อื่นๆ
เด็กเกเรเพราะ “เพื่อน” หรือ “ครอบครัว” กันแน่?
เคยได้ยินคำว่า “ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ” กันไหมคะ บอกเลยนะคะว่ามีคนแบบนั้นจริง ๆ ที่ยิ่งห้ามยิ่งจะทำให้ได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรฮ่า ๆ ๆ แต่ถ้ามองในมุมมองของเด็กที่เกเร ไม่ทำตามคำสั่งพ่อแม่ ไรท์พอเข้าใจอยู่ เพราะครั้งหนึ่งก็เคยเป็นเด็กดื้อเหมือนกัน ถึงจะไม่ได้ดื้อมากก็เหอะ วันนี้เลยอยากมาบอกเล่าประสบการณ์ต่อ ในมุมมองของคนที่พ่อแม่หวงมาก กับประเด็น เด็กเกเรเพราะ “เพื่อน” หรือ “ครอบครัว” กันแน่?
เครดิต : freepik
บ้านไหนพ่อแม่หวง ๆ แล้วเราเองก็มีเพื่อน อยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง นอนบ้านเพื่อนบ้าง อยากลองทำอะไรแหกกฎบ้าง รับรองต้องเคยโดนด่าคำว่า “ติดเพื่อนตามเพื่อนคบเพื่อนไม่ดีเพื่อนเราแบบนั้นแบบนี้...” ต้องโดนกันสักคำแหละ หรือบางทีหนักหน่อย ก็เอาเราไปเปรียบเทียบบ้าง “ทำไมไม่เป็นแบบพี่คนนี้ทำไมไม่เป็นแบบน้องคนนั้นดูลูกบ้านโน่นสิบลาๆๆ ...” นานาคำที่หามาทำให้เรารู้สึกแย่ และอยากจะดื้อให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย จริงไหมคะ
Advertisement
Advertisement
แต่นี้ก็เป็นมุมไรท์นะคะต้องขอบอกก่อน เพราะเด็กก็มีหลายประเภทด้วยกัน บางคนดื้อเปิดเผย ดื้อจริงจังออกบ้านทุกวัน เตือนอะไรว่าอะไรแหกหมดทุกกฎกติกา ทั้งที่บ้านและโรงเรียน (ซึ่งอันนี้ก็เกินไปนะคะ) หรือเด็กบางคนก็คือดื้อเงียบ ไม่ค่อยพูด เก็บอย่างเดียว เหมือนจะฟัง เหมือนจะทำตาม แต่ลึก ๆ ก็ดื้อ ต่อต้านแบบเงียบ ๆ ดื้อลับหลังบ้าง ต่างกับเด็กบางกลุ่มที่ไม่ดื้อเลย เชื่อฟังทุกอย่าง ซึ่งก็ต้องขอบอกเลยว่าเด็กดีแบบนี้นั้นมีน้อยจริง ๆ และมีข้อดีก็ต้องมีข้อเสียเช่นกัน ไม่มีใครดีไปหมดทุกเรื่องหรอกค่ะ เด็กดีอาจจะเรียนไม่เก่ง เข้าสังคมไม่เก่ง เพื่อนน้อย หรือตามคนไม่ทัน เป็นต้น
เครดิต : freepik
แล้วเด็กที่ดื้อ ปัญหามันมาจากอะไร “ครอบครัวหรือเพื่อน” ? เรื่องนี้ก็ต้องบอกว่าแต่ละคนไม่เหมือนกันนะคะ แต่สำหรับประสบการณ์ไรท์ คือมันก็มีส่วนทั้ง 2 อย่าง คืออาจจะเพื่อนด้วย แต่หนักไปทางครอบครัวหน่อย เพราะเหมือนกับเราอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุข เราก็จะไม่อยากอยู่บ้าน อยากอยู่กับเพื่อนมากกว่า เพราะสนุกกว่ามีเรื่องหลาย ๆ เรื่องที่เมาท์มอยกับเพื่อนได้ แต่พูดให้พ่อแม่ฟังน่าจะโดนด่า เช่นเรื่องแอบชอบพี่คนนั้น น้องคนนี้ หรือนินทาอาจารย์ เป็นต้น ฮ่า ๆ ๆ ซึ่งคนเป็นพ่อแม่ก็อยากให้เข้าใจมุมของเด็กบ้างนะคะ และเด็ก ๆ เองก็อยากให้เข้าใจในมุมพ่อแม่ด้วยค่ะ มาเจอกันคนละครึ่งทางดีที่สุด
Advertisement
Advertisement
และในส่วนของพ่อแม่นะคะ อยากให้เปิดใจให้ลูกด้วย ให้พื้นที่กับลูกบ้าง ไม่ใช่จะให้เอาแต่เรียนแล้วกลับบ้าน เวลาว่างเรียนพิเศษ นอกเหนือจากเรียนก็กลับบ้าน แบบนั้นก็ตึงเกินไป ลูกคุณอาจจะอึดอัดเอาได้นะคะ เรื่องที่หยวนให้ได้ เช่น สมมติลูกขอไปกินหมูกระทะวันเกิดเพื่อนงี้ คุณก็ควรจะให้บ้างในบางโอกาส เช่นโอกาสพิเศษเรียนจบชั้นปี ปัจฉิม วันเกิด กีฬาสี แบบนี้ไม่ควรจะห้ามค่ะ แต่อาจจะให้บอกรายละเอียดให้ชัดเจน เช่น ไปที่ไหน กับใครบ้าง ให้ไปรับกลับกี่โมง เป็นต้น แบบนี้ก็จะลดความอึดอัดของลูกลงได้ค่ะ แน่นอนว่าความเป็นห่วงนั้นมันต้องมีอยู่แล้ว ไรท์เข้าใจ แต่เราจะเลี้ยงลูกแบบเป็นไข่ในหิน ไม่ให้เขาได้เข้าสังคม แบบนั้นมันไม่ได้ดีต่อตัวเด็กแน่ ๆ ค่ะ และอีกเรื่องคือการเปรียบเทียบ พยายามอย่าเปรียบเทียบเลยค่ะ เพราะลูกเองก็คงคิดไม่ต่างจากคุณว่าทำไมพ่อแม่เพื่อนไม่ว่า ทำไมเพื่อนไปได้แบบที่ไม่ต้องทะเลาะกับพ่อแม่ เป็นต้น
Advertisement
Advertisement
เครดิต : freepik
สรุปเลยนะคะในมุมไรท์คิดว่า เด็กเกเรเพราะ “เพื่อน” หรือ “ครอบครัว” กันแน่? ขอตอบว่ากลาง ๆ ค่ะ ทั้งสองฝั่ง เด็กคงไม่เกเรแบบสุดโต่งตามเพื่อนแบบไม่สนใจอะไรเลย ถ้าพ่อแม่และครอบครัวเข้าใจ ยอมรับฟังตัวเด็กจริง ๆ และคิดว่าครอบครัวเองก็คงไม่ได้มีส่วนทำให้เด็กเกเรได้แบบ 100% เหมือนกัน เพราะว่าเด็กเองก็ต้องมีสังคม มีเพื่อน ให้สนใจมากพอสมควรแล้ว ถึงรู้ว่าอยากจะแหกกฎ อยากจะดื้อไปเพื่ออะไร เพื่อไปสนุกกับเพื่อน ๆ หรือเพื่อให้เพื่อน ๆ ยอมรับ เป็นต้นจ้า
สุดท้ายนี้ไรท์ก็ขอให้ทุกบ้าน ทุกครอบครัว คุยกันดี ๆ นะคะ พ่อแม่ก็ควรคิดถึงใจลูกบ้าง ลูกเองก็ควรเข้าใจความเป็นห่วงของพ่อแม่ด้วย จำไว้นะคะว่าดื้อได้ ทำไม่ดีบ้างได้ แต่อย่าให้มันมากเกินไปจนอนาคตตัวเองเสีย พ่อแม่เดือดร้อน แบบนั้นไม่ดีแน่ ๆ ค่ะ แล้วมาพูดคุยกันใหม่ในประเด็นที่หน้าสนใจครั้งหน้านะคะ สำหรับวันนี้
สวัสดีค่ะ :)
เครดิตภาพหน้าปก : freepik
ความคิดเห็น
