"หนึ่งในวิธีบรรเทาทุกข์"

ความอึดอัด ความคับข้องใจ ความไม่สบายกาย ไม่สบายใจ ความผิดหวัง ท้อแท้ สิ้นหวัง เสียใจ รวมทั้งความรู้สึกไม่ดีทั้งหลายแหล่เราอาจเรียกรวมๆ ได้ว่ามันคือ"ความทุกข์"

แต่ไหนแต่ไรมา ส่วนใหญ่เราถูกปลูกฝังไม่ให้พูดถึงเรื่องของ "ความตาย" เนื่องด้วยมันไม่เป็นมงคล เป็นลางร้าย เป็นสิ่งที่มิควรกล่าวถึง ทั้งๆ ที่โดยแท้จริงแล้ว มันเป็นหนึ่งในกระบวนการของชีวิตที่เราทุกคนต้องพบเจอ แต่เรากลับหลอกตัวเองและพยายาม"กระโดด"ข้ามกระบวนการนี้ไป

เรา"เตรียมตัว"กับแทบทุกเรื่องในชีวิต เราศึกษา ทำความเข้าใจ วางแผนเรื่องต่างๆ นานา แต่เราไม่เคย (หรืออาจไม่ค่อย) "เตรียมตัวตาย" เหตุที่เราหลีกเลี่ยงที่จะคิดและพูดถึงเรื่องความตาย เนื่องด้วยรากเหง้าของมันคือ"ความกลัว" ครั้งหนึ่งผมเองก็ไม่กล้าคิด ไม่กล้าที่จะพูดถึงมัน แต่เมื่อผมเห็นและสังเกตุสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต เหล่าเพื่อนผองและรุ่นน้องหลายๆ คนที่อายุยังไม่มากเท่าไหร่นัก พวกเขา"ตาย"

หากถามว่าสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดมันช่วยบรรเทาทุกข์อย่างไร? สามารถอธิบายได้ดังนี้ เมื่อเรานึกถึงความตายบ่อยๆ มันจะทำให้เรา"วาง" สิ่งต่างได้เองโดยอัตโนมัติ...เนื่องด้วยเพราะถึงอย่างไร เราก็ตายอยู่ดีมันจะเกิดการตั้งคำถามถึง "ความหมาย "และ"ความจริง" ของชีวิต มันจะเกิดภาวะที่"รู้สึก" หรือ "สัมผัส" ได้ (ไม่ใช่การคิด) และไม่เห็นประโยชน์ของ"การแบก"และ"การยึด" เราจะรู้สึกได้ว่าจะแบกไปทำไม ทุกข์ไปทำไมเดี๋ยวเราก็ตายแล้ว อีกประการหนึ่งหลายคนชอบเข้าใจผิดว่า "การปลง" คือการหมดอาลัยตายอยาก คือการหมดไฟ การนั่งเหม่อลอยไปวันๆ หากแต่ความจริงมันมิได้เป็นเช่นนั้นเมื่อเรารู้ว่า เราต้องตาย เราจะใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความหมาย จะเพียรทำประโยชน์ทั้งต่อตนเองและเพื่อนร่วมโลก...เราจะ"เบิกบาน"มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เรารู้จักตนเอง รู้จักความจริง เข้าใจตนเองและเข้าใจผู้อื่น เราจะอยู่อย่างทุกข์น้อยลงมากทีเดียว ค่อยๆ เรียนรู้มันไป และไม่ต้องเชื่อที่ผมเขียน แต่ให้ลองไตร่ตรองดูด้วยตนเองอาจได้พบคำตอบครับ