อื่นๆ
เข้าสิงหัวใจคนสูงวัย ให้ลูกหลานได้เข้าใจ
ที่บ้านใครมีคนสูงวัยบ้าง?
เคยได้ยินคนสูงวัยบางคนพูดแซวลูกๆ หลานๆ บ้างไหมว่า “อย่าให้แก่บ้างก็แล้วกัน”
จริงๆ แล้วคำพูดนี้ถ้าฟังผ่านๆ ก็ดูเหมือนจะพูดแซวเล่นกัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว เป็นคำพูดที่แฝงไปด้วยความรู้สึกลึกๆ ที่อยู่ภายในใจของคนสูงวัย ผมจะลองเข้าไปสิงหัวใจของคนสูงวัย แล้วอยากจะสะท้อนออกมาให้ลูกหลานเห็นว่าคนสูงวัยเขาคิดและรู้สึกกันอย่างไรบ้าง
แต่ก่อนที่จะไปเข้าสิงเพื่อให้รู้ว่าคนสูงวัยเขารู้สึกอย่างไร อยากจะชวนคนหนุ่มสาวมาทบทวนกันดูว่ามุมมอง ความรู้สึกเดิมที่เราเคยมีต่อคนสูงวัยเป็นอย่างไรกันบ้าง คงพอจำกันได้นะครับ เช่น
- คนแก่ชอบพูดเรื่องเก่าๆ เด็กๆ เบื่อฟัง คุยเรื่องอดีตไม่ทันสมัยเลย ฟังเป็นรอบที่หนึ่งร้อยแล้ว เล่าเองได้เลย
- คนแก่ชอบบ่น ชอบสอน ชอบพูดอะไรยาวๆ พูดเยอะๆ พูดไม่ยอมจบ จริงๆ พูดสั้นก็รู้เรื่องแล้ว ไม่รู้จะพูดเยอะทำไม
- คนแก่ชอบเอาแนวคิดเก่าๆโบราณมาสอนกับเด็กรุ่นใหม่ มันใช้ไม่ได้แล้ว บางคำก็ฟังไม่รู้เรื่อง คำสุภาษิตอะไรก็ไม่รู้ไม่เคยได้ยิน
- คนแก่ชอบบอกว่า ของเก่าดีกว่าของใหม่ ใช้ง่าย ทนทาน ราคาถูก จริงๆ ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว ทำไมต้องไปพูดถึงแต่ของเก่าๆ ชอบไปกินอาหารร้านเดิมๆ น่าเบื่อจะตายไป ไม่อยากไปกินด้วยหรอก
- ชอบหาว่าเด็กรุ่นใหม่นิสัยไม่ดี พูดจาหยาบคาย เด็กสมัยนี้เขาก็เป็นกันอย่างนี้กันทั้งนั้นแหละ เป็นเรื่องธรรมดา
- คนแก่ทำอะไรผิด ไม่ค่อยยอมรับผิด คิดว่าตัวเองถูกเสมอผิดไม่ได้ เด็กต้องผิด ไม่ค่อยอยากคุยด้วยเลย เดี๋ยวเถียงกันเปล่าๆ
Advertisement
Advertisement
ทีนี้ลองมาฟังความรู้สึกที่อยู่ลึกๆ ภายในใจของคนสูงวัยดูบ้างนะครับ
- รู้หรือไม่ว่ายิ่งแก่มากขึ้นเท่าไหร่ ร่างกายยิ่งแย่ลงมากเท่านั้น จิตใจยิ่งย่ำแย่ลงไปอีก เพราะคุณค่าที่เคยทำงาน เคยทำอะไรได้มันเริ่มทำไม่ได้แล้ว หมดไปทีละอย่าง เพื่อนน้อยลง สังคมน้อยลง เรี่ยวแรงก็น้อยลง ยิ่งถ้าคุณค่าในตัวเองน้อยลงไปอีกเพราะลูกหลานก็ไม่เห็นความสำคัญอีก คนแก่จะเอากำลังใจที่ไหนมาใช้ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่
- รู้หรือไม่ว่าคนแก่เคยเป็นคนที่ทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาก่อน พอทำอะไรไม่ได้ก็เริ่มขัดใจ หงุดหงิดตัวเอง อยากจะจำก็ลืม อยากจะลืมก็ดันจำ เคยเป็นผู้นำครอบครัวมาก่อน เคยเป็นคนสอนลูกหลานมาก่อน ตอนนี้ลูกหลานโตแล้วอยากจะสอนอีก แต่ไม่รู้จะเอาอะไรมาสอนก็ต้องเอาของเก่าๆที่มีมาสอน อย่าเพิ่งรำคาญเลย
- รู้หรือไม่ว่าคนแก่เหงา เศร้า เดียวดาย หมดคุณค่า หมดพลัง หมดความสำคัญ วันๆ นั่งหายใจเข้าออก ลูกหลานไปทำงานกันหมด ปล่อยให้คนแก่อยู่ตามลำพัง มีใครรู้บ้างไหมว่าความเหงาของคนแก่เป็นอย่างไร
- รู้หรือไม่ว่าที่พูดซ้ำเรื่องเดิมๆ ก็เพราะคนแก่ไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว ความรู้สมัยใหม่ก็ไม่มี จริงๆ ไม่อยากจะพูดเรื่องเดิมซ้ำๆ หรอก แต่เพราะอยากจะคุยกับลูกหลานนานๆ ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร ก็ต้องอาศัยเรื่องเก่าๆนี่แหละมาเล่าให้ฟัง รู้นะว่าเล่าหลายรอบแล้ว แต่จะให้คนแก่มานั่งมองตากับลูกหลานเป็นชั่วโมงก็คงไม่ไหวหรอก และลูกหลานส่วนใหญ่เวลาผู้ใหญ่ถามอะไรก็ไม่ค่อยคุยให้ฟัง คงคิดว่าคนแก่ไม่รู้เรื่องหรอก จริงๆ คนแก่ก็อยากฟังนะ ฟังไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้นั่งคุยกับลูกหลานนานๆ กับเขาได้บ้าง
- รู้หรือไม่ว่าทำไมคนแก่ถึงดื้อในสายตาของลูกหลาน จริงๆแล้วไม่ได้ดื้ออะไรหรอก แค่ยังรับตัวเองไม่ได้ที่เคยคิดได้ ทำได้ แต่มาตอนนี้ทำอะไรไม่ค่อยได้ และคนแก่ไม่อยากแสดงความอ่อนแอ ความผิดพลาดให้ใครเห็น เพราะยิ่งจะทำให้ตัวเองดูแย่ ดูด้อยค่าลงไปอีก มันเป็นการบั่นทอนความมั่นใจในตัวเองลงไปอีก ถ้ายังไม่ล้มหมอนนอนเสื่อ ก็ไม่อยากให้เป็นภาระลูกหลานหรอก
- รู้หรือไม่ว่าบางครั้งรู้สึกดีใจและน้อยใจปนๆ กันไป ดีใจที่ทุ่มเทส่งลูกหลานเรียนจบทำงานดีๆ แต่ก็รู้สึกน้อยใจบ้างบางเวลาที่ลูกหลานมองคนแก่ว่าเป็นคนไม่มีความรู้ ไม่ทันคน ตามโลกไม่ทัน ไม่อยากคุยด้วย มองคนแก่เป็นแค่ปูชนียบุคคลภายในบ้านแค่ให้ความเคารพแต่ไม่เข้าใจ
Advertisement
Advertisement
ทั้งหมดนี้ แค่อยากจะบอกเด็กรุ่นใหม่หรือลูกหลานว่า คนแก่ก็คือคน ยังต้องการความรัก ต้องการการยอมรับ ต้องการมีคุณค่าในตัวเอง ต้องการอิสระสามารถทำอะไรเองได้ ไม่ต้องการให้ลูกหลานมาควบคุมหรือบังคับเหมือนตัวเองเป็นเด็กๆ เพราะคนแก่ต้องต่อสู้กับการถดถอยของวัย ถ้าต้องมาต่อสู้กับความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจกับคนในครอบครัวอีก บางครั้งมันก็แย่เหมือนกันนะ ไม่อยากจะขออะไรจากลูกจากหลานมากหรอก ขอแค่เข้าใจ มีเวลานั่งพูดคุยกับคนแก่บ้าง และฟังแบบไม่ต้องเถียงก็ได้ แม้บางเรื่องคนแก่จะเชื่อผิดๆ พูดผิดๆ ไปบ้าง ก็ไม่ได้ทำให้ใครเสียหาย และไม่ต้องกลัวว่าคนแก่จะเอาความเชื่อและคำพูดที่ลูกหลานบอกว่าผิดไปสอนใครที่ไหนหรอก และขอแค่ลูกหลานไม่แสดงพฤติกรรมไม่พอใจคนแก่ที่หลงๆ ลืมๆ ไปบ้างเท่านี้คนแก่ก็มีความสุขแล้ว
ความคิดเห็น
