รักแท้แพ้การอยากอยู่คนเดียว

     รักแท้ไม่ได้แพ้เเค่ระยะทางเท่านั้น แต่แพ้การอยากอยู่คนเดียวด้วย เพราะไม่ว่าระยะทางจะไกลแค่ไหน หรือจะอยู่ไกลกันเท่าไหร่ แต่ถ้าเราทั้งสองสองคนยังอยากอยู่ด้วยกัน อยากจะมีกันเเละกันแบบนี้ตลอดไปมันก็ไปกันรอด แต่ถ้าอยู่ไกลกันเเล้วฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยากอยู่คนเดียว อยากอยู่กับตัวเอง ปิดกั้น มันก็ไปกันไม่รอดอยู่ดี

     การอยากอยู่คนเดียว แปลว่าเขาสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเรา แปลว่าเขาไม่ได้อยากคุย ไม่ได้อยากที่จะต้องมีเราอยู่ในชีวิตเขาแล้ว ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน ประคองเเค่ไหน เขาก็ไปอยู่ดี เพราะคำว่าอยู่คนเดียว ถึงจะรักเขามากแค่ไหน ดูแลเทคเคร์เอาใจใส่ ยอมเขาแค่ไหน แต่ในเมื่อเขาไม่รัก ไม่อยากอยู่กับเราเเล้ว เราก็รั้งเขาไม่ได้อยู่ดี 

    เรื่องนี้เป็นเรื่องเดี่ยวกับความรักของนักเขียนเอง ที่รักคนคนหนึ่งมากๆ รักจนคิดว่าเขาคือคนสุดท้ายในชีวิตเราแล้ว อยากจะอยู่กับคนนี้ อยากสร้างอนาคต อยากจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่ แต่วันนึงความอยากพวกนี้มันถูกทำลายไปด้วยคำว่าอยากอยู่คนเดียว จุดเริ่มต้นของคู่เราต่างจากคู่อื่น คู่อื่นอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน  เจอกันบ่อยๆ ได้ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ บางคู่อาจจะอยู่ด้วยกันเลยก็ได้ แต่คู่เรานั้นแตกต่างเพราะเราเริ่มจากการอดทนที่จะรอกัน ต่างฝ่ายต่างมีความหวังที่จะได้เจอกัน ใน1เดือน เราจะเจอกันมากสุดแค่4 ครั้ง เพราะเขาได้กลับบ้านอาติย์ละ2 วัน แต่ละครั้งที่เจอกันมันดีใจมากๆ คิดถึงมากๆ รอวันที่จะได้เจอกันใหม่ รอวันที่เราจะได้เจอกัน เรารอเขามาตลอด เต็มใจที่จะรอ เพราะรักมากจริงๆ แต่พอมาวันนึง เขาหายไป พร้อมกลับมาบอกเราว่า อยากอยู่คนเดียว โดยไม่ต้องมีคนรอ อยากอยู่คนเดียว อยากอยู่กันตัวเอง หึ…เจ็บใช่มั้ยล่ะ ก่อนหน้านี้รักกันมากๆ แต่พอวันนี้ต้องมาเจอประโยคแบบนี้ก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ นี่เลยเป็นที่มาของหัวข้อนี้ เพราะรักของเราไม่ได้แพ้ระยะทาง แต่แพ้การอยากอยู่คนเดียว