วิญญาสัมผัส ตอน...บ้านพักนักศึกษาฝึกงาน

นักศึกษาภาควิชาการเกษตรแบบพวกเราต้องออกฝึกงานนอกสถานที่กันทุกปิดเทอมตั้งแต่ปีหนึ่ง ทั้งฝึกที่ฟาร์มเลี้ยงสัตว์ งานในบริษัทจัดสวน ปีนี้ปิดเทอมสุดท้ายปี 3 พวกเราต้องเก็บอีก 6 หน่อยกิจ ครั้งนี้ต้องฝึกทั้งงานปศุสัตว์ และพืชไร่ อาจารย์ที่ปรึกษาหาให้พวกเราทั้ง 24 คนไปฝึกที่ศูนย์วิจัยภาคการเกษตรของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งในภาคตะวันออก

วันเดินทางมาถึงแล้ว รถบัสของมหาวิทยาลัยจอดเทียบหน้าคณะ พวกเราทยอยกันขึ้นรถ บรรยากาศในรถไม่มีใครพูดคุยกันเลย หลับสลบไสลกันหมด สืบเนื่องจากเมื่อคืนกินเลี้ยงฉลองสอบปิดภาคสนุกกันยันสว่าง

รถขับเข้าเขตศูนย์ฝีกฯ มาแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าสถานที่นี่เป็นอย่างไร ไม่มีใครเคยมา อาจารย์ตะโกนเรียกพวกเราให้ตื่นเตรียมตัวเข้ารับการปฐมนิเทศ...ถึงเวลาขนของเข้าที่พักแล้ว จะเจออะไรบ้างนะ จะมีตุ๊กแกในห้องน้ำหรือเปล่า

กินมื้อเย็นมื้อแรกเสร็จ...ก็มืดเสียแล้ว พวกเราเดินกลับบ้านพัก เพิ่งสังเกตว่ามันเป็นบ้านที่อยู่ห่างออกไปจากบ้านพักหลังอื่น ๆ และไกลจากร้านสวัสดิการพอสมควร มันถูกสร้างไว้อย่างโดดเดี่ยวหรืออาจเป็นเรือนนอนแรก ๆ ที่ศูนย์สร้างขึ้นก็ได้

ยิ่งเดินยิ่งมืด แสงจากไฟฉายสว่างไม่พอ หลายคนจึงเปิดแสงไฟฉายในมือถือช่วยให้ความสว่าง เดินฝ่าความมืดนี่มันช่างปลุกอาการกลัวขึ้นมาได้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว หลังมันเย็น ๆ แต่ไม่เป็นไรคืนแรกพวกเรายังอาจารย์ที่ปรึกษาเป็นที่พึ่งอุ่นใจได้หน่อย

การฝึกงานผ่านไปด้วยดี พวกเราทำหมันหมูเกิดใหม่ตัวเล็ก ๆ น่ารัก ร้องกรี๊ด ๆ ตอนโดนกรีดถุงอัณฑะ จากนั้นป้ายเบตาดีนที่แผลเป็นอันเสร็จ ทำหมันวัว ดูแลคอกไก่ให้วัคซีนแบบเจาะปีก หยอดใส่ตา ไปจนถึงเรื่องหน้าตื่นเต้นคือต้องเข้าไปโรงเชือดหมูตอนตีสาม ที่ศูนย์ฝึกเลี้ยงหมู และชำแหละหมูให้พ่อค้า แม่ค้าหมูเองด้วย พอเชือดเสร็จก็ขายกันหน้าโรงเชือดเลย หลังจากวันนั้นเรากินหมูไม่ได้เป็นเดือน กลิ่นสาปหมูมันชัดอวนอยู่ในจมูก

เวลาเดินไปจนถึงสัปดาห์สุดท้ายของการฝึกงาน หลายคนดีใจจะได้กลับบ้านสักที อยู่ที่ศูนย์ฝึกตลอดไม่ได้ออกไปไหนเลย วันหยุดก็ไม่มี ทะเลก็ไม่ได้เห็น...เช้าวันหนึ่ง พวกเรานั่งกินข้าวกันอยู่ พวกผู้ชายจับกลุ่มคุยกัน ดูท่าทางแปลก ๆ อะไรกันหนักกันหนา พวกนั้นพูดอะไรกัน

หลังจากกินข้าวเช้ากันแล้วเดินกลับที่พัก วันนี้เริ่มฝึกงานสายหน่อยมีเวลาให้หัวหน้าห้องที่พวกเราชอบเรียกว่า "ท่านประธานรุ่น" เรียกทุกคนประชุม "พวกเธอสังเกตกันไหมว่าบนชั้นสองมีรังผึ้งอยู่ตรงเสาหน้าห้อง พวกเราโดนผึ้งต่อยกันบ่อยมาก เกือบทุกคนโดนผึ้งต่อย เคยบอกครูฝึกแล้วว่าให้ช่วยหาคนมาเอามันออกไป แต่เขาไม่ยอม...แต่ช่างมันเถอะเดี๋ยวพวกเราก็กลับกันแล้ว ระวังกันหน่อยก็แล้วกัน"

มีอะไรมากไปกว่าจะมาบอกเรื่องผึ้งไหม พวกเราที่มาฝึกงานนี่ถูกต่อยกันคนละทีสองทีจนจะครบหมดแล้ว มีอะไร...ก็บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ท่านประธาน "แต่จริง ๆ แล้วบ้านนี้มันมีที่มาที่ไป จำวันที่พวกเราไปฝึกที่โรงเชือดหมูได้ไหม มีชาวบ้านเล่าให้ฟัง แล้วหลังจากนั้นไปถามครูฝึก ครูฝึกก็บอกว่าจริง"

เสียงเพื่อนหือกันล่ะซิคราวนี้ อะไรอะ อะไร เธอ....

ท่านประธานพูดต่อ "คือบ้านนี้ตอนแรกเลยเป็นบ้านพักของนักกีฬาของศูนย์ฝึก นักกีฬาชกมวยพักกันอยู่หลายรุ่น มีอยู่คนหนึ่ง...ผูกคอตายที่บ้านนี้ ห้องที่พวกผู้ชายนอนกันอยู่ทุกคืนนั่นแหละ" ทุกคนเงียบ อึ้งกันอยู่ล่ะสิ โอ๊ย...ทำไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย "แต่พวกเราก็ไม่เคยเจออะไรกันเนอะ  แค่โดนผึ้งต่อยกันเกือบทุกคนเอง"

หลังเย็นวาบกันเลยสิคะพี่น้อง...เอาไงต่อ ไม่เคยเจออะไรก็จริง ก็ว่าแล้วมันแปลก ๆ ทำไมบ้านมันอยู่โดดเดี่ยวนัก เหมือนไม่มีใครเคยมาอยู่นานแล้ว บ้านมันดูเหงา ๆ เศร้า ๆ ดูเป็นบ้านร้าง!!!

ตั้งแต่วินาที่ที่ได้รู้เรื่องความเป็นมาของบ้าน อาการไปห้องน้ำคนเดียวไม่ได้ อยู่ในที่มืดไม่ได้ก็บังเกิดกับพวกเรา การนอนไม่มีการแยกชายหญิงอีกต่อไป พวกเรายกขบวนไปนอนรวมกันเป็นปลาทูแข่งใหญ่ในห้องเดียว เอาที่นอนมาเรียงต่อกันยาวเป็นแถว แถบมีเกี่ยงกันว่าใครจะเป็นคนนอนใกล้หน้าต่าง...ฉันไม่นอนนะ ท่านประธาน นอนเองเลย

ไม่อยากอยู่ต่อกันแต่ต้องอยู่อีกตั้ง 4 วัน ใจจะขาด กินข้าวไม่อร่อยเสียแล้ว อยากกลับบ้านก็อยากกลับ ฝึกงานก็ต้องทำให้สำเร็จ... "เปิดไฟไว้นะ บ้านนี้ห้ามใครปิดไฟแม้แต่ดวงเดียว สว่างเข้าไว้ นอนเปิดไฟกันไป แล้วทุกอย่างที่ไม่จำเป็นต้องใช้แพ็คใส่กระเป๋าเตรียมพร้อมกลับบ้านด้วยนะทุกคน"

เมื่อวันจบการฝึกงานมาถึง พวกเรารีบไปอำลา และมอบของที่ระลึกแสดงความขอบคุณต่อหัวหน้าศูนย์ฝึกเรียบร้อย ทุกคนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากพิธีการเสร็จ พวกเราพร้อมแล้วพร้อมที่สุดกับการเดินทางกลับกรุงเทพฯ...ขณะรถบัสของมหาวิทยาลัยแล่นผ่านบ้านพักหลังนั้น รถแล่นห่างออกไป เหมือนพวกเราทิ้งบ้านหลังนั้นไว้เพียงเบื้องหลัง มันห่างออกไปเรื่อย ๆ ไม่มีใครสักคนกล้าหันกลับไปมองเลยสักคน

เรื่องโดย ButrClub

ภาพหน้าปก จาก analogicus /Pixabay

ภาพประกอบที่ 1 Inactive account – ID 586215 /Pixabay

ภาพประกอบที่ 2 FrankWinkler /Pixabay

ภาพประกอบที่ 3 Foundry /Pixabay

ภาพประกอบที่ 4 bogitw /Pixabay

ภาพประกอบที่ 5 Sammy-Sander /Pixabay

ภาพประกอบที่ 6 slightly_different /Pixabay

ภาพประกอบที่ 7 jplenio /Pixabay

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !