เพราะความประมาทนิ้วมือเกือบขาด

เพราะความประมาทนิ้วมือเกือบขาด

"คมสันต์ " เด็กหนุ่มวัย 18 ได้เดินทางเข้ากรุงเทพมหานครเป็นครั้งแรก ตามประสาเด็กหนุ่มต่างจังหวัดที่ส่วนมากจบ ม.6 แล้วจะเข้ากรุงเทพฯเพื่อหางานทำ การเข้ามาหางานทำที่กรุงเทพฯครั้งแรกของ คมสันต์ นั้นได้มาอาศัยอยู่กับญาติที่จังหวัดสมุทรปราการ

หลังจากที่ได้ตระเวนหางานทำได้สักพักคมสันต์ก็ได้งานทำซึ่งเป็นโรงงานเกี่ยวกับการผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งอยู่ในนิคมอุตสาหกรรมบางปู ถึงจะจบแค่ ม.6 แต่คมสันต์ก็ได้อยู่ในแผนกช่าง คมสันต์ก็เป็นเหมือนเด็กหนุ่มที่มาจากต่างจังหวัดทั่วๆไปที่ตั้งใจทำงานและเก็บเงินส่งให้พ่อให้แม่ใช้ทุกๆเดือน ทำงานไปได้สักพักก็เริ่มมีเพื่อนที่ทำงานมากขึ้น เริ่มการพบปะสังสรรค์บ่อยขึ้น เมื่อทำงานมาได้ถึงสองปีกว่าคืนหนึ่งคมสันต์ได้สังสรรค์กับเพื่อนๆคนดึกถึงตี 3 กว่าๆก็กลับมานอนพักที่ห้อง นอนพักได้สองชั่วโมงก็ต้องตื่นนอนตั้งแต่ตีห้าเพื่อไปทำงานตั้งแต่เช้า เช้าวันนั้นคมสันต์ทำงานด้วยความอ่อนเพลียเนื่องจากได้พักผ่อนน้อย ทำงานไปตามปกติจนถึงช่วงบ่ายก็ยิ่งมีความเหนื่อยล่ามากขึ้น งานที่กำลังทำค้างอยู่เหลือไม่กี่ชิ้นก็จะได้พักแล้วคมสันต์จึงเร่งเพื่อให้งานเสร็จเร็วๆ และงานที่ทำอยู่ขณะนั้นก็คือการเอาแผ่นเหล็กขึ้นเครื่องเจียระไนเพื่อให้แผ่นเหล็กนั้นเรียบ เมื่อแผ่นเหล็กนั้นเรียบก็ยกลงและเอาชิ้นใหม่ขึ้นเครื่อง โดยปกติเวลาจะยกแผ่นเหล็กชิ้นใหม่ขึ้นเครื่องจะต้องปิดเครื่องก่อน แต่ด้วยความที่อยากให้งานเสร็จเร็วๆคมสันต์เลือกที่จะไม่ปิดเครื่องขณะที่เปลี่ยนงาน ด้วยความอ่อนล้าจากการพักผ่อนน้อยและความรีบอยากให้งานเสร็จเร็วๆจังหวะที่ยื่นมือเข้าไปดึงชิ้นงานออกจากเครื่องในขณะที่เครื่องไม่ได้ปิดนั้นทำให้นิ้วมือเข้าไปเกี่ยวกับใบเจียร์ของเครื่องเจียระไน ทำให้นิ้วมือของคมสันต์นั้นเกิดเอ็นขาดและกระดูกแตก เพื่อนๆที่ทำงานได้นำตัวส่งโรงพยาบาลในทันที