"อาบลม ห่มแดด ณ เขาช้างเผือก ปี 2566" รีวิวแบบอินไซด์ สไตล์คนชิลล์

ปี 2566 "เขาช้างเผือก" เปิดแล้วน้าาาาาาาา

ปีนี้เปิดให้ท่องเที่ยวเดินป่าได้ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2566 - 31 มกราคม 2567

เรื่องรายละเอียดการจองและกติกาต่างๆ เข้าไปดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่เฟสบุ๊ค "อุทยานแห่งชาติทองผาภูมิ - Thongphaphum National Park" เลยนะคะ

ที่ลวิตจะเล่าคือเรื่องราวและข้อมูลรวมๆ หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับคนที่กำลังจะไป หรือกำลังตัดสินใจที่จะไป เริ่มตั้งแต่การจองไปจนถึงกลับลงมากันเลยทีเดียว ส่วนรูปจะเน้นรูปที่คิดว่าไม่ค่อยได้เห็นในสื่อโซเชียล เพราะรูปเขารูปวิวมุมฮิต นักเดินทางท่านอื่นๆ ถ่ายไว้สวยงามเยอะแล้ว ^_^

การโทรจองขึ้นเขาเป็นภารกิจขึ้นชื่อระดับประเทศนั้นไม่เกินจริง เพราะทางอุทยานฯ รับนักท่องเที่ยวให้ขึ้นเขาช้างเผือกวันละ 60 คน เท่านั้น ทำไมกัน? ถ้าไปเห็นเส้นทางและพื้นที่กางเต็นท์จะเข้าใจทันที การโทรจองในวันธรรมดาจะไม่เข้มข้นเท่ากับการจองในช่วงวันหยุด เราจองขึ้นเขาแบบกลางๆ คือขึ้นวันอาทิตย์ที่ 12 และลงวันที่ 13 พฤศจิกายน 2566 แต่กว่าจะได้ฟังเสียงใสๆ ของคุณเจ้าหน้าที่ก็โทรต่อเนื่อง จริงจัง เข้าขั้นเอาเป็นเอาตายอยู่เกือบชั่วโมง จนสามีเห็นความตึงเครียดแล้วรีบมาช่วยโทรอีกคน สรุปคนที่โทรติดคือคุณสามีจ้า (แอบมองบน) แต่ก็ดีใจมากๆ หลังจากนั้นก็ทำตามขั้นตอนที่คุณเจ้าหน้าที่บอก ได้ไปแน่นอนค่ะ

ลืมบอกมื้อเช้าสำคัญมาก หาอะไรกินให้เรียบร้อยจะได้มีแรงเดินกันนะ เตรียมน้ำท่าติดตัวไปด้วยสำคัญไม่แพ้กัน ต้องโหลดตลอดอย่างพอดีๆ มากไปเดี๋ยวจุกเอา เพราะเราต้องเดินจากจุดลงทะเบียนไปถึงจุดที่พักประมาณ 8 กิโลเมตร จากที่พักไปพิชิตยอดเขาช้างเผือกอีกประมาณ 1 กิโลเมตร เส้นทางส่วนหลังนี้มีจุดเสี่ยง และจุดที่เสียวหัวใจเรียกว่าสันคมมีดให้ได้ตื่นเต้น แต่เป็นเส้นทางตามความสมัครใจใครจะไปหรือไม่ไปก็ได้ คนที่ไปไม่ต้องห่วงพี่เจ้าหน้าที่ดูแลอย่างดีค่ะ

เมื่อจัดแจงเรื่องสัมภาระเรียบร้อยแล้วก็ไปที่จุดลงทะเบียน เพื่อรายงานตัวกับพี่เจ้าหน้าที่และรอรวบรวมคนให้ครบเพื่อเริ่มขึ้นเขาพร้อมกัน ปกติแล้วกลุ่มหนึ่งจะมีเจ้าหน้าที่ดูแล 1 คน ต่อนักเดินทาง 10-12 คน แต่กลุ่มเราไปพร้อมกัน 15 คนอบอุ่นดี จุดนี้เราจะได้ถ่ายรูปร่วมกับเดอะกลุ่ม 1 จุด และเริ่มเดินขึ้นพร้อมกัน ระหว่างทางนี่เดินสเต็บใครสเต็บมันตามอัธยาศัย ระยะทางจากจุดลงทะเบียนที่บ้านอีต่องไปถึงปากทางเข้าเส้นทางผู้พิชิตยอดเขาช้างเผือกระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตร เราจะถ่ายรูปร่วมกันอีก 1 จุด เส้นทางเดินเริ่มต้นก็จะเป็นทางที่มีต้นไม้ร่มรื่น และค่อยๆ เป็นป่าหญ้า เป็นทุ่งหญ้า สลับสับเปลี่ยนกันไปตามภูมิประเทศ

อ้างอิงข้อมูลตามเพจ สำนักอุทยานแห่งชาติ - National Parks of Thailand มีจุดพักต่างๆ ตามด้านล่างค่ะ เดินเรื่อยๆ เหนื่อยก็หยุด แต่ส่วนใหญ่ก็จะพักตามจุดที่เจ้าหน้าที่กำหนดไว้นี่แหละ ตอนไหนเหนื่อยมาก ชันมากก็พักเองกลางทางเลย 555 เส้นทางส่วนใหญ่เป็นแบบเดินเรียงเดี่ยว ถ้าเราไม่ไหว เจอใครเดินมาทันหรือเดินสวนก็หลบให้กันหน่อย โดยเฉพาะพี่ๆ ลูกหาย ถ้าเห็นนี่รีบหลบตัวโก่งเลย พี่ๆ เก่งมาก เหนื่อยแทน

วันที่เราไปถือว่าอากาศเป็นใจสุดๆ ร้อนแต่ไม่ถึงกับร้อนจัด ถึงลมจะแรงแต่ไม่มีฝน เพราะฝนเพิ่งตกหนักมากกกกกกก ไปเมื่อวาน บุญกฐินแท้ๆ ......พี่เจ้าหน้าที่ที่อุทยานทองผาภูมิบอกบุญตอนที่เราไปลงทะเบียน ทำบุญปุ๊บขอปั๊บ ขอให้เดินทางปลอดภัย ขอให้ไม่ร้อนมาก ขอให้ฝนไม่ตก ได้ตามที่ขอหมดเลย สาธุ >_<

เรื่องการเดิน เชื่อว่าคนที่มาศึกษาข้อมูลและทำความเข้าใจกันมาแล้ว ดังนั้นจะไม่ได้บรรยายเส้นทางมากนัก ขอตัดมาที่ห้องน้ำเลย 5555 ก่อนมาเรื่องที่ลวิตกังวลที่สุดจริงๆ คือห้องน้ำ เพราะลวิตนอนกลางดิน กินกลางทรายได้ แต่มีปัญหากับการเข้าห้องน้ำมาก ปีนี้ดีงาม เป็นปีแรกที่ทางอุทยานฯ ได้เอาเจ้าสามขาไปประจำการไว้ในห้องน้ำทุกห้องแล้ว (ห้องน้ำมีทั้งหมด 3 ห้อง) เดิมถ้าเกิดเหตุข้าศึกบุกไม่ว่าจะประตูหน้าหรือประตูหลัง เราต้องเข้าห้องน้ำที่ร่ำลือว่าเป็นไม้กระดาน ทำธุระโดยหย่อนลงหลุมรวม ไม่มีน้ำ ไม่มีอะไรทั้งนั้น ซึ่งที่น่ากลัวกว่าไม้กระดานคือกลิ่นอันเป็นซิกเนเจอร์ ลวิตภาวนาขอให้ไม่ต้องใช้บริการจริงๆ ให้ตายเถอะ เพราะถ้าข้าศึกมาแค่ประตูหน้า ลวิตเตรียมถุงปัสสาวะพกพาไว้แล้ว พร้อมมาก หึหึ (ห้ามทิ้งถุงพลาสติกทุกชนิดหรือทิชชู่เปียกไว้บนเขานะคะ ช่วยกันค่ะ)...... ตอนลงทะเบียนอย่าลืมซื้อถุงที่ทำจากมันสำปะหลังจากเจ้าหน้าที่ที่อุทยานฯ กันด้วยนะ เพราะเป็นถุงที่ย่อยสลายตามธรรมชาติได้ภายในเวลาประมาณ 150 วัน ดีต่อธรรมชาติ วิธีใช้ก็เข้าไปดูในเพจ อุทยานแห่งชาติทองผาภูมิ - Thongphaphum National Park นะคะ ท่านหัวหน้าอุทยานเป็นพรีเซนเตอร์สอนวิธีใช้ไว้แย้วววววว สิ่งที่ต้องระวังคือถุงที่หัวหน้าสาธิตคลุมเจ้าสามขาได้มิดชิด แต่ถุงที่ลวิตได้มันไม่คลุมมมมมม อยากจะตะโกนดังๆ ว่ามันคลุมไม่มิด และข้าศึกของลวิตก็บุกทางประตูหลัง นาทีนั้นมันเกินบรรยาย เอาเป็นใครผ่านมาอ่าน หาวิธีการรับมือด้วยนะ ลวิตเตรียมตัวมาดีพกทิชชูและสเปร์แอลกอฮอล์ไปเป็นกุรุสจึงรอดมาได้ เรื่องกลิ่นคาดว่าคงดีขึ้นกว่าปีก่อน ส่วนหนึ่งเพราะลวิตไปเร็ว กับข้อสองถุงกู้ชีพเหล่านี้น่าจะบรรเทากลิ่นซิกเนเจอร์ไปได้บ้าง แต่ขอบอกที่ว่าบรรเทาไปแล้วนั้น ก็ให้เตรียมใจไว้ด้วยนะ ลวิตเอาผ้าพรมยาหม่องน้ำแล้วพันตะหมูกเข้าไปก็ช่วยให้เบาลงได้ แม้ว่าหลังจากเสร็จภารกิจจะแสบตาแสบจมูกอยู่นาน  555

ส่วนเรื่องอาหารการกินลวิตก็เตรียมไปไม่ได้ขาด แต่ส่วนใหญ่จะเป็นขนมปังและข้าวห่อที่ซื้อตั้งแต่ตอนอยู่บ้านอีต่อง พอถึงมื้อเย็นจริงไอ้ของตัวเองที่ว่าเตรียมมาเยอะแยะนั้นไม่เร้าใจเท่ามาม่าหรืออาหารทำสดที่เต็นท์รอบด้านของเราขยันปรุงกันกลิ่นหอมยั่วๆ จนได้แต่กลืนน้ำลาย นับถือเลยเก่งมากๆ

น้ำท่าไม่มีให้อาบ ใช้บริการทิชชู่เปียกกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ผ่านไป 1 คืนท่ามกลางเสียงจิ้งหรีด เรไร เสียงหวูดรถไฟและลมจากขุนเขา ตื่่นเช้ามาสูดอากาศให้เต็มปอด ล้างหน้า แปรงฟัน กินข้าวเช้าเรียบร้อย เราก็เตรียมตัวกลับ สิ่งที่เกินความคาดหมายคือพี่ลูกหาบมายืนกดดัน ถามว่าเก็บของเสร็จหรือยัง เพราะพี่เขาจะเก็บเต็นท์ให้ บร๊ะ บริการประทับใจจริงๆ สรุปเราเก็บของโดยเอาไปแต่ของที่จะติดตัว วางสัมภาระและปล่อยเต็นท์ให้พี่เขาดูแลได้เลย เจอกันอีกทีก็ตรงจุดที่รับของบ้างอีต่องนั่นแหละ ไม่ต้องห่วงค่ะ

สิ่งที่จะไม่พูดถึงไม่ได้อีกเรื่องคือ พอขึ้นไปคุณผู้ชายอยากกินโคล่ามาก บ่นไม่ทันขาดขำ ได้ยินเสียงพี่ๆ ลูกหาบบอกว่ามีโค้กวุ้นๆ ใครสนใจเรียกได้เลย เฮ้ยยยยย .... โค้กวุ้นบนเขาช้างเผือก ราคาอาจจะดูแรงเมื่อเทียบกับราคาปกติแต่ถ้าคุณลองมาเดิน คุณจะรู้ว่าถ้าอยากกินแล้วมีงบเหลือก็กินเถอะ มันวุ้นได้นอกจากโค้กคือพี่เขาต้องเอาน้ำแข็งขึ้นมาด้วย ราคาขวด 500 มิล 50 บาท ขวด 1.25 ลิตร 150 บาท บอกไว้ก่อนนะว่าของมีจำนวนจำกัด สามีจัด 500 มิลไป 1 ขวดตอนขึ้นมาถึงแคมป์ และจัด 1.25 ลิตรไปอีก 1 ขวดหลังกลับมาจากเยี่ยมชมยอดเขา .... ลวิตขำตรงที่ ด้วยความที่โค้กวุ้นและคงผ่านการเดินทางมายาวนาน เวลาเปิดพี่แกก็ฟู่เลยจ้า ปิดแทบไม่ทัน และกว่าความวุ้นจะละลาย นางนั่งบน นั่งเขย่าอยู่นาน

ทริปนี้สองตายายเดินเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก ขามาใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง แต่ขากลับเราใช้ไม่ถึง 3 ชั่วโมง อย่างที่บอกสเต็ปใครสเต็ปมัน เดินให้สนุก เดินให้ปลอดภัยก็บรรลุวัตถุประสงค์ของการเดินทางครั้งนี้แล้ว

สิ่งที่ได้จากทริปนี้คือความเหนื่อยกาย แต่สบายใจ ความสวยงามของทิวทัศน์ต่างๆ แสงแดดและลมแรง เพื่อนร่วมทางที่น่ารัก สิ่งที่อัศจรรย์ที่ได้รับจากธรรมชาติคือ อาการภูมิแพ้ของลวิตในช่วง 2-3 วันที่ไปแทบจะไม่มีเลย และกลับมาฟึดฟัด จาม น้ำมูกไหลอีกครั้งก็ตอนขับรถเขาเขตปริมณฑลจนถึงกรุงเทพฯ นั่นแหละ นี่สินะที่เขาเรียกว่าธรรมชาติบำบัด

ใครที่ไม่กลัวความสูง มีกำลังกายแข็งแรง มีกำลังใจแข็งแกร่ง มีหัวใจของนักเดินทาง เขาช้างเผือกเป็นหนึ่งในสถานที่ต้องห้ามพลาดค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและร่วมเดินทางไปด้วยกันนะคะ   ^__^

• ภาพถ่ายโดย ไปกับลวิตและคุณสามี
• ภาพบุคคลอื่นๆได้รับการยินยอมให้เผยแพร่ได้
• ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการจองและข้อปฏิบัติต่างๆ จากเพจ สำนักอุทยานแห่งชาติ - National Parks of Thailand
• ภาพเส้นทางศึกษาธรรมชาติระยะไกลเขาช้างเผือกจาก NationalPark.Interpretation
• ภาพปกเทมเพลต จาก Canva

อยากไปเที่ยวไหนหรือเปล่า? หาข้อมูลที่เที่ยวสุดปังได้ที่ App TrueID โหลดเลย ฟรี !