ่ง...