เจ้าจ้อน หมาน้อยขี้เหร่ที่ใครๆปฏิเสธ สู่บอดี้การ์ดพยาบาลสาว

183

Putthipatch

18 มิ.ย. 2020|1 min read

อ่านบทความอื่นจาก Putthipatch

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

เจ้าจ้อน หมาน้อยขี้เหร่ที่ใครๆปฏิเสธ สู่บอดี้การ์ดพยาบาลสาว

เจ้าจ้อนเป็นหมาที่คนรู้จักเราฝากให้หาบ้านให้ค่ะ ตอนเจอกันอายุประมาณ 3 เดือนพอใครมาเห็นก็ไม่อยากได้ เพราะมันเป็นหมาขี้ริ้วขี้เหร่ พุงป่อง ขาเล็ก แถมเห็บหมัดเต็มตัวเลย เหมือนหมาขี้โรค หมาน้อยขี้เหร่ ที่ใครๆก็ปฏิเสธ(เครดิตภาพจากผู้เขียน) หลังจากไม่มีใครมารับเลี้ยงจ้อน เราเลยตัดสินใจเอามาเลี้ยงเอง จ้อนเป็นหมาที่มีแววฉลาดตั้งแต่เด็กๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งเรามาซ้อมการแสดงกีฬาสีที่หอประชุม เราเลยพาจ้อนมาด้วย เผลอคุยงานแปบเดียวจ้อนหายไป เราตกใจมากเลยรีบออกตามหาทั่วโรงพยาบาล เพราะมันยังเล็กมากแถมมืดแล้วด้วย กลัวว่าจะหลงทาง เรากับเพื่อนๆ เอาไฟฉายส่องหาทั่วโรงพยาบาลก็ไม่เจอ สุดท้ายเราเลยเลิกตามหา แล้วกลับมาที่บ้านพัก ปรากฏว่าเจอเจ้าจ้อนนอนกระดิกหางรออยู่ในบ้าน ทุกคนงงมากว่าจ้อนกลับบ้านถูกได้ยังไง เพราะระยะห่างจากหอประชุมกับบ้านพักราวๆ 500 เมตร และมันก็เพิ่งมาอยู่ได้แค่วันเดียว

ไปเที่ยวกันครับ(เครดิตภาพจากผู้เขียน) หลังจากนั้นเราก็เลี้ยงจ้อนมาตลอด เราติดกันมาก ถึงขนาดต้องขึ้นรถไปทำงานด้วยกันทุกวัน เราทำงานที่โรงพยาบาลค่ะ ช่วงทำงานจ้อนก็อยู่ที่บ้านพักส่วนตัวของเรา โดยเราจะใส่อาหาร ใส่น้ำไว้ให้ในบ้านพอพักเที่ยงเราจะมาจูงพาเดินฉี่ทุกวันค่ะ ไม่ได้ปล่อยไปวิ่งรบกวนคนอื่นๆนะคะ พอเย็นเลิกงานเราก็นั่งรถกลับบ้านด้วยกันค่ะ เป็นอย่างนี้ทุกวัน 3 ปีแล้ว วันไหนที่เราอยู่เรเช้าต่อบ่ายลงเวรตอนเที่ยงคืน จ้อนจะมานั่งรอเราลงเวรค่ะ ไม่ว่าจะเที่ยวไหนก็จะไปด้วยกันตลอด เสมือนมีบอดีการ์ดส่วนตัวเลย บอดี้การ์ดจ้อนๆ(เครดิตภาพจากผู้เขียน) ใครที่เป็นทาสหมาแบบเราน่าจะเข้าใจดีว่าชีวิตติดหมามันเป็นแบบนี่เอง จะไปธุระที่ไหนนานก็ต้องรีบกลับบ้าน กลัวหมาจะรอ แต่สำหรับเราไม่เคยรู้สึกว่าเหนื่อยหรือเป็นภาระเลย แต่กลับรู้สึกว่ามีความสุขมากๆที่ได้มีเพื่อนที่ซื่อสัตย์อีกชีวิตหนึ่ง ที่อยู่กับเราตลอดเวลา 3ขวบแล้วจ้า(เครดิตภาพจากผู้เขียน)