หยิบผ้าขนหนู แล้วเจอของ

แต่ทว่าระหว่างทาง จู่ๆ แถวก็ขาดตอนไปพร้อมทหารที่เป็นไกด์นำทางเด็กส่วนใหญ่ที่ลงเขาหลงทางในป่าพร้อมกับทหารนำทาง ส่วนฉันที่ลงจากเขาเป็นกลุ่มสุดท้ายกลับลงมาและพบว่าเพื่อนและรุ่นน้องรวมร้อยชีวิตหลงป่าอยู่บนเขา เรารอกันพักใหญ่จนในที่สุดก็กลับกันลงมาได้ ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมถึงหลงและขาดช่วงไปได้

เมื่อกลับไปถึงที่พักก็เย็นมากแล้วเราขึ้นไปเปลี่ยนชุดตากผ้าขนหนู จนดึกแล้วฉันและเพื่อนก็พากันพักผ่อนระหว่างนั้นฉันเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปมันโหวงๆ อยู่ข้างใน บรรยากาศเริ่มเย็นแปลกๆไม่ใช่จากแอร์ที่เปิดไว้

เมื่อถึงตาฉันอาบน้ำ ฉันจึงเดินออกไปนอกระเบียงเพื่อหยิบผ้าขนหนูที่ตากไว้ พลันก็มีลมเย็นปะทะเข้ามา จู่ๆฉันก็มองลงไปข้างล้างซึ่งปกติที่ตรงนั้นมีแต่ดงต้นไม้แล้วฉันก็พบกับผู้หญิงมองขึ้นมาท่าทางขึงขัง ฉันรีบดึงสติแล้วเข้ามาในห้องปิดประตูระเบียงทันทีฉันหยิบผ้าขนหนูของฉันมาเพียงผืนเดียว ไม่พูดอะไร และเงียบไป จนเพื่อนผิดสังเกต เพื่อนฉันจึงออกไปบ้างและอาการก็เป็นเช่นเดียวกับฉัน เราต่างรู้กันว่าเราเจออะไรที่ลี้ลับเข้าแล้วแต่ก็เลือกที่จะไม่ทักอะไร ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะเป็นใครก็ตามก็ทำให้บรรยากาศของห้องน่ากลัวขึ้นมาอย่างเย็นเยียบ โชคดีที่ค่ายครั้งนี้เราไม่เจออะไรไปมากกว่านี้ไม่เช่นนั้นคงได้หลอนกันมากกว่านี้