เมษาเศร้า

เดือนเมษายน ของทุกปี เป็นเดือนที่เราชาวไทยทุกคนโดยเฉพาะพี่น้องในชนบทต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนจากพ่อ แม่ ลูก เมีย เข้ามาหาเลี้ยงชีพในเมืองใหญ่ ต่างให้ความสำคัญ​ กับเดือนนี้ เพราะเดือนนี้ ต่างมีเป้าหมายและเฝ้าตั้งคอรอคอยที่จะได้กลับบ้าน ไป/เจอหน้าพ่อแม่ ลูกเมีย ผู้เฒ่าผู้แก่ ผู้มีพระคุณ สำหรับหนุ่มสาวที่รักกันต่างให้คำมั่นสัญญาต่อกันว่าเดือนเมษานี้จะกลับไปจัดพิธีสู่ขอแต่งงานกันให้ถูกต้องตามประเพณี

และเดือนเมษายนเป็นความหวัง ความตั้งใจของคนอีกหลายๆ คนที่จะกลับไป เฉลิมฉลอง ทำบุญ ตักบาตร ในเทศกาลตามกิจที่เคยปฏิบัติมา กลับไปพักผ่อนหย่อนใจหลังจากตรากตรำกรำงานมานาน  กลับไปรดน้ำดำหัว ขอพรจากพ่อแม่ ครู อาจารย์ และมอบของขวัญให้ผู้มีพระคุณ เพื่อเพิ่มพลังใจในการกลับไปต่อสู้งานอีกครั้ง ซึ่งเดือนเมษายนที่ผ่านมาเหตุการณ์เหล่านี้ได้ดำเนินการมาด้วยดีตลอดและคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป

และแล้วความหวังของสองตายายก็ยิ่งริบหรี่ลงไปอีกเมื่อการระบาดของโรค Covid-19 ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ  พร้อมกับการประกาศสถานะการณ์ฉุกเฉินของทางรัฐบาลและการ Lock down ของกรุงเทพฯ ยิ่งเพิ่มความทุกข์ ทรมานใจ ความวิตกกังวล ของสองตายายมากยิ่งขึ้น กับโอกาสที่จะติดตามหาลูกชายแทบจะเป็นศูนย์ ทุกวันนี้สองตายายอยู่อย่างตรอมใจ ร่างกายเริ่มซูบผอม แต่สองตายายก็ยังไม่สิ้นความหวัง ยังคงตั้งตารอต่อไป หวังว่าสักวันหนึ่งคงจะได้ข่าวลูกชายสุดที่รักและคงได้เห็นลูกชายคงจะกลับไปหาเหมือนดังเคย

ท่านผู้อ่านที่รัก.. ธรรมชาติเป็นผู้สร้าง ในขณะเดียวกันธรรมชาติก็เป็นผู้ทำลายได้เช่นเดียวกัน จากเรื่องราวที่ข้าพเจ้าได้พบเห็นและถ่ายทอดมานี้จะเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืนไม่ว่าสุขหรือทุกข์ และความพลัดพรากย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ ดังเช่นสองตายาย ในเดือนเมษายนของทุกๆ ปีที่ผ่านมีแต่ความสุข มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ แต่ใครจะคาดคิดว่าเดือนเมษายนในปีที่ผ่านมากลับกลายเป็นเมษาที่เศร้า ที่สร้างแต่ความทุกข์  ความระทม ตรมตรอมใจ ให้กับสองตายาย

ดังนั้นผู้เขียนจึงอยากให้คนไทยทุกคนตระหนักถึงความไม่แน่นอนอันอาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ดังนั้น จึงอยากให้ทุกคน มีความรัก ความสามัคคี รู้จักอภัยให้กัน ร่วมมือ ร่วมใจกันต่อสู้กับสถานการ์ที่ไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้น ช่วยกันคลี่คลายให้เหตุการณ์ต่างๆ ในประเทศผ่านไปด้วยดี การปฏิบัติตามกฏ ระเบียบของบ้านเมือง เป็นอีกแนวทางหนึ่งที่จะช่วยสร้างความสุข สงบได้ หากทุกคนมัวแต่ยึดมั่น ถือมั่นในตัวกูของกูแล้วไซร้ บ้านเมืองจะเป็นปกติสุขได้อย่างไร ข้าพเจ้าปราถนาเป็นอย่างยิ่ง ที่จะให้เดือนเมษายนกลับมาเป็นเดือนที่สร้างความสุข สร้างรอยยิ้ม สร้างความหวัง สร้างเสียงหัวเราะเชื่อมความสัมพันธ์ให้กับคนไทยทุกคนอีกครั้ง ผู้เขียนไม่ปรารถนาที่จะให้เดือนเมษายนหรือเดือนไหนๆ กลายเป็น"เดือนแห่งความเศร้า" ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของใครคนใดคนหนึ่งเหมือน"เมษาเศร้า" ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวสองตายายอีกเลย..

(ภาพที่ใช้ประกอบเรื่องเป็นภาพที่ผู้เขียนเป็นผูุ้เขียนถ่ายภาพเองและบางภาพเป็นภาพที่จัดกิจกรรมในชุมชนซึ่งผู้เขียนได้ขออนุญาตจากผู้นำหมู่บ้านแล้ว)​

ปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !