เครื่องรางอาถรรพ์

ในช่วงวันหยุดยาวกวีได้มีโอกาสมาเดินเล่นที่ตลาดเล็ก ๆ ในชุมชนเก่าแก่แห่งหนึ่ง กวีเดินเข้าไปที่ร้านขายเครื่องรางที่อยู่ในตึกแถวเก่า ๆ ท้ายตลาด เพื่อไปหาเลือกซื้อเครื่องรางสักชิ้นไว้ติดตัว  เผื่อจะทำให้เขาได้โชคดีขึ้นมาบ้าง  ภายในร้านมีเครื่องรางให้เลือกหลายชนิด แต่เขามาสนใจกำไลข้อมือเส้นหนึ่งที่วางอยู่ในตู้กระจก  เขาจึงสอบถามราคากับเจ้าของร้าน

เจ้าของร้านจึงตอบมาว่า  “เส้นนี้ 500 บาทครับ เป็นของเก่าโบราณ แต่นะนำนะว่าถ้าบูชาไปแล้ว ต้องกราบไหว้ทุกวัน  แล้วจะมีแต่โชคลาภ”

เมื่อได้ยินดังนั้นกวีจึงตัดสินใจซื้อกำไลข้อมือเส้นนี้ และหยิบแบงก์ 500 ยืนให้กับเจ้าของร้าน พร้อมกับใส่กำไลไว้ที่ข้อมือทันที  จากนั้นเขาเดินออกจากร้านมาได้ไม่กี่ก้าว เขาได้ไปเหยียบแบงก์ 500 ที่มีคนทำหล่นอยู่บนพื้น เขาก้มไปหยิบขึ้นมาดูและคิดในใจว่า “ โชคดีจริง ๆ ซื้อกำไลไป 500 แต่ก็ได้กลับคืนมา 500 หรือว่าจะเป็นเพราะกำไลที่บันดาลโชคให้”

                                                                       ภาพโดย Harald Matern จาก Pixabay

ชีวิตของกวีดีขึ้นมาตลอด ทำให้เขาเริ่มประมาทในชีวิต เขาเที่ยวกลางคืนแทบทุกวัน จนละเลยที่จะกราบไหว้กำไลอย่างที่เขาเคยทำ  เขาเริ่มทะเลาะกับหนิงแฟนสาวของเขาและมีปากเสียงกันเป็นประจำ  วันหนึ่งอยู่ดี ๆ กำไลของเขาเกิดหลุดจากมือจะล่วงลงไปที่พื้น  กวีเริ่มรู้ตัวว่าเป็นลางที่ไม่ดีนักแต่เขาหลงระเริงจนไม่สามารถกลับตัวได้ เขาเอาแต่เที่ยวและใช้เงิน  ซึ่่งทำให้เขาก็เริ่มมีปัญหากับงานและจากที่เคยมีโชคถูกหวยบ่อย ๆ ก็ไม่ถูกแล้ว กวีมีอาการเครียดอย่างหนัก  เขาคิดว่าต้องเป็นเพราะกำไลแน่ ๆ ทำให้ชีวิตเขาเริ่มแย่ลง เขาได้เล่าให้หนิงฟัง หนิงจึงบอกให้กวีนำกำไลไปทิ้งเพราะเธอรู้สึกกลัว  เขาจึงคิดจะเอากำไลไปทิ้ง และในคืนนั้นขณะที่กวีกำลังนอนหลับอยู่ เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา เห็นหนิงกำลังเดินออกจากห้อง เขาเดินตามหนิงเข้าไปในครัว  

กวีถามหนิงว่า “หนิงเข้ามาทำอะไรในครัวดึกขนาดนี้”

หนิงหันมาพร้อมกับถือมีดอยู่ในมือและพูดออกมาด้วยเสียงแหบแห้งว่า “มึงจะทิ้งกูใช่ไหม”

ขณะที่กวีกำลังยืนงงอยู่กับคำพูดและท่าทางของหนิง หนิงก็ได้เอามีปาดไปที่คอของเธอเอง  กวีตกใจมากเขารีบวิ่งไปกดโทรศัพท์โทรเรียกรถพยาบาลมารับ  แล้ววิ่งกลับไปประครองร่างของหญิงไว้  ซึ่งก็โชคดีที่รถพยาบาลมาทันเวลาจึงส่งหนิงไปถึงโรงพยาบาลได้อย่างปลอดภัย  กวีนั่งเฝ้าหนิงจนเช้าพอหนิงตื่นมาก็ร้องให้และบอกกับกวีว่า “พี่หนิงขอร้องพี่เอากำไลไปทิ้งเถอะนะ มันจะฆ่าเรา”

กวีได้ตอบมาว่า “หนิงใจเย็น ๆ ค่อย ๆ เล่า”

หนิงก็เล่าว่า “เมื่อคืนหนิงฝันเห็นผู้ชายตัวใหญ่ หน้าตาน่ากลัว มันบอกว่ามันโกรธที่หนิงบอกให้พี่เอากำไลไปทิ้ง แล้วมันก็บีบแขนหนิงแรงมาก” 

                                                                  ภาพโดย Enrique Meseguer จาก Pixabay

หนิงยกแขนให้กวีดู ซึ่งมีรอยช้ำเป็นจ้ำใหญ่กวีจึงคิดว่าหากไม่จัดการกับกำไลจะต้องเกิดเรื่องที่หนักกว่านี้แน่ ๆ เขาจึงรีบเดินออกไปจากโรงพยาบาลและนำกำไลโยนทิ้งลงไปในแม่น้ำ  แล้วกลับเข้ามาหาหนิงที่โรงพยาบาล เขาเห็นหนิงนอนตาแดงร้องให้อยู่บนเตียง จึงถามหนิงว่าเป็นอะไร  หนึ่งเอาแต่ร้องให้และชี้ให้กวีมองไปที่หัวเตียงก็ทำให้เขาตกใจมา เพราะกำลังที่เขาพึ่งโยนทิ้งน้ำไป กลับมาวางอยู่บนหัวเตียง โดยหนิงบอกว่าพยบาลเดินเข้ามาเห็นกำไลตกอยู่ที่พื้นจึง พยาบาลจึงหยิบมาวางไว้ที่หัวเตียง  กวีจึงพูดออกมาว่า “จะเป็นไปได้ยังไง เมื่อกี้พี่เพิ่งโยนมันลงน้ำไป”

หนิงจึงพูดออกมาว่า “หนิงกลัว มันมาขู่หนิงอีกแล้ว มันบอกคราวนี้มันจะเอาให้ตายทั้งคู่”

กวีจึงหยิบกำไลออกมาและขับรถไปหาหลวงพ่อที่วัด เมื่อหลวงพ่อเห็นกำไลก็รู้ทันทีว่ากำไลเส้นนี้เป็นของอาถรรพ์ให้ที่มีวิญญาณร้ายแฝงอยู่ เพราะทำมาจากกระดูกของผีตายโหง  หลวงพ่อจึงรีบทำพิธีและเผากำไลนี้เสีย จากนั้นก็รดน้ำมนต์ให้กวี และให้กวีพาหลวงพ่อไปรดน้ำมนต์ที่โรงพยาบาล  จากนั้นทั้งสองคนชีวิตก็เริ่มกลับมาเป็นปกติและกวีก็ไม่กล้าหาเครื่องรางมาติดตัวไว้อีกเลย