“เขินจัง ทำบุญไม่ใส่เงิน” วิธีปรับความคิด ทำบุญอย่างไรให้ใจเป็นสุขในยุควัตถุนิยม

หลายคนทดท้อ หมดหวัง กำลังใจ ขยันแทบตาย ฝึกฝนเท่าไหร่ก็ไม่ดี ไม่เก่ง เหมือนเขาสักที บางคนจนเหลือเกิน พยายามหลายวิธีแล้วก็ไม่รวย นานเข้าก็โทษโชคชะตา คิดไปคิดมานึกได้ว่าอาจเกิดจากการไม่ค่อยทำบุญ แต่ครั้งจะทำบุญก็มีแค่ 5 บาท 10 บาท งั้นอย่าทำเสียเลยดีกว่า...ทำไปก็อายเขา

แต่แรกเริ่มเดิมที เราก็มาตัวเปล่า ไม่มีอะไรติดตัวแม้กระทั่งเครื่องนุ่งห่ม ลืมไปหรือเปล่าว่าเงื่อนไขของการมีชีวิตอยู่ คือ อยู่อย่างไรให้มีความสุขโดยไม่เบียดเบียนผู้อื่น หากคิดว่าการทำบุญต้องจ่ายเป็นร้อยเป็นพัน ลองถามตัวเองว่าเรามีหรือ? หากไม่มีแต่ยังคงยืนยันที่อยากจะทำ ลองถามตัวเองต่ออีกสักคำถามว่านั่นเท่ากับเป็นการเบียดเบียนตัวเองหรือไม่ ลองไหม ลองหลับตาแล้วหายใจเข้าลึกๆ มองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยใจโดยใช้ปัญญาเป็นเครื่องนำทาง

อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร

สร้างคุณค่าให้กับตัวเอง

แม้ไม่มีกำลังทรัพย์ก็ใช่ว่าจะไม่มีกำกาย หากช่วยด้วยเงินไม่ได้ก็ช่วยด้วยแรงที่มี การเป็นจิตอาสา ช่วยเหลือผู้อื่นเต็มกำลังโดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย หรือผลประโยชน์ส่วนตน แม้จะไม่ได้บริจาคเงินมากมายแต่เราก็จะเป็นหนึ่งคนที่อยู่ในใจของผู้ที่ได้รับความช่วยเหลืออย่างไม่รู้ลืม

การทำบุญ ทำความดี แท้จริงแล้วคือการฝึกตน การมีจิตใจที่มั่นคง ไม่หลงระเริงในยามที่คนสรรเสริญ ไม่จิตตกในยามที่ถูกนินทา ไม่รู้สึกน้อยหน้าเวลาควักเงินหนึ่งบาทหย่อนตู้บริจาค สิ่งเหล่านี้ต่างหากคืออานิสงค์ของการทำบุญที่แท้จริง เพราะการทำบุญที่ได้บุญมากที่สุด คือการสร้างดวงตาเห็นธรรมด้วยการมอบปัญญาให้แก่ตนเอง

รูปประกอบหน้าปกโดย ผู้เขียน

ขอขอบคุณรูปภาพประกอบจาก Pixabay

รูปภาพที่1:Pixabay/fredvopredvo

รูปภาพที่2:Pixabay/Free-Photo

รูปประกอบภาพที่3:ผู้เขียน