อื่นๆ

วิญญาณสัมผัส เรื่องเล่าเงาปริศนา

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
วิญญาณสัมผัส เรื่องเล่าเงาปริศนา

เรื่องของวิญญาณใครไม่เจอกับตัวคงคิดว่าเป็นเรื่องเหลวไหล แต่ทุกครั้งที่เราได้สัมผัสกับสิ่งที่วิเคราะห์ให้แน่ชัดไม่ได้ว่าเป็นอะไรกันแน่หรือคนทั่วไปเรียกว่าวิญญาณนั้น เรามักจะอยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่นเสมอ เหตุการสองเรื่องที่จะเล่าให้ฟังนี้ก็เช่นกัน

เนื่องจากแม่เข้าโรงพยาบาลรักษาตัวนานหลายเดือน นี่อาจเป็นช่วงสุดท้ายของการรักษาที่เดินมาสุดทางแล้ว รอเพียงวันใดพี่แม่จะจากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับ การนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลของรัฐบาลของแม่ต้องนอนรวมกันกับผู้ป่วยโรคเดียวกันในห้องเดียวกันประมาณ 10 เตียง

เตียงโรงพยาบาล

เราเป็นลูกคนที่ 6 ในจำนวน 7 คนของแม่ ถือว่าเป็นลูกสาวที่สามารถนอนเฝ้าไข้แม่ได้เพราะที่ทำงานอยู่ใกล้ ตื่นเช้าอาบน้ำที่โรงพยาบาล แต่งตัว แล้วเดินทางไปทำงาน เลิกงานกลับมาเฝ้าไข้แม่ต่อ บางครั้งตอนกลางคืนแม่ลุกขึ้นมานั่งมองเราที่กำลังนอนหลับอยู่ พอเราตื่นมาก็ถามแม่ว่า

Advertisement

Advertisement

เรา : "แม่ทำไมไม่นอน มานั่งมองอะไร"

แม่ : "แม่นั่งมองลูก ลูกสาวของแม่ นอนไม่สบายใช่ไหม"

เรา : "ไม่เป็นไร แม่นอนเถอะ นอนเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ"

เรานอนที่โรงพยาบาลเฝ้าแม่อยู่เกือบสองเดือน อาการของแม่แย่ลงเรื่อย ๆ แม่ไม่รู้สึกตัวในที่สุด รอเพียงเวลานั้นมาถึง ลูก ๆ​ มาเฝ้าอาการกันเกือบครบแล้วเหลือแต่น้องสาว ลูกคนที่ 7 ของแม่ที่อยู่เชียงใหม่ พี่สาวคนโตบอกว่าเหมือนแม่จะรอลูกคนสุดท้องอยู่ ในที่สุดเมื่อน้องสาวเดินทางมาถึง และรับไม้ต่ออยู่เฝ้าไข้แม่แทนเรา

เงาคน

พอเรากลับถึงบ้านหลังจากไปเฝ้าแม่อยู่หลายวันบวกกับความเหนื่อย และปวดเหมื่อยตัวจึงทำให้เราหลับเป็นตาย...ตอนประมาณตีห้า เราลืมตาขึ้นช้า ๆ เหลือบตาไปทางปลายเตียงด้านซ้าย...เหมือนมีเงาผู้หญิงใส่เสื้อสีขาว นั่งอยู่ข้างพัดลม เห็นแว็บเดียวอันที่จริงแล้วตอนนอนปิดไฟห้องมืดสนิท ทำไมจึงเห็นคนใส่เสื้อสีขาวนั่งอยู่ ไม่เห็นส่วนหัวหรือใบหน้า มาตื่นอีกทีตอนหกโมงเช้าได้ยินเสียงน้าชายตะโตนว่า "โรงพยาบาลโทรมาบอกแม่เสียแล้ว เมื่อตอนตึห้าสิบห้านาที" หรือ...เงาผู้หญิงที่เห็นนั้นจะเป็น...

Advertisement

Advertisement

หลังจากแม่เสียไปได้ประมาณสองปี มีอยู่วันหนึ่งเราไม่สบายต้องเข้าแอดมิดที่โรงพยาบาลเพื่อให้น้ำเกลือเนื่องจากกินอาหารไม่ได้  และอาเจียน

เราแอดมิดอยู่ห้องพิเศษของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งตามสิทธิประกันของบริษัท ห้องใหญ่สะดวกสบาย มีทุกอย่างเหมือนห้องในโรงแรม การรักษาไม่มีอะไรมากหมอให้น้ำเกลือ ให้ยาแก้อาเจียน แล้วให้นอนพัก หลังจากเพื่อนที่มาเยี่ยมกลับกันไปหมดแล้ว เวลาประมาณสามทุ่ม พยาบาลเข้ามาวัดไข้ วัดความดัน แล้วให้เราพักผ่อน

นอน

จำได้ว่าหลังจากนั้นพยาบาลไม่ได้เข้ามาวัดไข้ วัดความดันเราอีกเลยตลอดทั้งคืน เรานอนหลับบ้างตื่นบ้าง การนอนโรงพยาบาลคนเดียวครั้งนี้เป็นครั้งแรก คิดไปถึงตอนที่แม่ยังอยู่ ทุกครั้งที่เราป่วยเข้าโรงพยาบาล แม่จะเป็นคนเฝ้าไข้เราทุกครั้ง แต่วันนี้แม่ไม่อยู่แล้ว ถามว่ามีความกลัวอะไรไหม ไม่นะ...แต่...

Advertisement

Advertisement

เวลาประมาณตึสองช่วงงัวเงียครึ่งหลังครึ่งตื่น เรารู้สึกว่าเงยหน้าขึ้นมองขวดน้ำเกลือ มันยังเหลืออีกครึ่งขวด หยดน้ำเกลือหยดลงมาที่ละหยด นาน ๆ ครั้ง เรากำลังเคลิ้มหลับ...ตอนนั้นเรานอนเอียงไปทางด้านขาวเพื่อเงยหน้ามองขวดน้ำเกลือ ปลายหางตาด้านซ้ายเหลือบลงต่ำไปที่ปลายเตียง ความรู้สึกเหมือนมีผู้หญิงวัยกลางคนตัวเล็ก ๆ ใส่ผ้าถุงเดินเข้ามาที่ปลายเตียงแล้วเอียงตัวลงนั่ง ภาพที่เห็นชัดเจนมาก เตียงคนไข้สูงพอสมควรถ้าจะนั่งต้อง  เขย่งตัวขึ้น แต่ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงได้เลยไม่ต้องเขย่งเท้า!!!...ตอนนั้นเราไม่ได้คิดว่าเจออะไรเข้าให้แล้ว แต่เราแค่รู้ว่ามีคนเดินมานั่งที่ปลายเตียง แล้วจากนั้นเราก็หลับไป

จินตนาการ

ถามว่าทั้งสองเหตุการณ์ที่ได้เจอทั้งที่บ้าน และที่โรงพยาบาล เรามีความกลัวบ้างไหม เราไม่มีความรู้สึกกลัวเลย ภาพที่เห็นเหมือนเป็นภาพที่จริง และไม่จริง ทั้งสองครั้งที่เห็นตัวเราคิดว่าอาจเป็นแม่ ที่มาหาเรา ครั้งแรกมาลา ครั้งที่สองมาเฝ้าไข้

คุณเคยเห็นภาพที่คุณไม่สามารถบ่งชี้ได้ว่าเป็นวิญญาณ หรือเป็นภาพจากจินตนาการบางหรือไม่ วิญญาณหรือบางคนอาจเรียกว่า ผี อาจมีหรือไม่มี อาจเป็นแค่ความเชื่อหรือเป็นเพียงอุปทาน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแต่ละคน แล้วคุณล่ะ

เรื่อง ButrClub

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ButrClub
ButrClub
อ่านบทความอื่นจาก ButrClub

งานเขียนทั้งรีวิวที่กิน ที่เที่ยว รวมถึงบทความด้านกฏหมายแรงงาน จิตวิทยา ทุกเรื่องครบจบในที่เดียว

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์