เมื่อชีวิตมืดมน ตกงานกะทันหัน

235

Rosalyzer

26 ส.ค. 2022|3 min read

อ่านบทความอื่นจาก Rosalyzer

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

ครั้งหนึ่งฉันเคยดีใจมากที่ทำงานร่วมกับบริษัทหนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ชีวิตฉันก็มืดมนแบบกะทันหันไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อหัวหน้าให้ยื่นใบลาออกแบบทันที ฉันกลายเป็นคนตกงานแบบฉับไวมาก

ลืมบอกไป !! งานที่ฉันทำนั้นคืองานขาย ที่ต้องออกไปพบผู้คนมากมาย ฉันชอบในการเดินทางนะ ไปพบสถานที่ใหม่ๆ คุยกับคนอื่นได้นะ ปกติฉันคุยในการสอบถามไปเรื่อยเปื่อยไม่ซีเรียส อะไร เเต่พอมาถึงเรื่องงาน ฉันจะดูงง เนื่องจากโปรดักส์เยอะมาก และไม่ตรงสายตัวเองเลยเหมือนกลับไปเรียนรู้ใหม่ตั้งแต่ม.ปลายมันเลยทำให้ชีวิตฉันลำบากมากในช่วงแรกๆและเครียดมาก ฉันคิดว่าการเรียนรู้โปรดักส์ไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็จะจำได้อาจต้องใช่เวลาสักหน่อย ซึ่ง ณ จุดนี้ ฉันทำไปพลาดไป ฉันจะโดนติตลอด แต่ไม่ใช่ติสิ มันเป็นคำพูดที่รุนแรงมาก แต่ละคำพูดทำให้จิตใจฉันแทบร้องไห้ ในการไปพบลูกค้าอาทิตย์แรกสำหรับฉันฉันผิดบ่อย โดนว่าหนักมาก จนแทบเคยคิดว่ามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ฉันเหนื่อยมาก ฉันเครียดหนักมาก และมีอีกหลายๆเหตุการที่ทำให้ฉันโดนด่ามาอย่างรุนแรงทั้งวัน จนกระทั้งเลิกงาน จนฉันเก็บไปฝันว่าฉันกลัวการทำงานพรุ่งนี้เพราะว่าต้องเจอคำด่านี้แน่ๆ และวันเสาร์อยู่ดีๆฉันก็ตื่นมาพร้อมน้ำตาที่ไหลมาตอนไหนไม่รู้ ฉันเริ่มคิดละ นี่เราเครียดจนเราจะเป็นซึมเศร้าไหม? ชีวิตดูมืดมนไปหมด ฉันจมดิ่งกับความคิดนั้นเป็นเดือนๆ และต้องบอกตัวเองว่า สู้นะ ไม่ใช่เด็กๆ แต่คนเราก็ต้องมีมุมอ่อนแอบ้าง

เครียดตกงานกะทันหัน

แต่แล้วเช้าวันจันทร์ที่สดใสพร้อมทำงานอย่างเต็มที่ และแล้วในวันนั้นเวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าๆของเช้าวันนั้น กลับมืดมนทันตา ชีวิตฉันต้องทำยังไงต่อ ไม่มีเรียวแรงในการทำงานแม้แต่น้อย เมื่อหัวหน้าเรียกฉันเข้าไปคุยในห้องทำงานและสอบถามการทำงานของเราและถามว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาในช่วงทดลองงานนั้น เป็นยังไงบ้าง เราจึงตอบว่าเราคิดว่าเรายังรู้ไม่หมดในทุกส่วน ทั้งโปรดักส์และระบบต่างๆ ทันใดนั้นมีคำสวนขึ้นมาทันใด เคยเทรนด์แล้วนะ ในความคิดของฉันคือการเทรนด์กับการปฎิบัติจริงมันต่างกัน เทรนด์บนสไลด์พรีเซ้นต์ทุกอย่างที่มีในบริษัท เป็นพันๆโปรดักส์และระบบที่ทำงาน กับการทำงานจริงๆมันต่างกัน เราชอบลงมือปฏิบัติและใช้ประสบการณ์มากกว่ามันจำได้มากกว่า เราจึงแจ้งว่าเราเป็นคนเรียนรู้ค่อนข้างช้า อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย พี่ยังโอเคไหม? ได้คำตอบมาว่า คนอื่นเขาอ่านหนังสือแค่ครั้งเดียวเขาจำได้ เเต่สำหรับเราอาจจะต้องอ่าน สามครั้งถึงสี่ครั้งถึงจะจำได้ ต้องพยายามมากกว่าคนอื่นและงานในส่วนนี้ต้องใช้ความไวในการจำและการเรียนรู้ มีหนังสือให้อ่านเป็น 100 เล่ม และอ่านรอบเดียวต้องจำได้ พี่ไม่อยากเสียเวลาทั้งพี่กับทั้งเราที่อาจจะไปหางานที่เหมาะสม มันคือคำตอบที่ชัดเจนทำให้ชาและรู้สึกฟ้าถล่มแตกสลายต่อหน้าต่อตามาก ตอนนั้นในสมองคือไม่มีอะไรเลยว่างเปล่ามีคำว่าทำไม! ทำไม! ทำไม! เต็มหัวไปหมด

เครียดมากสถานการณ์นั้น

มันเป็นอะไรที่ทั้งตกใจ ทั้งเสียใจ เมื่อเราพยายามทำเต็มที่ พยายามทำทุกอย่างออกมาให้ดี แต่คงไม่ดีพอสำหรับที่นั้น วันแรกที่ได้ยินคือเสียใจหนักมาก ชีวิตไม่รู้จะทำยังไงต่อ ฉันต้องใช้ชีวิตที่ทำงานในวันสุดท้ายแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันกดอารมณ์ พยายามทำใจให้นิ่ง และต้องพยุงตัวเองให้ถึง 5 โมงเย็น วันนั้นทั้งวันฉันไม่คุยกับใครเลย จิตใจฉันไม่พร้อมที่จะคุยกับใคร เมื่อฉันขึ้นรถได้นั้น น้ำตาที่กดไว้ต่างพลั่งพลู่ไหลออกมา อย่างไม่ขาดสาย ฉันจะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดี

ฉันได้แต่นั่งนิ่งๆไม่ทำอะไร

วันนั้นฉันตัดสินใจไปสวนสาธารณต่อ ไปรับรถเย็นๆปล่อยความคิดไปกับสายลม ฉันเก่งมากที่ฉันพยุงสติตัวเองขับรถให้ไปต่อได้ ถามว่ามันดีขึ้นไหม? ฉันตอบได้แค่ว่า มันรู้สึกปลอดโปร่งดีนะ ปล่อยความคิด จิตใจให้เหม่อลอยได้

ฉันร้องไห้ทั้งวัน ใครทักใครถามก็น้ำตาไหลไปหมด ฉันไม่อยากคุยกับใคร อยู่ที่ห้องทั้งวัน ไม่ออกไปไหน ข้าวก็ไม่ค่อยหิว ได้แต่นั่งหางานใหม่ที่เหมาะสมกับเรา ร้องไห้ สองสามวันผ่านไป ฉันต้องลุกออกมาให้ได้ บอกว่าตัวเองว่า ไม่เป็นไรงานนั้นอาจจะไม่เหมาะกับเรา ก็ได้ อะไรที่ไม่ใช่มันก็จะผลักออกไปจากชีวิตเราแหละ และเริ่มใหม่นะตัวฉัน ฟ้าอาจจะถล่ม มืดมนไปหน่อยนะชีวิตช่วงนี้ แต่ต้องสู้ต่อไปนะ และฉันก็เริ่มหางานใหม่ตามเว็บไซน์ ต่างๆ ตอนนี้รอแค่โอกาสงาน อาจจะทำให้เต็มที่

ต่อให้ใครจะใจร้ายกับเรามากมายก็ตามแต่เราอย่าใจร้ายกับตัวเองนะ จงยิ้มและลุกขึ้นสู้ด้วยตัวเองให้ไหว

หางาน